Η ακρόαση ρυθμικής μουσικής αυξάνει την αντοχή όσων αθλούνται

00:29 7/8/2013 - Πηγή: TNSite

Ξεχάστε τους ακριβούς προσωπικούς γυμναστές: σύμφωνα με τα αποτελέσματα έρευνας που διήρκεσε 21 χρόνια, η λίστα των τραγουδιών που έχετε στο ΜΡ3 σας είναι το μόνο που χρειάζεστε, αναφέρει η εφημερίδα «Τάιμς» του Λονδίνου.

Στα μέσα της δεκαετίας του ΄80 οι επιστήμονες πείσθηκαν για την ικανότητα της μουσικής να αλλάζει ριζικά το πρόγραμμα γυμναστικής και ένας αθλητικός ψυχολόγος στη Βρετανία αφιέρωσε περισσότερες από δύο δεκαετίες έρευνας προκειμένου να βρει το γιατί.

Ο Κώστας Καραγιώργης, επικεφαλής της έρευνας, ανακάλυψε

ότι η άσκηση με τη συνοδεία μουσικής περιορίζει την αίσθηση της υπερπροσπάθειας και μπορεί να κάνει τον εγκέφαλο να αισθάνεται λιγότερη κούραση. Το αποτέλεσμα είναι, για παράδειγμα, ο αθλούμενος να μπορεί να μη χάσει την αναπνοή του, γεγονός που δεν θα του επέτρεπε να ανέβει όλη την «ανηφόρα» που προβλέπει το πρόγραμμα του ηλεκτρικού διαδρόμου.

Τα αποτελέσματα της έρευνας του Πανεπιστημίου Μπρουνέλ αποκαλύπτουν πως τα καρδιαγγειακά οφέλη της άσκησης βελτιώνονται από το να τρέχει κανείς ακούγοντας τα αγαπημένα του τραγούδια. Προσαρμόζοντας τον ρυθμό της μουσικής με τον ρυθμό της άσκησης μπορεί επίσης να περιορίσει το οξυγόνο που καταναλώνει ο αθλούμενος κατά 6%.

«Νόμιμο ναρκωτικό»

Αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο για τους αθλητές: ο μαραθωνοδρόμος Χαϊλέ Γκεμπρεσελασιέ κάνει πάντα προπόνηση υπό τους ήχους της χορευτικής επιτυχίας «Scatman». Κάποιοι αθλητές θεωρούν τη γρήγορη μουσική ως «νόμιμο ναρκωτικό» χωρίς ανεπιθύμητες παρενέργειες και τη χρησιμοποιούν για να διατηρούνται σε εγρήγορση πριν από σημαντικούς αγώνες ή χρησιμοποιούν πιο αργή μουσική για να ηρεμήσουν και να συγκεντρωθούν.

Αυτή όμως είναι η πρώτη έρευνα που έχει εξετάσει με λεπτομέρειες το φαινόμενο. Τα αποτελέσματα που δημοσιεύθηκαν στην «Επιθεώρηση Φυσιολογίας Αθλητισμού και Άσκησης», αποκαλύπτουν ότι η ακρόαση ρυθμικής μουσικής αυξάνει την αντοχή όσων αθλούνται σε διάδρομο κατά 20%.

Όπως παρατηρεί ο Κ. Καραγιώργης, καθηγητής στο Τμήμα Άθλησης και Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Μπρουνέλ στο Δυτικό Λονδίνο, «όταν αθλείσαι βρίσκεσαι σε υπερδιέγερση. Εκείνη τη στιγμή το ανθρώπινο μυαλό αναζητά κίνητρα στο εξωτερικό περιβάλλον. Μια μουσική με αργό ρυθμό μεταξύ 80 και 110 beats το λεπτό (όπως το «Let it Βe» των Μπιτλς), είναι αντιπαραγωγική, επειδή ο εγκέφαλός μας δεν θα μπορέσει να δημιουργήσει αρμονία μεταξύ του γρήγορου τρεξίματος και της αργής μουσικής».

Ιδανικός ρυθμός είναι από 120 έως 150 bpm, για παράδειγμα το τραγούδι «Μercy» της Ντάφι.

Η επιτυχημένη συλλογή

Προκειμένου να καταρτίσουμε μια επιτυχημένη συλλογή τραγουδιών για αθλητική μουσική υπόκρουση, ο καθηγητής προτείνει να μετρήσουμε πόσες φορές χτυπούν τα πόδια μας το έδαφος στη διάρκεια τρεξίματος ενός λεπτού. Μετά, να βρούμε μουσική που έχει τον ίδιο ρυθμό ή ελάχιστη διαφορά προς τα πάνω.

Την έρευνα του Έλληνα καθηγητή εκμεταλλεύονται ήδη μεγάλες εταιρείες. Τον περασμένο μήνα η Sony Εricsson πρότεινε σε όσους κάνουν τζόγκινγκ το πρόγραμμά της Run to the Βeat που διαρκεί όσο μισός μαραθώνιος, το οποίο μπορούν να φορτώσουν στα κινητά τους ή στο ΜΡ3 τους.

Madata