Ο πολιτικός διπλωμάτης Χένρυ Κίσινγκερ (1923)

21:47 5/9/2013 - Πηγή: TNSite

Ο Χένρυ Άλφρεντ Κίσινγκερ (αγγλ. Henry Alfred Kissinger, γεννήθηκε στις 27 Μαΐου 1923) είναι Αμερικανός ακαδημαϊκός -καθηγητής πολιτικής επιστήμης και διεθνών σχέσεων-, συγγραφέας και διπλωμάτης. Κυριάρχησε στο σχεδιασμό και την εκτέλεση της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ από το 1969 ως το 1977, επί προεδρίας Ρίτσαρντ Νίξον (1969-1974) και Τζέραλντ Φορντ (1974-1977), ως σύμβουλος εθνικής ασφάλειας (National Security

Advisor) και υπουργός Εξωτερικών.

Ο Κίσινγκερ γεννήθηκε στη Γερμανία ως Χάιντς Άλφρεντ Κίσινγκερ (Heinz Alfred Kissinger) από γονείς εβραϊκής καταγωγής. Ο πατέρας του ήταν δάσκαλος και η μητέρα του νοικοκυρά. Οι γονείς του το 1938 διέφυγαν στις ΗΠΑ υπο την απειλή του ναζιστικού καθεστώτος. Αρχικά ακολούθησε ακαδημαϊκή καριέρα στο Χάρβαρντ, αλλά παράλληλα συμμετείχε σε διάφορες κυβερνητικές υπηρεσίες και επιτροπές που αφορούσαν την εξωτερική πολιτική και ασφάλεια των Ηνωμένων Πολιτειών.

Μετά το 1969, ο Κίσινγκερ ήταν υπεύθυνος για το «άνοιγμα» των διπλωματικών σχέσεων των ΗΠΑ με την κομμουνιστική Κίνα του Μάο Τσε Τουνγκ, την ύφεση (détente) της ψυχροπολεμικής ρητορικής και έντασης με τη Σοβιετική Ένωση του Λεονίντ Μπρέζνιεφ, και την αποχώρηση των Αμερικανών από το Βιετνάμ, για την οποία τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης το 1973 λόγω της συνεισφοράς του στη διεκπεραίωση των διαπραγματεύσεων για τον τερματισμό του πολέμου. Ταυτόχρονα, όμως, υπό την καθοδήγησή του η Αμερικανική κυβέρνηση στήριξε αποφασιστικά διάφορα αυταρχικά καθεστώτα, μεταξύ των οποίων η ελληνική Χούντα των Συνταγματαρχών και η χούντα του στρατηγού Αουγούστο Πινοσέτ στη Χιλή.

Πολυγραφότατος, ο Κίσινγκερ είναι από τους πιο γνωστούς υποστηρικτές της σχολής του ρεαλισμού στις διεθνείς σχέσεις, η οποία υποστηρίζει ότι η εξωτερική πολιτική ενός κράτους πρέπει να χαράσσεται με αποκλειστικό γνώμονα το εθνικό συμφέρον, αγνοώντας παράγοντες όπως οι ηθικο-φιλοσοφικές πεποιθήσεις της εκάστοτε κυβέρνησης ή τα ανθρώπινα δικαιώματα. Έτσι, έχει γίνει στόχος έντονης κριτικής από αριστερούς λόγω της υποστήριξής του προς δικτατορικά καθεστώτα εφόσον αυτά εξυπηρετούν τα συμφέροντα των ΗΠΑ, αλλά και από νεοσυντηρητικούς, τις προσπάθειες των οποίων για «ανθρώπινα δικαιώματα» και «παγκόσμια εξάπλωση της δημοκρατίας» ο Κίσινγκερ αντιμετωπίζει ως επικίνδυνες ηλιθιότητες που φανερώνουν άγνοια για το πως λειτουργεί ο κόσμος.

Ο Κίσινγκερ, μετά την εκλογή του Κάρτερ στην προεδρία, ίδρυσε εταιρεία παροχής συμβουλών και συνέχισε τη σταδιοδρομία του ως ειδικός σε θέματα εξωτερικής πολιτικής.

“Ο λαός των Γκρεκών είναι αναρχικός και δύσκολος να τιθασευθή. Γι’ αυτό πρέπει να τον χτυπήσουμε βαθιά στις πολιτιστικές του ρίζες. Τότε ίσως αναγκασθή να συμμορφωθή. Εννοώ να πλήξουμε τη γλώσσα του, την θρησκεία του, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε την δυνατότητά του να αναπτυχθεί, να διακριθεί, να επικρατήσει, ώστε να μην μας παρενοχλεί στα Βαλκάνια, στην Ανατολική Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή, σε όλη αυτή την νευραλγική περιοχή στρατηγικής σημασίας για μας”