Πότε ωφελεί ουσιαστικά η αγγειοπλαστική (μπαλονάκι)

22:43 11/7/2013 - Πηγή: TNSite

Πότε ωφελεί ουσιαστικά η αγγειοπλαστική (μπαλονάκι)

Ο πρώτος άνθρωπος που επιχείρησε να εισέλθει με έναν καθετήρα με μπαλόνι στο άβατο της καρδιάς, δηλαδή τις στεφανιαίες αρτηρίες, ήταν ο Andreas Gruentzig, στην Ελβετία το 1977. Μέχρι τότε, ακόμα και η απλή απεικόνιση των στεφανιαίων αρτηριών με την κλασική στεφανιογραφία ήταν ένα θέμα που αντιμετωπιζόταν με τον φόβο του κινδύνου που είχε μια καρδιοχειρουργική επέμβαση.

Στόχος του Gruentzig ήταν να αντιμετωπίσει τη στεφανιαία νόσο, εξαλείφοντας τις στενώσεις (βούλωμα) που υπήρχαν μέσα στις αρτηρίες, με σκοπό να νικήσει τη στεφανιαία

νόσο, δηλαδή το έμφραγμα του μυοκαρδίου και τον αιφνίδιο καρδιακό θάνατο.

Παρά τη συντελεσθείσα όλα αυτά τα χρόνια αναμφισβήτητη τεχνική πρόοδο στους καθετήρες, στα μπαλόνια, στα stents, που σήμερα χρησιμοποιούνται κατά τη διάνοιξη μιας αρτηρίας, δεν επιτεύχθηκε δυστυχώς το όραμα του Gruentzig.

Οι λόγοι πάμπολλοι. Οι κυριότεροι όμως συνοψίζονται στη φράση ότι η στεφανιαία νόσος δεν είναι υδραυλικό φαινόμενο που αντιμετωπίζεται τεχνικά άλλα βιολογική βλάβη που ξεκινά από τα γονίδια και καταλήγει στην τελική βλάβη, δηλαδή τη δημιουργία της αθηρωματικής πλάκας και της στένωσης που αυτή προκαλεί στο εσωτερικό της αρτηρίας.

Σήμερα η αγγειοπλαστική (μπαλόνι), ως μέθοδος θεραπείας της στεφανιαίας νόσου, δεν υφίσταται. Αντίθετα από την πείρα και τις μελέτες των τελευταίων χρόνων προκύπτουν δεδομένα που τοποθετούν την αγγειοπλαστική σε εξέχουσα θέση ως μέσο θεραπείας πολλών επικίνδυνων μορφών της στεφανιαίας νόσου.

Στις ημέρες μας η αγγειοπλαστική είναι η μέθοδος εκλογής για την αντιμετώπιση – ή ακόμα και την αποτροπή του εμφράγματος – όταν αρχίσουν τα συμπτώματα. Οταν δηλαδή σπάσει η αθηρωματική πλάκα μέσα στην αρτηρία και δημιουργήσει θρόμβο, είτε στο στάδιο το προεμφραγματικό (ασταθής στηθάγχη) ή στο στάδιο του εμφράγματος, τότε θεωρείται η μέθοδος εκλογής.

Εκεί που επίσης η αγγειοπλαστική έχει απόλυτη ένδειξη είναι στην πρωτοεμφανιζόμενη στηθάγχη κατά τη σωματική προσπάθεια, όταν δηλαδή εμφανίζεται ξαφνικά ο πόνος στο στήθος κατά την προσπάθεια (de novo) και επαναλαμβάνεται σε κάθε προσπάθεια.

Στην περίπτωση αυτή, έχει σπάσει η αθηρωματική πλάκα αλλά δεν έχει φράξει πλήρως την αρτηρία. Τότε η αγγειοπλαστική εξαλείφει αυτήν την επικίνδυνη αθηρωματική πλάκα, συμπιέζοντάς τη με το μπαλόνι.

Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις που εκδηλώνεται στηθάγχη κατά την προσπάθεια, στη δοκιμασία κόπωσης χρειάζεται να ληφθούν υπόψη η μορφή και η ανατομική θέση της στενωτικής βλάβης, η συνύπαρξη και η μορφολογία και άλλων ανάλογων στενωτικών βλαβών στις άλλες αρτηρίες, η ανατομική θέση τους και η μορφολογία τους.

Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις η ωφελιμότητα της αγγειοπλαστικής εξαρτάται από την εμπειρία του καρδιολόγου, ο οποίος καλείται να εκτιμήσει όλα τα δεδομένα και να αποφασίσει περί του δέοντος γενέσθαι.

Με απλά λόγια, η αγγειοπλαστική (μπαλόνι) αναμφισβήτητα ωφελεί στις περιπτώσεις εκείνες που ο Andreas Guentzig δεν είχε αρχικά σχεδιάσει. Ενώ δηλαδή στα πρώτα χρόνια εφαρμογής της η αγγειοπλαστική εφαρμόσθηκε στους αρρώστους με σταθερή στεφανιαία νόσο, σήμερα έχει καταλήξει να εφαρμόζεται κυρίως στους αρρώστους που κινδυνεύουν να υποστούν έμφραγμα, στη φάση που αρχίζει να αποσταθεροποιείται η αθηρωματική πλάκα.

Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ Ένθετο Υγεία

TA NEA