Ρώσοι επιστήμονες έχουν διεισδύσει στην «καρδιά» της Γης

08:31 1/6/2013 - Πηγή: TNSite

Ρώσοι φυσικοί έχουν διαπιστώσει ότι οι σεισμοί, οι εκρήξεις των ηφαιστείων και οι άλλες σεισμικές διεργασίες δεν εξαρτώνται από τη «συμπεριφορά» μόνο του ανώτερου, όπως θεωρόταν νωρίτερα, αλλά και του κατώτερου στρώματος του μανδύα της Γης. Γίνεται λόγος για τη νέα ματιά στην ζωή του πλανήτη μας και αναθεώρηση της δομής του.

Οι τεκτονικές πλάκες, από τις οποίες αποτελούνται οι ηπείροι και ο πυθμένας του Παγκόσμιου Ωκεανού, «πλέουν»

πάνω στο ανώτερο στρώμα του μανδύα που βρίσκεται πλησιέστερα στο φλοιό της Γης.

Οι μετατοπίσεις αυτών των πλακών προκαλούν τους σεισμούς, τις εκρήξεις των ηφαιστείων, τα τσουνάμι, κλπ. Προηγουμένως θεωρόταν ότι σ΄αυτή την κίνηση συμμετέχει μόνο το ανώτερο στρώμα του μανδύα, που βρίσκεται κοντά στο φλοιό, ενώ το κάτω μέρος δεν έχει σχεδόν καμία επίδραση στις σεισμικές διεργασίες. Σήμερα όμως εμφανίστηκε ουσιαστικός λόγος για την αναθεώρηση αυτών των απόψεων.

Οι επιστήμονες από το Ακαδημαϊκό Ινστιτούτο Κρυσταλλογραφίας της Μόσχας και το Ινστιτούτο Πυρηνικών Ερευνών της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών με επικεφαλής τον καθηγητή Ίγκορ Λιουμπούτιν έχουν ανακαλύψει συνθήκες υπό τις οποίες το ferropericlase [(Mg,Fe)O],οξείδιο σιδήρου και μαγνησίου που είναι ένα από τα κύρια ορυκτά του κάτω στρώματος του μανδύα, αποτελούμενο από τα άτομα οξυγόνου, μαγνησίου και σιδήρου, αποκτά νέες μαγνητικές ικανότητητες καθώς επίσης και ηλεκτρική και θερμική αγωγιμότητα.

Αυτό σημαίνει ότι στα έγκατα της γης σε ένα ορισμένο βάθος συντελείται συνεχώς η διαδικασία αλλαγής των ιδιοτήτων της αρκετά διαδεδομένης εκεί ουσίας. Η διαδικασία αυτή προκαλεί ακριβώς την αλλαγή των μαγνητικών ιδιοτήτων του ορυκτού, την μεταβολή της θερμικής και της ηλεκτρικής του αγωγιμότητας, καθώς επίσης και της πυκνότητάς του. Οι μεταμορφώσεις όλων αυτών των χαρακτηριστικών προκαλούν συνήθως σεισμικές μεταβολές.

Τα νέα δεδομένα επιτρέπουν την εξεύρεση εξηγήσεων μιας σειράς φαινομένων που μέχρι τώρα ήταν επιστημονικά ανεξήγητα.

Λοιπόν, τα αποτελέσμα που έχουν επιτευχθεί αμφισβητούν τις γνωστές θεωρίες για τη δομή της Γης και επιτρέπουν στους ειδικούς να κοιτάξουν βαθύτερα στις διαδικασίες που συντελούνται μέσα στον πλανήτη μας.

Αυτό, από τη μία πλευρά, θέτει μπροστά στους επιστήμονες αθρόα ερωτήματα, ενώ από την άλλη πλευρά, τους υποκινεί να αναθεωρήσουν τα υφιστάμενα δεδομένα για τον μανδύα της Γης και τη δομή του πλανήτη μας γενικότερα.