Αχ, ρε Κατερίνα

14:00 26/1/2015 - Πηγή: Espresso

ΡΕΠΟΡΤΑΖΗ «Espresso» αποχαιρετά μια χαμογελαστή συνάδελφοΑχ, ρε ΚατερίναΔευτέρα, Ιανουάριος 26, 2015 - 13:55

Δεν θέλω κλάματα, μοιρολατρίες, φοβισμένα πρόσωπα, έλεγε στους φίλους που «λύγιζαν» μαθαίνοντας λεπτομέρειες για τη σκληρή μάχη που έδινε με τον καρκίνο τα τελευταία δέκα χρόνια. Κανείς όμως τούτη τη φορά δεν την άκουσε. Δάκρυα ασυγκράτητα και απέραντη θλίψη έφερε το πρόωρο «αντίο» στην Κατερίνα Γκίκα. Το γελαστό κορίτσι,

με τις πάντα εύστοχες ατάκες και την ανεξάντλητη γλυκύτητα να τη συνοδεύει ακόμη και στα πιο δύσκολα, δεν βρίσκεται πλέον κοντά μας.

Σε ηλικία μόλις 44 ετών έφυγε από τη ζωή το πρωί της περασμένης Παρασκευής, έχοντας παλέψει επί μία δεκαετία με γενναιότητα με την επάρατη νόσο που τη χτύπησε αλύπητα σε νεαρή ηλικία. Το «θεματάκι», όπως η ίδια αποκαλούσε τον καρκίνο. Το πρωί έκανε τις θεραπείες της και το απόγευμα ήταν στο πόστο της. Να γράφει τα ρεπορτάζ της και την επιτυχημένη στήλη της («Οσα βλέπει η Κίκα»). Παράδειγμα προς μίμηση...

Ανεξάντλητο χιούμορ

Η κοινοβουλευτική συντάκτρια της «Espresso» (από το 2000) και του Star, το κορίτσι με το πλατύ χαμόγελο που λάτρευαν πολιτικοί και εργαζόμενοι της Βουλής και όλοι οι συνάδελφοί της, έχασε την τιτάνια μάχη. Από τις τόσες που είχε δώσει και είχε κερδίσει, λέγοντας πάντα την ατάκα που εξέπληττε: «Πάμε παρακάτω». Με απίστευτη θέληση και με το ανεξάντλητο χιούμορ της (έως και το τέλος έκανε πλάκα για τους γιατρούς που δεν της έλεγαν πολλά. «Να ξέρω αν θα χρειαστεί να πληρώσω την Εφορία» είπε χαριτολογώντας στη φίλη της την Ελένη Τσαγκά). Εως το τέλος πάλεψε για να μην αποκοπεί από τις τρεις μεγάλες αγάπες της: τη δημοσιογραφία, το θέατρο και τη μαγειρική.

«Εχω πολλά ακόμη να κάνω. Δεν έχει έρθει η ώρα μου» έλεγε και ξανάλεγε στους συναδέλφους της. «Προσπαθώ, λιγάκι ακόμη θα τα καταφέρω να είμαι κοντά σας σύντομα...» μας έγραφε στο τελευταίο μήνυμά της με τις ευχές για «καλή χρονιά». Αχ, βρε Κατερίνα...

Η Κατερίνα Γκίκα γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ηγουμενίτσα. Ηρθε στην Αθήνα και ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία, εστιάζοντας το ενδιαφέρον της στο πολιτικό και κοινοβουλευτικό ρεπορτάζ. Τα πρώτα δημοσιογραφικά βήματα τα έκανε στον ραδιοφωνικό σταθμό TOP FM.

Από το 1996 κάλυπτε το κοινοβουλευτικό ρεπορτάζ για τον τηλεοπτικό σταθμό Star και από το 2000 είχε καθημερινή στήλη με πολιτικά σχόλια στην «Espresso», ενώ ήταν και μέλος της ιδρυτικής ομάδας του protagon.gr και των bostanistas.gr. Τον Δεκέμβριο του 2012, στην απονομή των δημοσιογραφικών βραβείων του Ιδρύματος Προαγωγής Δημοσιογραφίας Αθανασίου Βασ. Μπότση, ο πρόεδρος της Βουλής Ευάγγελος Μεϊμαράκης της παρέδωσε το βραβείο «Γιάννης Φάτσης», για την πληρότητα κάλυψης του νομοθετικού έργου και του κοινοβουλευτικού ελέγχου.

Η εξομολόγηση

Στο protagon είχε γράψει πριν από λίγο καιρό: «Θα πάω σήμερα στην εκκλησιά. Θα πάω να μοιραστώ τα πάθη μου, θα πάω να θρηνήσω. Μπροστά στον εαυτό μου θα σταθώ και θα ανάψω ένα κεράκι. Για όλα όσα έχασα, για όλα όσα έχω ελπίδα να αποκτήσω.

»Θα κρυφτώ στις ήσυχες γωνιές του ναού, μόνη θα είμαι και με πολλούς. Θα δακρύζω χωρίς να ντρέπομαι. Και θα ξέρω μέσα μου βαθιά ότι δεν με κυνηγάνε οι δαιμόνοι που με απειλούσαν όταν ήμουν μικρή. Και θα ανάψω κι ένα κεράκι για τους ξένους».

Η κηδεία της Κατερίνας έγινε το μεσημέρι του Σαββάτου στην ιδιαίτερη πατρίδα της, στην Κεστρινή Ηγουμενίτσας, έναν τόπο τον οποίο λάτρευε. Η οικογένειά της ζήτησε αντί στεφάνων να δοθούν χρήματα στην Ογκολογική Μονάδα Παίδων Μαριάννα Βαρδινογιάννη - «Ελπίδα».