Αδαμόπουλος: Δεν αντέχω άλλο αυτή την εγκατάλειψη

16:49 15/5/2014 - Πηγή: Espresso

SHOWBIZΑδαμόπουλος: Δεν αντέχω άλλο αυτή την εγκατάλειψηΠέμπτη, Μάιος 15, 2014 - 16:44

Ο Θανάσης Αδαμόπουλος, υποψήφιος δήμαρχος Ραφήνας - Πικερμίου, ο οποίος ως πρόεδρος της τέως κοινότητας Πικερμίου την τετραετία 2007-2010 άφησε εποχή, υποστηρίζει ότι «επιστρέφει γιατί δεν αντέχει την εγκατάλειψη στον τόπο του». Ως επικεφαλής του συνδυασμού Συμμαχία Δημιουργίας, ο Θανάσης Αδαμόπουλος (που είναι παντρεμένος με τη γνωστή δημοσιογράφο και παρουσιάστρια Χριστίνα Λαμπίρη) είναι από τους λίγους που γνωρίζουν καλά το έργο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, καθώς όταν ήταν

στον κοινοτικό θώκο -πρωτοεξελέγη το 2006- είχε ασχοληθεί με σοβαρότητα και αγάπη για την περιοχή του. Απόδειξη ότι για την ανάπτυξη του Πικερμίου έφτιαξε σαράντα πέντε δρόμους και έξι παιδικές χαρές, αναμόρφωσε πλατείες, ενώ πρόσφερε ακόμη και προσωπικά του οικήματα για να στεγαστούν το τοπικό νηπιαγωγείο αλλά και σταθμός του ΕΚΑΒ, των οποίων μάλιστα ο ίδιος πλήρωνε τα λειτουργικά έξοδα.

«Εργα ανάπτυξης»

Επίσης πριν από τρία χρόνια, οπότε δεν ασχολούταν με τον δήμο, δημιούργησε το «Περίπτερο της αγάπης», το οποίο μοιράζει τρόφιμα και ρούχα στους οικονομικά ασθενέστερους συμπολίτες του.

«Η Ραφήνα και το Πικέρμι είναι δύο πανέμορφες περιοχές, θα τις έλεγα ακατέργαστα διαμάντια. Πρέπει να γίνουν έργα που αφορούν στην καθημερινότητα του πολίτη, αλλά και έργα ανάπτυξης, τα οποία θα προσφέρουν θέσεις εργασίας και θα αναδείξουν την ιδιαιτερότητα της περιοχής. Για παράδειγμα, το παλαιοντολογικό μουσείο που είχα φτιάξει τώρα είναι κλειστό, αλλά και το οχυρό της Ραφήνας, στο οποίο το 1940 υπήρχαν τα πολυβολεία, δεν βλέπεται και δεν μπορεί κανείς να πατήσει γιατί θα τον φάνε τα φίδια» λέει ο ίδιος στην «Espresso» και συμπληρώνει: «Κατά κοινή ομολογία, το έργο μου ως πρόεδρος της κοινότητας είναι αποδεκτό από τους κατοίκους του Πικερμίου. Ολοι λένε "Kοίτα τι έφτιαξε ο Αδαμόπουλος" και παράλληλα τονίζουν την εγκατάλειψη που υπέστη το Πικέρμι την προηγούμενη τετραετία. Επιστρέφω γιατί με πονάει ο τόπος μου να είναι παραμελημένος. Δεν μπορώ εγώ να κάθομαι και οι άλλοι να είναι στο έλεος της μοίρας τους».