Αϋπνία και Αλτσχάιμερ

18:22 24/4/2019 - Πηγή: Espresso

ΥΓΕΙΑΑϋπνία και ΑλτσχάιμερΤετάρτη, Απρίλιος 24, 2019 - 18:22

❱❱ Μεγαλεπίβολο πείραμα θα ρίξει φως στο πού οδηγεί η έλλειψη ύπνου

Αυξάνει η αϋπνία τον κίνδυνο για Αλτσχάιμερ; Απάντηση σε αυτό το ερώτημα θα δώσει το University of East Anglia, στο πλαίσιο ενός μεγαλεπήβολου πειράματος.

Τις προσεχείς έξι εβδομάδες 40 συμμετέχοντες θα λάβουν μέρος στο πείραμα, στο πλαίσιο του οποίου οι μισοί συμμετέχοντες θα παραμείνουν άγρυπνοι για περίπου δύο μέρες (40 ώρες), ενώ οι άλλοι μισοί θα έχουν τη δυνατότητα σύντομης

διάρκειας ύπνων.

Στη διάρκεια των πειραμάτων οι συμμετέχοντες δεν θα έχουν απλώς να παλέψουν με την ακατάσχετη ανάγκη τους για ύπνο, αλλά θα λαμβάνουν μέρος σε δοκιμασίες μνήμης, ισορροπίας, συντονισμού και εστίασης. Αυτό που αναμένουν οι επιστήμονες είναι ότι οι συμμετέχοντες με υψηλότερο γενετικό κίνδυνο για άνοια θα τα πάνε χειρότερα στα τεστ όταν θα στερηθούν τον ύπνο σε σχέση με εκείνους που δεν έχουν γενετική προδιάθεση.

Ενδειξη

H αϋπνία, σύμφωνα με τους ειδικούς, μπορεί να αποτελεί ένδειξη ότι ο εγκέφαλος δεν είναι όσο υγιής όσο ήταν στο παρελθόν. Εχει, άλλωστε, διαπιστωθεί εδώ και χρόνια ότι οι νευρολογικές και νευροεκφυλιστικές παθήσεις, όπως το Αλτσχάιμερ, συνδέονται με κακή ποιότητα ύπνου. Προκαλεί, όμως, η αϋπνία το Αλτσχάιμερ ή το Αλτσχάιμερ την αϋπνία;

«Οι μελέτες δείχνουν ότι οι άνθρωποι με υψηλό γενετικό κίνδυνο Αλτσχάιμερ δυσκολεύονται περισσότερο με τον ύπνο. Εχει, επίσης, αποδειχθεί ότι ο συνδυασμός κακού ύπνου και υψηλού γενετικού κινδύνου για Αλτσχάιμερ αυξάνει τις πιθανότητες εμφάνισης γνωστικών προβλημάτων» εξηγεί ο δρ Alpar Lazar, από τη Σχολή Επιστημών Υγείας του UEA. Με το συγκεκριμένο πείραμα οι επιστήμονες θεωρούν ότι θα μπορέσουν να αναγνωρίσουν αν συγκεκριμένα προβλήματα ύπνου ή αν οι δυσκολίες στην πραγματοποίηση καθημερινών λειτουργιών όταν κάποιος είναι κουρασμένος μπορούν να βοηθήσουν στη διάγνωση της άνοιας σε πολύ πρώιμο στάδιο.

Σε τελική ανάλυση, αυτό θα μπορούσε να ανοίξει τον δρόμο και για την αντιμετώπιση της νόσου, προσθέτει ο δρ Lazar: «Η ρύθμιση του κιρκαδικού ρυθμού έχει αποδειχθεί ότι επιβραδύνει την πρόοδο άλλων νευροεκφυλιστικών ασθενειών, όπως η νόσος του Huntingdon στα ζώα». Μένει να διαπιστωθεί αν αυτές οι παρεμβάσεις θα μπορούσαν να λειτουργήσουν και για την άνοια.