Χειροποίητα... κουβανέζικα πουρά «made in Κρύα Βρύση»

16:57 13/11/2014 - Πηγή: Espresso

ΡΕΠΟΡΤΑΖΧειροποίητα... κουβανέζικα πουρά «made in Κρύα Βρύση»Πέμπτη, Νοέμβριος 13, 2014 - 16:53

Το δικό τους success story γράφουν δύο αδέρφια από ένα χωριό της Πέλλας, που διαπρέπουν σε έναν τομέα με έντονο ανταγωνισμό, ρίχνοντας στην αγορά χειροποίητα πούρα με μοναδικά αρώματα Κούβας, τα οποία ικανοποιούν τους ουρανίσκους ακόμη και των πιο απαιτητικών aficionados, δηλαδή όσων επιδίδονται με πάθος στο κάπνισμα πούρων. Μόνο που δεν πρόκειται για κουβανέζικα, αλλά για 100% ελληνικά πούρα made in... Κρύα Βρύση! Μεγαλωμένοι

μέσα στα καπνοχώραφα, στους υγραντήρες και στα ξηραντήρια, ο Αρης και ο Κώστας Κωνσταντινίδης αποτελούν την τρίτη γενιά μιας οικογένειας καπνοπαραγωγών από την Κρύα Βρύση, το άλλοτε ονομαστό «καπνοχώρι», που απασχολούσε 3.000 εποχικούς εργάτες. Γι' αυτό και όταν δυσκόλεψαν πολύ τα πράγματα στον κλάδο της καπνοπαραγωγής, δεν το πολυσκέφτηκαν και έστησαν χωρίς καμία οικονομική ενίσχυση-επιδότηση τη δική τους βιοτεχνία παραγωγής χειροποίητων πούρων.
Σχεδόν οκτώ χρόνια μετά, τα δύο αδέρφια «τρέχουν» με ιλιγγιώδεις ταχύτητες την οικογενειακή επιχείρηση και υπερηφανεύονται ότι τα Vamma Del Sol («απόσταγμα του ήλιου») είναι τα πρώτα premium (100% χειροποίητα, με 100% καπνό) πούρα στην Ευρώπη!

Δύο τύποι premium

Κι ενώ τον πρώτο χρόνο τα πούρα των αδερφών Κωνσταντινίδη έφτασαν μόνο σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, πέρυσι το καλοκαίρι «ταξίδεψαν» σε Χαλκιδική και Σαντορίνη, ενώ ήδη έχουν κάνει την πρώτη εξαγωγή στην Κίνα. Αυτή τη στιγμή η παραγωγή των αδερφών Κωνσταντινίδη κυμαίνεται στα 20.000-25.000 κομμάτια τον χρόνο, ενώ στην αγορά κυκλοφορούν δύο τύποι premium πούρων, τα Corona και τα Petit Corona, με προοπτική τον επόμενο μήνα να προστεθεί ακόμη ένας, ο Robusto.
«Ο παππούς μου καλλιεργούσε μεγαλόφυλλα ανατολικού τύπου και ο πατέρας μου δυτικού, τα γνωστά Burley. Το 2007, με την αποσύνδεση των επιδοτήσεων από την παραγωγή και την αλλαγή της κοινής αγροτικής πολιτικής στην Ευρωπαϊκή Ενωση, είπαμε να πάμε ένα βήμα παρακάτω και να ασχοληθούμε και με τον τομέα της μεταποίησης. Στην αρχή αντιμετωπίσαμε πολλές δυσκολίες, κυρίως, επειδή δεν υπήρχε θεσμικό πλαίσιο για μικρές μονάδες.
»Με πολλή δυσκολία καταφέραμε να τροποποιηθεί ο νόμος (έως τότε για να πάρεις άδεια για βιοτεχνία μεταποίησης σου ζητούσαν 20 τόνους παραγωγή και εγγυητική 293.000 ευρώ, ενώ τώρα έχει κατέβει στα 20.000 ευρώ για παραγωγή ενός ή δύο τόνων) και να δημιουργηθεί ένα ξεκάθαρο θεσμικό πλαίσιο για όλους τους επίδοξους παραγωγούς» περιγράφει στην «Espresso» ο Αρης Κωνσταντινίδης, πτυχιούχος Χρηματοοικονομικών και Λογιστικής, απόφοιτος Liberal Studies του City.

Ερευνα στο εργοστάσιο των Παρτάγκας στην Κούβα

Ο 41χρονος επιχειρηματίας χρειάστηκε να κάνει μεγάλη έρευνα προτού επιχειρήσει με τον αδερφό του το μεγάλο άλμα. Το ταξίδι του στα μυστικά των πούρων τον έφερε έως την Κούβα και, συγκεκριμένα, στο εργοστάσιο των Παρτάγκας στην Αβάνα, όπου είχε την ευκαιρία να δει πώς φτιάχνονται τα ξακουστά χειροποίητα πούρα. «Μέσα στο Παρτάγκας είδα τι κάνουν με τις ζυμώσεις τους και κατάλαβα πώς γίνεται η διαδικασία ωρίμανσης και παλαίωσης» σημειώνει ο κ. Κωνσταντινίδης. Η... διπλωματική του στα καπνά τον οδήγησε στη δημιουργία ενός ελαφρού, αλλά ποιοτικού και μυρωδάτου, ευρωπαϊκού πούρου.

«Τον πρώτο χρόνο λειτουργίας μας καλύψαμε τα μεγάλα αστικά κέντρα, Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Πέρυσι το καλοκαίρι δειγματίσαμε προϊόντα μας σε επιλεγμένες τουριστικές περιοχές όπως η Χαλκιδική, η Κατερίνη και η Σαντορίνη και κάναμε την πρώτη εξαγωγή μας στην Κίνα, για μια εταιρία καναδικών συμφερόντων που πρόσφερε τα πούρα μας ως επετειακό δώρο στους πελάτες της για τα 60 χρόνια από την ίδρυσή της» προσθέτει ο 41χρονος, συμπληρώνοντας ότι η ανταπόκριση του κόσμου, κυρίως των τουριστών, στα ελληνικά προϊόντα είναι πολύ ενθαρρυντική.

Η παραγωγή

Η κατασκευή-παραγωγή του πούρου περνάει από πολλά στάδια (συγκομιδή, ωρίμανση για δύο τρία χρόνια, παραμονή στον υγραντήρα για έξι μήνες κ.λπ.) και είναι ιδιαίτερα κοπιαστική εργασία.

Για τον λόγο αυτό δεν αρκεί ο μόχθος των δύο αδερφών και της μητέρας τους, αλλά κάποιες φορές προσλαμβάνουν και έκτακτο προσωπικό. «Κατά την καλοκαιρινή συγκομιδή έχουμε τέσσερις έως έξι εποχικούς εργάτες. Αλλες φορές μπορεί να έχουμε μόνο έναν part time εργάτη, ουσιαστικά όμως δουλεύει η οικογένεια» λέει ο Αρης Κωνσταντινίδης, που ελπίζει πως μια μέρα το χωριό του θα αποκτήσει ξανά τη χαμένη αίγλη του.
Μαρία Μεϊμάρη