«Ενα ιατρικό λάθος σκότωσε τη μαμά μου»

15:41 12/6/2015 - Πηγή: Espresso

SHOWBIZ«Ενα ιατρικό λάθος σκότωσε τη μαμά μου»Παρασκευή, Ιούνιος 12, 2015 - 15:35

Τι είναι αυτό που το λένε αγάπη... Το θρυλικό τραγούδι ακούγεται για πολλοστή φορά στον κινηματογράφο και πάλι με τη θεσπέσια φωνή της Καίτης Ντένις, η οποία και το πρωτοερμήνευσε. Στο πρώτο άκουσμά του στη μεγάλη οθόνη, στο φιλμ «Το παιδί και το δελφίνι», το είχε πει η Σοφία Λόρεν. Ο Γιώργος Λάνθιμος επέλεξε το συγκεκριμένο κομμάτι για την ταινία του «Αστακός»,

που εντυπωσίασε την Ευρώπη και απέσπασε πριν από λίγο καιρό το βραβείο της Επιτροπής στο 68ο Φεστιβάλ των Καννών.

Η σπουδαία ερμηνεύτρια Καίτη Ντένις έφυγε από τη ζωή το 2010 σε ηλικία 80 χρόνων. Σήμερα, πέντε χρόνια μετά, η κόρη της Μαρία Παρασκευοπούλου μιλώντας στην «Εspresso» κάνει μια συγκλονιστική αποκάλυψη, καθώς δηλώνει πεπεισμένη ότι ο θάνατος της μητέρας της οφείλεται σε ιατρικό λάθος και μάλιστα προκειμένου να δικαιωθεί η οικογένεια ηθικά, έχει κατατεθεί αγωγή.

Οπως η ίδια περιγράφει, τον Μάιο του 2010 η Καίτη Ντένις παρουσίασε ένα πρόβλημα στη χολή της και τα οικεία πρόσωπά της τη μετέφεραν στο νοσοκομείο. Ο γιατρός που στη συνέχεια ανέλαβε την περίπτωσή της έκρινε αναγκαίο να υποβληθεί σε λαπαροσκόπηση, αλλά -σύμφωνα με τις καταγγελίες της κόρης της τραγουδίστριας- δεν έκανε σωστά τη δουλειά του.

«Η μητέρα μου "έφυγε" άδικα! Ο εν λόγω γιατρός που την ανάλαβε στη διάρκεια της λαπαροσκόπησης προκάλεσε διάτρηση του χοληδόχου πόρου και όταν αντιλήφθηκε το σφάλμα του, το αντιμετώπισε με λάθος τρόπο. Εκανε το ένα σφάλμα μετά το άλλο, με αποτέλεσμα η γυναίκα να πεθάνει από μόλυνση των σπλάχνων της. Εμεινε μία εβδομάδα στην Εντατική και κατέληξε από πολυοργανική ανεπάρκεια και σηψαιμία.

»Οπως αναφέρει η ιατροδικαστική έκθεση δημόσιου γιατρού που εξέτασε το περιστατικό, το ένα λάθος διαδέχτηκε το άλλο και αυτό μας οδήγησε στην απόφαση να κινηθούμε νομικά εναντίον του επιστήμονα που, δυστυχώς, οδήγησε έναν άνθρωπο στο να φύγει από τη ζωή. Η μητέρα μου, κατά τα υπόλοιπα, ήταν υγιής και δεν της άξιζε να πεθάνει από ένα πρόβλημα, το οποίο δεν έτυχε της σωστής ιατρικής αντιμετώπισης» λέει στην «Εspresso» η κόρη της αείμνηστης καλλιτέχνιδας.

Η κυρία Παρασκευοπούλου τονίζει πως η Καίτη Ντένις ήταν πρότυπο μητέρας και για την ίδια, αλλά και για την αδελφή της Θεοδώρα και συμπληρώνει ότι προκειμένου να μεγαλώσει τα παιδιά της, αρνήθηκε πολλές προτάσεις για εμφανίσεις σε νυχτερινά κέντρα.

«Οταν εγώ και η αδελφή μου ήμασταν μικρές, λιγότερο από πέντε χρόνων, ο επιχειρηματίας που είχε το Πλακιώτικο Σαλόνι σχεδόν την παρακαλούσε να εμφανιστεί στο κέντρο του. Της έλεγε να πηγαίνει να τραγουδάει 10.00 με 12.00 και να τη γυρίζει στο σπίτι με δικό του αυτοκίνητο, αλλά εκείνη αρνιόταν, επειδή ήταν αφοσιωμένη στο μεγάλωμα των παιδιών της».

Το παιδί-θαύμα που ξεκίνησε από τη μάντρα του Αττίκ

Η Καίτη Ντένις ήταν παιδί-θαύμα που ξεκίνησε από την περίφημη Μάντρα του Αττίκ. Οταν ήταν έντεκα χρόνων, η μητέρα της, που καταγόταν από θρησκευόμενη οικογένεια της Καλύμνου και ήταν αρνητική στο να γίνει η κόρη της καλλιτέχνιδα, αναγκάστηκε να της πει το πρώτο «ναι» στο να ασχοληθεί με το τραγούδι. «Ο παππούς μου είχε πεθάνει νέος και η γιαγιά μου, που μεγάλωνε τέσσερα παιδιά, δεν ήθελε με τίποτα η κόρη της να γίνει τραγουδίστρια. Ετσι, η μαμά αρρώστησε με πολύ υψηλό πυρετό που δεν κατέβαινε και ο γιατρός απέδωσε την αρρώστια της στην κακή ψυχολογία, επειδή η μαμά της την απέτρεπε από το τραγούδι. Πραγματικά, όταν η γιαγιά μου πείστηκε από τον γιατρό και την πήγε στον Αττίκ για να την ακούσει, η μητέρα μου έγινε καλά» θυμάται η Μαρία Παρασκευοπούλου και συμπληρώνει ότι εκείνη άρχισε να ασχολείται επαγγελματικά με τραγούδι το 1946, όταν η γιαγιά της είχε φύγε από τη ζωή και αναγκάστηκε να αναλάβει τη φροντίδα των τριών αδελφών της.

«Στα δεκαέξι της η μητέρα μου γνώρισε στη Μάντρα του Αττίκ τον Γιώργο Οικονομίδη, ο οποίος της άλλαξε το όνομα από Αικατερίνη Διονυσίου σε Καίτη Ντένις και την παρουσίασε στο κοινό ως ένα από τα νέα ταλέντα του. Ετσι μπήκε σιγά σιγά στον χώρο του λεγόμενου ελαφρού τραγουδιού και -κυρίως με την ορχήστρα του Γιώργου Μουζάκη- δούλεψε σε όλα τα παλιά καλά κέντρα της εποχής, όπως Ο Βράχος, Το Κάστρο, Η Σπηλιά του Παρασκευά, Η Πεταλούδα, μαζί με τον Στέλιο Καζαντζίδη, τη Μαρινέλλα, τον Μανώλη Χιώτη, τη Μαίρη Λίντα, τον Φώτη Πολυμέρη, τον Σώτο Παναγόπουλο, τη Νάνα Μούσχουρη, τη Μάγια Μελάγια, τη Δούκισσα και άλλους σπουδαίους καλλιτέχνες εκείνης της εποχής».

Η επιτυχία με το «Τι είναι αυτό που το λένε αγάπη»

Η Καίτη Ντένις γνωρίστηκε με τον Τάκη Μωράκη, ο οποίος αμέσως εκτίμησε την ιδιαίτερη χροιά της φωνής της και το 1955 της έδωσε να ερμηνεύσει σε δίσκο το κλασικό πλέον κομμάτι «Τι είναι αυτό που το λένε αγάπη», σε μουσική δική του και στίχους Ιωάννη Φερμάνογλου και Δανάης Στρατηγοπούλου.

Οπως είναι γνωστό, το κομμάτι αυτό το τραγούδησε έναν χρόνο αργότερα και η Σοφία Λόρεν μαζί με τον Τώνη Μαρούδα στην αμερικανική ταινία «Το παιδί και το δελφίνι», σκηνές της οποίας γυρίστηκαν και στη χώρα μας. «Το κομμάτι έγινε τεράστια παγκόσμια επιτυχία με τη Σοφία Λόρεν, η οποία, όπως μου έχει αφηγηθεί η μαμά μου, ήταν τότε πολύ μεγάλη ντίβα.

»Ο ερχομός της στην Ελλάδα έκανε πάταγο και οι εδώ δημοσιογράφοι ήταν λίγο προκλητικοί μαζί της. Μάλιστα στο ξενοδοχείο "Μεγάλη Βρεταννία", όπου έμενε και είχαν πάει η μαμά μου με τον Τώνη Μαρούδα για να της μάθουν το τραγούδι, κάποιοι δημοσιογράφοι -την ώρα που η Λόρεν κατέβαινε τη σκάλα- τη βομβάρδιζαν με την ερώτηση αν φοράει σουτιέν. Εκείνη δεν απάντησε, απλώς άνοιξε την μπλούζα της για να φανεί το στήθος της και να δουν ότι δεν φοράει» διηγείται η Μαρία Παρασκευοπούλου.

Η Καίτη Ντένις ξεχώρισε για το αριστοκρατικό στιλ της (στην πίστα ντυνόταν με υπέροχες δημιουργίες του μετρ της εποχής Σκαλιντό) και ταξίδεψε για εμφανίσεις στην Αμερική, στον Καναδά, σε διάφορες χώρες της Ευρώπης και στην Αίγυπτο. Δισκογραφικά ερμήνευσε ελάχιστα τραγούδια, έκανε μια γκεστ εμφάνιση στην ταινία «Προπαντός ψυχραιμία» με τους Ντίνο Ηλιόπουλο και Μίμη Φωτόπουλο και εγκατέλειψε οριστικά την καριέρα της το 1968, όταν παντρεύτηκε τον σύζυγό της Σωκράτη Παρασκευόπουλο.

Αλκίνοος Μπουνιάς
Φωτό: Χρήστος Ζήνας