Η ροκ (!) Γωγώ Τσαμπά

15:20 14/8/2015 - Πηγή: Espresso

SHOWBIZ«Τα πανηγύρια είναι η ζωή μου»Η ροκ (!) Γωγώ ΤσαμπάΠαρασκευή, Αύγουστος 14, 2015 - 14:30

Πλατείες, ελληνική ύπαιθρος και περιφέρεια! Κυκλωτικοί χοροί και ακουμπισμένα χέρια! Πεντάφθογγες κλίμακες και ιαμβικοί 15συλλαβοι! Από τα χρόνια του Ομήρου μέχρι αυτά της οικονομικής κρίσης του 21ου αιώνα!

ΑΠΟ ΤΗΝ
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΤΣΟΛΚΑ

Πανηγύρια! Αρνιά στη σούβλα, μπίρες, λαδόκολλες, χαμόγελα, μυστικά κοιτάγματα, μερακλώματα και ξημερώματα μεθυσμένα και κουρασμένα. Και πρωθιέρεια στις βακχικές πανηγυριώτικες εκτονώσεις η νεαρή,

πάντα σεμνά ντυμένη, όπως όλες οι κυρίες του μουσικού είδους της, η Γωγώ Τσαμπά. Αντί για «ευοί ευάν» δίνει σύνθημα με το «πω πω πω πω πω» από τα «Καγκέλια» και το «Δεν σου κάνω τον άγιο». Για λίγο πίσω από τα πλατάνια και τις κρύες βρύσες στις πλατείες κρυφοκοιτάζουν νύμφες και Κένταυροι. Διονυσιασμός. Και εκείνη πλασμένη για τραγούδι. Λοιπόν...

Πες μου για τα παιδικά σου χρόνια και πώς κατάλαβες ότι είσαι γεννημένη για τραγούδι...
Ηταν ωραία χρόνια. Ειδυλλιακά, ήσυχα. Ευλογημένα χρόνια για κάθε παιδί, με πολλή αγάπη από τους γονείς μου. Είχα ό,τι ήθελα και πάνω από όλα μεγάλη στοργή και αποδοχή. Ημουν ήσυχο παιδάκι κι εγώ! Οσο για το τραγούδι; Το ανακάλυψε άλλος. Εχω άλλες δύο αδελφές, μεγαλύτερες. Η μία πήγαινε στη Χορωδία Ορχομενού. Κάποτε με πήρε και μένα. Με κέρδισε το τραγούδι και δεν θα το άλλαζα με τίποτα. Τις αδελφές μου τις πειράζω και τους λέω «ευτυχώς που τραγουδάτε μόνο στο μπάνιο σας». Στα 17 μου ήμουν επαγγελματίας. Και ας μην ήθελε ο μπαμπάς μου ο συχωρεμένος. «Δεν έχεις υπομονή να αντέξεις, παιδί μου, εσύ» μου 'λεγε, γιατί ο χαρακτήρας μου δεν σηκώνει πολλά. Ομως κέρδισα. Με άφησε να κάνω επάγγελμα το τραγούδι, ίσως γιατί ήταν κι αυτός ιεροψάλτης και τραγουδιστής παραδοσιακός. Δεν ξέφευγε καθόλου. Ηταν ταγμένος στην παράδοση και στον δημοτικό δρόμο. Και ήταν δίπλα μου πάντα.

Θυμάσαι την πρώτη φορά που στάθηκες σε κοινό;
Ορχομενός, αίθουσα των ΚΑΠΗ. Ημουν εγώ κι άλλη μία κοπέλα για να τραγουδήσουμε και από κάτω περίμεναν 400 άτομα. Τους είδα, τα 'χασα! Τι θα κάνω; Τι θα πω; Πώς θα τα βγάλω πέρα με τόσο κόσμο απέναντι; Πήρα το μικρόφωνο από τα χέρια του πατέρα μου, τρέμοντας, και όταν άρχισα να τραγουδώ; Δεν με ένοιαζε τίποτα! Νόμιζα πως είμαι μόνη μου! Εγινα ένα με το τραγούδι. Πάει! Ετσι το αγάπησα. Από το χειροκρότημα, από τον κόσμο, από τη χαρά του, από την ανταπόκριση. Είπα πως μόνο το τραγούδι υπάρχει για μένα κι εγώ υπάρχω γι' αυτό.

Εχεις μάθει να τραγουδάς σε ανοιχτούς χώρους, σε πλατείες, σε στέκια που το κοινό γνωρίζεται, έχει κοινά και μια αθωότητα στην έκφρασή του. Στα λουσάτα κέντρα, αυτά τα τεράστια με τις πειραγμένες μικροφωνικές και το πλούσιο κοινό ή το διάσημο, θα ένιωθες άνετα;
Ναι. Ο ίδιος κόσμος είναι! Τις ίδιες ανάγκες έχει! Το ίδιο ερωτεύονται, γελάνε, πονάνε, έχει ανάγκη η ψυχή τους να πετάξει με έναν χορό. Πάντα θα υπάρχουν να σε αγαπήσουν άνθρωποι.

Αύγουστος. Εχει πολλή δουλειά τώρα;
Ε, βέβαια. Κάθε μέρα είναι πανηγύρι τώρα!

Και το πανηγύρι τι είναι για εσένα, εκτός από χώρος δουλειάς; Γιατί σου αρέσει;
Γιατί το πανηγύρι είναι Ελλάδα. Είναι ζωή. Είναι κύκλος μεγάλος που δίνεις και παίρνεις. Πώς αλλιώς;

Ερχεσαι, τόσο νέα εσύ, σε μια μεγάλη παράδοση, αιώνων πίσω, τραγουδιστών που ασχολούνται με το δημοτικό τραγούδι. Ποιων είσαι συνέχεια;
Συνέχεια πως είμαι δεν θα τολμήσω να πω, γιατί πέρασαν άπιαστοι καλλιτέχνες, ταγμένοι στην παράδοση. Ξεχωριστοί και ως άνθρωποι. Εκεί έμεινε το δημοτικό! Προσπαθούμε οι νεότεροι να συνεχίζουμε, αλλά το 'χουμε αλλάξει. Δεν το κρατήσαμε γνήσιο. Οι προηγούμενοι ήταν άλλες φωνές, με μεγάλη ποιότητα. Ηταν γνήσιοι καλλιτέχνες.

Ο χώρος απέκτησε μεγάλη προβολή με την Εφη Θώδη. Το χρειαζόταν;
Ναι, το χρειαζόταν. Να την εκτιμούν τη Θώδη και να αναγνωρίσουν τη συμβολή της. Και να είμαστε όλοι μας πιο συνετοί.

Εχεις μιλήσει για θαυμαστή που έπινε σαμπάνια από τη γόβα σου. Ο θαυμασμός πώς αλλιώς σου έχει εκδηλωθεί;
Με αγκαλιάζουν. Κλαίνε. Παιδιά περιμένουν άυπνα μόνο για να με δουν και να τα πάρω αγκαλιά! Ψάχνεις να βρεις προκλητικές εκδηλώσεις θαυμασμού, ξέρω, αλλά η δικιά μου καρδιά σταμάτησε όταν πολύ ηλικιωμένη γιαγιά ήρθε και μου φίλησε τα χέρια μου, γιατί είπα τραγούδια που γι' αυτήν ήταν στιγμές απ' όλη τη ζωή της. «Εσύ φιλάς τα χέρια μου, γιαγιά, αντί εγώ τα δικά σου;» της είπα. «Είσαι παιδί μου» μου απάντησε. Και έτσι ένιωσα. Παιδί όλων.

Σου έχουν κάνει προτάσεις γάμου ή δώρα αξίας;
Αφού επιμένεις, απ' όλα τα καλά μου έχουν κάνει και δόξα τω Θεώ. Τους ευχαριστώ. Τιμή μου.

Εχεις έρθει σε δύσκολη θέση από θαυμαστές;
Πιστεύω πως όλοι σε αυτόν τον χώρο έχουν αντιμετωπίσει δυσκολίες τέτοιου τύπου και αντιμετωπίζονται με σοβαρότητα. Πρέπει να δείξεις αξιοπρέπεια και σεβασμό στον άλλον που περνά ζόρικη στιγμή. Δεν δίνεις πάτημα να συνεχίσει ο άλλος, αλλά ούτε κοροϊδεύουμε ούτε γελάμε. Με σοβαρότητα και κατανόηση πάμε παρακάτω για να ξεπεραστεί το θέμα.

Οταν έχεις εμφανίσεις τι ώρες κοιμάσαι και πώς κυλά το 24ωρό σου;
Εχω τεράστιο πρόβλημα με τον ύπνο και την ξεκούραση. Και έχω και τεράστιο άγχος. Ο,τι ώρα και αν τελειώσω απ' όπου κι αν είμαι, θα επιστρέψω σπίτι μου, γιατί δεν μπορώ να κοιμηθώ πουθενά αλλού. Εστω και για τρεις ώρες. Μετά το τραγούδι χρειάζομαι ένα δίωρο τρίωρο για να ηρεμήσω. Αγχώνομαι να κοιμηθώ, να ξυπνήσω, να είμαι έτοιμη. Τελικά δεν προλαβαίνω να κοιμηθώ ή κοιμάμαι αγχωμένα και άρρωστα.

Πότε ηρεμεί η δουλειά;
Οκτώβριο με Νοέμβριο. Αν και τα τελευταία χρόνια μπαίνω σε μαγαζιά, άρα δεν υπάρχει ηρεμία. Το δικό μου μοτίβο είναι συνέχεια δρόμος. Χιλιόμετρα. Νύχτες και ξημερώματα, όλα είναι άσφαλτος.

Αλλάζει ο κόσμος και πώς γλεντά σε κάθε περιοχή;
Υπάρχουν διαφορές στις νοοτροπίες, αλλά όλοι έρχονται καλόκαρδα. Πουθενά όμως δεν γλεντούν όπως στη Στερεά Ελλάδα! Φθιώτιδα, Βοιωτία...

Αιτωλοακαρνανία; Για την πατρίδα μου δεν ακούω να λες...
Α! Πιο ήσυχα γλεντάτε. Πιο μαζεμένα. Είστε ήρεμος κόσμος, αλλά με τεράστιο πλούτο μουσικής. Είναι σημαντική στην παράδοση στο τραγούδι και στη μουσική η συμβολή των καλλιτεχνών εκεί, αλλά σας τρώνε οι από δω στο γλέντι.

Είναι σκληρό να γλεντάνε οι άλλοι και εσύ ό,τι κι αν σου έχει συμβεί να πρέπει να τους κάνεις να χορεύουν;
Οταν πατώ στο σανίδι, πίκρα, θάνατος, χωρισμός, αρρώστια εξαφανίζονται, τραβιέται μια κουρτίνα και μόνο χαρά υπάρχει. Με ένα ευρώ ή με χίλια αντίτιμο, ο άλλος σε τιμά και τον τιμάς και εσύ. Είναι σαν σχέση. Δίνουμε και λαμβάνουμε συνεχώς ο ένας από τον άλλον. Εμένα είναι η ζωή μου αυτή και η δύναμή μου. Υπάρχω απ' αυτό το κοινό, δυναμώνω και παρηγορούμαι.

Μια γυναίκα στη νύχτα της ελληνικής υπαίθρου τι κινδύνους πρέπει να μάθει να αντιμετωπίζει;
Να αντιμετωπίζει τους ανθρώπους με τους οποίους έχει να κάνει. Δεν θα πιουν νερό στο πανηγύρι! Εχει πολύ αλκοόλ. Εχει δρόμους και χιλιόμετρα, άγρια, πολλά χιλιόμετρα και νύχτες. Ομως η απόλαυση είναι μεγαλύτερη. Μπαίνει στην άκρη και μετριάζεται καθετί άλλο.

Θα ήθελες να δοκιμάσεις άλλα είδη; Να πειραματιστείς με τη μουσική;
Μα πειραματίζομαι! Εχω δοκιμάσει κι άλλα είδη, όμως σε αυτό παραμένω. Στο παραδοσιακό τραγούδι. Ξυπνώ, κοιμάμαι και ανασαίνω με αυτό. Ακούω τα πάντα και υπάρχει ποιότητα παντού. Αλλά με αυτό με ξέρει ο κόσμος. Θες να το πούμε νέο δημοτικό; Πάντως θα είμαι παραδοσιακή για πάντα. Στο σπίτι μου, με παρέες, στο αυτοκίνητο ακούω ροκ πολύ. Ακούω Κραουνάκη, έντεχνο. Ακούω και θαυμάζω την όπερα και αυτές τις σπουδαίες φωνές. Αλλά δεν ξέρω να χορεύω τίποτα άλλο από δημοτικό και τσάμικο. Τίποτα άλλο.

Γιατί θεωρείς ότι σε λατρεύει το κοινό, ακόμη και το μη μυημένο στο είδος σου;
Δεν το ξέρω για να απαντήσω! Ισως γιατί και εγώ αγαπώ. Γιατί χαίρομαι που βλέπω ανθρώπους. Το νιώθω το «γεια σας».

Πες μου στίχους σου αγαπημένους που μπορεί να σε κάνουν να βουρκώσεις πάνω στην πίστα.
Είναι οι «Βέρες» του Κραουνάκη. Και είναι και το καινούργιο μου: «Εκλεισα το τηλέφωνό μου να μην ακούω πια κανέναν, να είσαι εσύ μόνο για μένα και εγώ μόνο για σένα». Το ένιωσα κάποτε και σήμερα να που είναι τραγούδι!

Τι εμφανίσεις έχεις τώρα;
Πάρα πολλές! Εχω Θήβα. Εχω τα χωριά μου στη Φθιώτιδα. Εχω πάρα πολλά. Με όλα αυτά που γίνονται ο κόσμος είναι κουρασμένος, πικραμένος, απογοητευμένος. Να τους βλέπω να χαμογελάνε και τι στον κόσμο. Οι συναντήσεις αυτές είναι παρηγοριά και για εμάς. Να δώσουμε λίγο πίσω από όλη την ευλογία αυτού του κόσμου που μας χάρισε. Να πούμε να, εδώ είμαστε και εμείς. Και χρόνια πολλά, αυγουστιάτικα, της Παναγίτσας μας, σε όλους.

Τα όνειρα για έναν γάμο

Εχεις στα όνειρά σου να παντρευτείς, να ντυθείς νυφούλα;
Δεν λέω όχι. Αν όμως τύχει. Θέλω να μην αγαπηθεί όμως η Τσαμπά, αλλά η Γωγώ. Ψυχή, καρδιά, εγώ! Ο γάμος είναι μεγάλη απόφαση. Να πάρεις έναν άνθρωπο και να ενωθείς και να δεις πως έκανες λάθος; Κι αν έχεις παιδιά; Είναι εύκολοι οι χωρισμοί τελευταία, αλλά ειδικά με παιδιά το κόστος των άλλων ψυχών είναι τεράστιο. Καλύτερα η καθεμιά μας να δείχνει σύνεση πριν. Λέω ναι μεγάλο στην οικογένεια. Είναι το σοβαρότερο πράγμα. Ομως ο γάμος είναι τζόκερ. Ή που θα πετύχεις τον πρώτο αριθμό ή ούτε τον λήγοντα δεν θα πιάσεις.

Δείτε παρακάτω τις φωτογραφίες: