Νίτσα Μαρούδα: Εχω σβήσει το παρελθόν

15:28 24/11/2018 - Πηγή: Espresso

SHOWBIZΗ ΠΙΟ ΝΑΖΙΑΡΑ «ΧΑΖΗ» ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΙΝΕΜΑ ΣΠΑΕΙ ΤΗ ΣΙΩΠΗ ΤΗΣΝίτσα Μαρούδα: Εχω σβήσει το παρελθόνΣάββατο, Νοέμβριος 24, 2018 - 15:00

❱❱ Η (πεθερά του Βαγγέλη Μεϊμαράκη) Νίτσα Μαρούδα, που αποφεύγει επί δεκαετίες τα φλας, μιλά στην «Espresso» για τη χρυσή εποχή του κινηματογράφου

Από τον
ΝΙΚΟ ΝΙΚΟΛΙΖΑ

Υπήρχαν κι άλλες ηθοποιοί που υποδύθηκαν τον ρόλο της χαζής στο ελληνικό σινεμά, εκείνη όμως ήταν -παράλληλα-

και τσαχπίνα και σέξι, αλλά και ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα πρόσωπα της θρυλικής Finos Film.

Από το 1980, οπότε αποσύρθηκε οριστικά από το επάγγελμα, έως σήμερα η Νίτσα Μαρούδα ποτέ δεν φωτογραφήθηκε και δεν θέλησε να μιλήσει στα media. Πριν από τέσσερα χρόνια έκανε μια μικρή... εξαίρεση για να μιλήσει στον υπογράφοντα για τον γαμπρό της Βαγγέλη Μεϊμαράκη, που τότε ήταν υποψήφιος για την προεδρία της Ν.Δ., και μετά ξανά σιωπή...

Η ηθοποιός είναι από τις πλέον ακριβοθώρητες πρωταγωνίστριες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου, που έχουν γράψει το όνομά τους με χρυσά γράμματα στα κινηματογραφικά χρόνια της αθωότητας. Οι δημόσιες εμφανίσεις της είναι ανύπαρκτες εδώ και πολλά χρόνια, μια και η ίδια έχοντας ξεπεράσει τα 80 χρόνια της θέλει, όπως λέει, να μείνει στο μυαλό μας έτσι όπως τη θυμόμασταν από τις ασπρόμαυρες ταινίες.

Στη συνέντευξή μας ήταν απόλυτη: δεν ήθελε να δώσει πολλές λεπτομέρειες για τη ζωή της και σε καμία περίπτωση να φωτογραφηθεί. Τη ρωτάμε αν θα παρακολουθήσει φέτος τις παραστάσεις που βασίζονται σε κινηματογραφικά σενάρια της δεκαετίας του ’60, στην οποία εκείνη μεσουρανούσε. «Οχι, αγόρι μου. Δεν πηγαίνω πουθενά. Αποφεύγω τα πάντα, γιατί δεν με ενδιαφέρει αυτό το κομμάτι που λέγεται δημοσιότητα. Ο κύκλος της υποκριτικής τέχνης έχει κλείσει για μένα από τις αρχές του ’80» λέει συγκινημένη που τη θυμηθήκαμε ύστερα από τόσα χρόνια.

Στην καθημερινότητά της δεν κάνει πλέον πολλά πράγματα. «Εχω μεγαλώσει, αγαπητό μου παιδί. Δεν βγαίνω σχεδόν καθόλου έξω. Καμιά φορά βγαίνουμε με τον γαμπρό μου, τον Βαγγέλη (σ.σ.: Μεϊμαράκη) και την κόρη μου (σ.σ.: την Ιωάννα, που απέκτησε από τον γάμο της με τον Συμεών Κολοκοτά) για να ξεσκάσω και πάλι μέσα».

Στις περισσότερες ταινίες ως ξανθιά ναζιάρα, με ένα δικό της καθαρά προσωπικό στιλ, έκανε μεγάλες επιτυχίες και για τους σκηνοθέτες ήταν απαραίτητη. «Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες» το 1960, «Ο κατήφορος» το 1961, «Δεσποινίς διευθυντής» το 1964, «Μια τρελή τρελή οικογένεια» το 1965 και τόσες άλλες ελληνικές ταινίες, που έκοψαν χιλιάδες εισιτήρια, την καθιέρωσαν στη συνείδηση του κόσμου.

Το πραγματικό της όνομα είναι Ελένη Μαρούδα και γεννήθηκε στην Πάτρα. Και όπως λέει η ίδια, μιλώντας αποκλειστικά στην «Espresso»: «Από τα παιδικά μου χρόνια το θέατρο είχε μπει στην καρδιά μου και το υπηρέτησα πιστά μέχρι και στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Οταν η κόρη μου παντρεύτηκε, είπα στον εαυτό μου “Νίτσα, στοπ” και σταμάτησα να παίζω» αναφέρει, χωρίς, όπως μας εκμυστηρεύεται, να το έχει μετανιώσει. «Το παρελθόν μου αυτό το έχω απαλείψει εντελώς. Και όταν λέμε εντελώς, το εννοώ».

Η ζωή στα βόρεια προάστια με τα εγγόνια της

Την προσωπική ζωή της η ηθοποιός την κράτησε καλά προστατευμένη... Παντρεύτηκε τον Συμεών Κολοκοτά, με τον οποίο απέκτησε μια κόρη, την Ιωάννα, που είναι παντρεμένη με τον πρώην πρόεδρο της Ν.Δ. Βαγγέλη Μεϊμαράκη. Μένει στα βόρεια προάστια, έχοντας συντροφιά την κόρη της και τα εγγόνια της.

Καθώς δεν επιθυμεί οποιαδήποτε δημοσιότητα, η Νίτσα Μαρούδα δεν έχει φωτογραφηθεί δημόσια εδώ και πολλά χρόνια. Εξαίρεση, το «κλικ» του συναδέλφου της Λεωνίδα Νικολαΐδη, που την απαθανάτισε πρόσφατα στο ΤΑΣΕΗ μαζί με τον θρυλικό ηθοποιό των μπουλουκιών Βαγγέλη Κομματά ή Κατσουλίνο. Αυτή είναι και η μοναδική φωτογραφία στην οποία μπορεί να δει κανείς πώς είναι σήμερα η θρυλική ηθοποιός.

Διαβάστε παρακάτω τη συνέχεια:

Δεν μου λείπει κανένας συνάδελφος...

Καθ’ όλη τη διάρκεια της συνέντευξής μας τα λόγια της κυρίας Μαρούδα δεν... προδίδουν καμία νοσταλγία γι’ αυτά που έζησε.

Αλήθεια, υπάρχει κάποιος συνάδελφός της που της λείπει; Σκέφτεται και χαμηλόφωνα μας λέει: «Κανένας! Οσο σκληρή και αν φαίνεται αυτή η απάντησή μου. Με όλους είχα μια συνεργασία. Τίποτα άλλο. Και με τον Δαλιανίδη, που πολλοί μας θεωρούσαν επιστήθιους φίλους, δεν είχαμε σχέσεις φιλικές. Ημουν εκτός του καλλιτεχνικού στερεώματος. Απλώς, κοίταζα να κάνω τη δουλειά μου και τίποτα περισσότερο. Ηταν αγώνας επιβίωσης για μένα το επάγγελμά μου. Ακόμα και σήμερα με θυμούνται πολλοί συνάδελφοί μου, αλλά ξέρουν ότι και προσκλήσεις να μου στείλουν δεν θα εμφανιστώ».

«Δεν είμαι μύθος»

Της επισημαίνουμε πως για όλους εμάς τους νεότερους που βλέπουμε τις ασπρόμαυρες ελληνικές ταινίες ηθοποιοί σαν κι εκείνη είναι μύθοι. Γελάει. «Ελα, καλέ. Τι μύθοι;» απαντά. «Κάναμε μια δουλειά που ήταν μπροστά από τα φώτα της δημοσιότητας. Τίποτα άλλο. Και θα σου πω κάτι, νεαρέ μου: Στη ζωή μου δούλεψα πάρα πολύ. Πήγαινα τουρνέ, ερχόμουν, γύριζα ταινίες, ξανάφευγα. Ολη μου η ζωή ήταν ένα συνεχές ταξίδι με μια βαλίτσα. Δόξα τω Θεώ, όμως, όλα τα έφερε ο Παντοδύναμος όπως έπρεπε».

Οσο για τις ταινίες οι οποίες της έδωσαν τη μεγαλύτερη ώθηση στην καριέρα της;

«Η “Δεσποινίς διευθυντής” και ο “Κατήφορος” ήταν για μένα αυτές που έγραψαν νομίζω τη μεγαλύτερη ιστορία για το όνομά μου».

Από την επιθεώρηση, στα χέρια του Φίνου και του γιαννη Δαλιανίδη

Η σπουδαία ηθοποιός πρωτοεμφανίστηκε στο κοινό το 1959, όταν έπαιξε στην επιθεώρηση «Καινούργια Αθήνα» στο θέατρο Κυβέλη, ενώ έναν χρόνο αργότερα, το 1960, η πρώτη της κινηματογραφική εμφάνιση έγινε στην ταινία «Το αγρίμι». Το γλυκό κορίτσι με τα ξανθά μαλλιά με την πρώτη του αυτή εμφάνιση γίνεται θέμα συζήτησης!

«Στα πρώτα μου βήματα με βοήθησε πολύ ο δημοσιογράφος Απόστολος Μαγκανάς, αρχισυντάκτης των “Νέων”, που έγραφε συνεχώς για μένα. Ετσι με έμαθε το ευρύ κοινό και τον ευχαριστώ εκεί που είναι» λέει βαθύτατα συγκινημένη.

Η συνέχεια ήταν αναμενόμενη... Μόλις ο Φιλοποίμην Φίνος την είδε, είπε στον Γιάννη Δαλιανίδη: «Αυτή είναι για εμάς». «Δημιούργησε», λοιπόν, ένα πρόσωπο που θα έπαιζε στις περισσότερες ταινίες για δέκα και πλέον χρόνια και την έκανε μία από τις πιο σημαντικές δευτεραγωνίστριες. «Θυμάμαι όλα αυτά που έπαιζα τότε, αλλά έχω κουραστεί και να τα βλέπω. Πόσες φορές να δεις τις ίδιες ταινίες; Πόσες φορές να γελάσεις και πόσες να συγκινηθείς; Οι εγγονές μου όμως τις βλέπουν και με θαυμάζουν. Ομως, εγώ πιστεύω πως απλά έκανα το καθήκον μου απέναντι στο επάγγελμά μου» μας λέει.

Στη «Γειτονιά μας»

Το 1972 και ενώ ο παλιός, ελληνικός κινηματογράφος... έπνεε τα λοίσθια, γύρισε με τον Σταύρο Παράβα την ταινία «Ο μάγκας με το τρίκυκλο» κάνοντας τεράστια επιτυχία. Εκείνη, δε, την εποχή στην ΥΕΝΕΔ έπαιξε στη θρυλική πλέον τηλεοπτική σειρά του Γιάννη Δαλιανίδη «Η γειτονιά μας».

Το 1977, με τον θάνατο του Φίνου, όλα τα κινηματογραφικά του παιδιά συγκλονίστηκαν. Αν και δέχονταν κάποιες περιστασιακές κινηματογραφικές προτάσεις, οι περισσότεροι ηθοποιοί έμειναν εκτός κινηματογραφικού νυμφώνα. «Για μένα ο Φίνος ήταν ένας και δεν θα ξαναγεννηθεί. Από εκεί βγήκαν όλα τα ταλέντα. Από εκεί έφαγε ψωμί πολύς κόσμος και εξακολουθεί να τρώει. Η Finos Film θα μείνει για πάντα στις καρδιές των Ελλήνων» λέει με θαυμασμό η Νίτσα Μαρούδα.

Το 1980 η ηθοποιός θα παίξει στην ταινία «Υποψήφιοι βουλευτές και βουλευτίνες» και μετά... τέλος!