Ο Κρητίκαρος που δεν λυγίζει

17:42 25/10/2016 - Πηγή: Espresso

TV GOSSIPΟ Κρητίκαρος που δεν λυγίζειΤρίτη, Οκτώβριος 25, 2016 - 17:41

Ο Βασίλης Μπισμπίκης μιλάει για τον ρόλο του στο κοινωνικό σίριαλ «Η λέξη που δε λες»

«Η λέξη που δε λες» για τους νέους ήρωες της σειράς του βραβευμένου σκηνοθέτη Θοδωρή Παπαδουλάκη και της ταλαντούχας σεναριογράφου Κατερίνας Γιαννάκου είναι «αυτισμός»! Μια ασθένεια-ταμπού, που θα προσπαθήσει να κρύψει από την κλειστή κοινωνία του χωριού στην Κρήτη η μητέρα του μικρού πάσχοντος Παυλή, ενώ θα την αντιμετωπίσει με ψυχραιμία και λεβεντιά

ο πατέρας του Γιάννης.

Απόψε, στις 21.50, κάνει πρεμιέρα στον Alpha ένα κοινωνικό σίριαλ που θα προβληματίσει, θα ξαφνιάσει, θα συγκινήσει, αλλά και θα μας κάνει να δούμε τη ζωή κατάματα με δύναμη και αισιοδοξία.

Μια πλειάδα ηθοποιών, όπως οι Δημήτρης Καταλειφός, Μαρία Πρωτόπαππα, Βασίλης Μπισμπίκης, Μάξιμος Μουμούρης, Αργύρης Ξάφης, Μαρίνα Ψάλτη, Νεφέλη Κουρή και ο μικρός Γιώργος Στεντούμης, διαμένει στην Κρήτη -συγκεκριμένα, στα Χανιά- από τον περασμένο Μάιο. Μάλιστα, όπως μας αποκαλύπτει ο Βασίλης Μπισμπίκης, έχουν γίνει ένα με τους ντόπιους και τώρα που θα πρέπει να αναχωρήσουν για την Αθήνα, καθώς το φινάλε των γυρισμάτων θα γραφτεί στις 31 Οκτωβρίου, ήδη έχουν αρχίσει να νιώθουν άβολα.

«Θα μπορούσα να μείνω στην πόλη των Χανίων μόνιμα. Αν και για τις ανάγκες της σειράς ζούσα στην περιοχή Μεγάλα Χωράφια, λίγα χιλιόμετρα έξω από τα Χανιά. Μου αρέσει ο αυθορμητισμός των Κρητικών. Το νιώθεις στα χωριά τους, στα πανηγύρια, στα γλέντια με τις λύρες, τη ρακή και τις μαντινάδες. Αν και δεν έχω μεγαλώσει στην Αθήνα, η καταγωγή μου είναι από Λουτράκι και ξέρω τις ομορφιές της φύσης και της επαρχίας, θα μπορούσα να πω ότι με τα τοπία της Κρήτης, όπως η παραλία Φαλάσαρνα, ενθουσιάστηκα» αναφέρει στην «Espresso» ο Βασίλης Μπισμπίκης.

Ο αξιόλογος ηθοποιός κλήθηκε να ενσαρκώσει τον Γιάννη, τον πατέρα του μικρού Παυλή, τον οποίο όλοι θεωρούν ιδιοφυΐα στη μουσική. «Υποδύομαι έναν βέρο Κρητικό, ντόμπρο, ρεαλιστή, που αγαπά τη γυναίκα του, τα παιδιά του και τη δουλειά του. Του αρέσει να παλεύει με τη γη και να φέρνει καρπούς. Θέλει να εξελίξει το φυτώριο που έχει και κάνει όνειρα. Οταν διαγιγνώσκεται η αρρώστια του Παυλή, εκείνος στέκεται στα πόδια του, παραμένει ισορροπημένος και έχει τον έλεγχο» καταλήγει ο καλλιτέχνης.