Ο π. Χρήστος Συμεωνίδης, που έχει σαρώσει τα πτυχία, δίνει πνοή στο ακριτικό Καστελόριζο

13:18 26/6/2020 - Πηγή: Espresso

Για πρώτη φορά ύστερα από 50 χρόνια έγινε χειροτονία πρεσβυτέρου στο ακριτικό Καστελόριζο, η οποία σήμανε και την επαναλειτουργία του Ι.Ν. του Αγίου Γεωργίου Πηγαδιού, ο οποίος είναι έτοιμος -μόλις ολοκληρωθούν οι εργασίες ανακαίνισης- να υποδεχθεί επισήμως τον νέο εφημέριο π. Χρήστο Συμεωνίδη.

Την Κυριακή 14 Ιουνίου ο έως τότε διάκονος χειροτονήθηκε εις πρεσβύτερον από τον σεβασμιότατο μητροπολίτη Σύμης κ. Χρυσόστομο, σε μια τελετή που παρακολούθησαν με ιερή κατάνυξη πλήθος πιστοί και εκπρόσωποι

των τοπικών δημοτικών και στρατιωτικών Αρχών στον Μητροπολιτικό Ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης. Στον ίδιο ναό είχε χειροτονηθεί διάκονος τον Ιούνιο του 1970 ο νυν αρχιερατικός επίτροπος του Καστελόριζου π. Γεώργιος Μαλτέζος.

Ο π. Χρήστος Συμεωνίδης διαθέτει πλούσια πνευματικά χαρίσματα και εντυπωσιακό μορφωτικό επίπεδο, καθώς είναι πτυχιούχος του τμήματος Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών της Σχολής Καλών Τεχνών και της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ. Κατάγεται από τη Θεσσαλονίκη και είναι έγγαμος, ενώ διακρίνεται επίσης για τις ξεχωριστές ικανότητές του στην ψαλτική και τις γνώσεις του στη μουσική. Την απόφαση για τη μετάβαση στο Καστελόριζο έλαβε μαζί με τη σύζυγό του Αικατερίνη.
«Μέσω κοινών γνωστών ήρθα σε επαφή με τον μητροπολίτη κ. Χρυσόστομο Β΄ και τη Μητρόπολή του Σύμης, Τήλου, Χάλκης και Καστελόριζου -η οποία βρίσκεται κάτω από τη σκέπη του Οικουμενικού Πατριαρχείου- και ο οποίος βρισκόταν σε αναζήτηση κατάλληλου προσώπου» αναφέρει στην «Ορθόδοξη Αλήθεια» ο π. Χρήστος.

Εκπαιδευτικός

Ο νέος πρεσβύτερος, ο οποίος συνδυάζει αρμονικά τις πανεπιστημιακές γνώσεις με τα ιερατικά καθήκοντα, έχει στις άμεσες επιδιώξεις του να ασκεί συγχρόνως και άλλο επάγγελμα, σχετικό με τις σπουδές του.

«Οι σπουδές μου στη φιλολογία – φιλοσοφία και στην παιδαγωγική, στη θεολογία, και τη μουσικολογία έχουν άμεση συνάρτηση με τη ζωή ενός ποιμένα, με τη λειτουργική ζωή της Εκκλησίας και με την αποστολή της: να βαπτίζει, να κηρύττει και να ευαγγελίζεται. Υπάρχει το ενδεχόμενο να εργάζομαι παράλληλα και ως εκπαιδευτικός στο μέλλον» υπογραμμίζει.

Είναι ευδιάκριτος ο ενθουσιασμός από τις πρώτες του εμπειρίες μετά την άφιξή του στο νησί.
«Το νησί είναι πολύ όμορφο. Ο κόσμος μας υποδέχτηκε με πολύ ωραίο τρόπο. Οι πρώτες μας εντυπώσεις είναι πολύ καλές. Σιγά σιγά προσπαθούμε να προσαρμοστούμε. Έχω πολλά στο μυαλό μου. Πρωτίστως, όμως, θα ήθελα να έρθω σε επαφή με τον κόσμο, τους φορείς και να αφουγκραστώ τα προβλήματα και τις ανάγκες της τοπικής κοινωνίας» καταλήγει ο π. Χρήστος Συμεωνίδης, εκφράζοντας με χαμόγελο την πίστη και την αισιοδοξία του.

Το περιβόλι της Παναγίας και η χάρη του Άγιου Παΐσιου

Με παραστάσεις από το Άγιον Όρος, με το οποίο ο πατέρας και η μητέρα του είχαν και έχουν στενούς δεσμούς, και με βιώματα ανθρώπων που ζούσαν τη Θεία Χάρη μεγάλωσαν ο π. Χρήστος και τα αδέλφια του. Όπως λέει, από τα πλέον αγαπητά πρόσωπα σε εκείνον ήταν ο άγιος Παΐσιος. «Οπως και σε άλλες οικογένειες, έτσι και στη δική μας, ο άγιος Παΐσιος μας βοήθησε σε δύσκολες καταστάσεις» αποκαλύπτει.

Ως προς τα πρόσωπα και τις μορφές από τον χώρο της Εκκλησίας που θα μπορούσαν να οριστούν αγαπημένα του -από αυτούς που «έφυγαν» αλλά και από όσους βρίσκονται στη ζωή-, απαντά: «Δεν ξεχωρίζω κάποια συγκεκριμένα πρόσωπα. Πιστεύω ότι όλοι επιτελούν κάποιον ρόλο, εμφανή ή αφανή, συνειδητά ή ασυνείδητα».

Όπως λέει ο πρεσβύτερος Χρήστος Συμεωνίδης, οι γονείς του εμπότιζαν τον ίδιο και τα τρία αδέλφια του από μικρούς με την ευσέβεια του θείου λόγου, λόγω και των δεσμών που διατηρούσαν με τον Αθωνα.  «Στην οικογένειά μας είμαστε τέσσερα αδέλφια. Τυγχάνει να είμαι ο μεγαλύτερος. Η απόφασή μου να ενδυθώ του ιερατικού σχήματος έγινε αμέσως δεκτή με χαρά από την οικογένεια και τους φίλους μου» λέει.

Σημείο αναφοράς και έμπνευσης για τον π. Χρήστο αποτελεί μια φράση καθηγήτριάς του στη Σχολή Καλών Τεχνών του ΑΠΘ, την οποία χρησιμοποιούσαν και οι ιδρυτές των MMB (Monumenta Musicae Byzantinae): «Work, work, work (δουλειά, δουλειά, δουλειά)» τονίζει με νόημα.