Οταν έρχεται η ώρα να «μεγαλώσει» η μονογονεϊκή οικογένεια

15:23 13/3/2017 - Πηγή: Espresso

ΡΕΠΟΡΤΑΖΨυχανάλυσέ τοΟταν έρχεται η ώρα να «μεγαλώσει» η μονογονεϊκή οικογένειαΔευτέρα, Μάρτιος 13, 2017 - 15:20

Συχνά συναντούμε και γνωρίζουμε άτομα που μεγαλώνουν μόνοι τους το παιδί τους, μια και τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερες οικογένειες είναι μονογονεϊκές. Ολο και περισσότερες γυναίκες αναλαμβάνουν την ανατροφή των παιδιών χωρίς την παρουσία και τη στήριξη του πατέρα.

Χαρακτηρίζονται ως μονογονείς, έχουν τις ίδιες υποχρεώσεις και τα ίδια δικαιώματα για το μεγάλωμα και τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους και τις περισσότερες φορές, αφού τα μεγαλώνουν μόνοι, αισθάνονται

να έχουν μεγαλύτερη ευθύνη και υποχρεώσεις.

Ειδικά στις περιπτώσεις που ο γονιός είναι ένας, οφείλει να καλύψει και τους δύο ρόλους. Είναι δυσάρεστο το γεγονός ότι για πολλούς ανθρώπους η μονογονεϊκή οικογένεια θεωρείται μια ελλειμματική οικογένεια. Ως απόρροια της αντίληψης αυτής, ο γονιός που έχει αναλάβει την ευθύνη της ανατροφής των παιδιών έρχεται αντιμέτωπος με την αδιαφορία των γύρων του και προσπαθεί μόνος να αντεπεξέλθει στις πολλαπλές υποχρεώσεις του ρόλου που εξ επιλογής ή όχι έχει αναλάβει.

Την ίδια στιγμή, το παιδί που μεγαλώνει σε μια μονογονεϊκή οικογένεια, εκτός από την έλλειψη του γονιού του (συνήθως του πατέρα), αντιμετωπίζει τον κοινωνικό ρατσισμό (π.χ. παιδί χωρισμένων γονιών), αλλά και τη συναισθηματική δυσκολία και φόρτιση της μητέρας που, προσπαθώντας να αναπληρώσει τα κενά της πατρικής απουσίας, αρκετές φορές προσκολλάται πάνω του σε υπερβολικό βαθμό αναπτύσσοντας μια σχέση εξάρτησης.

Σχέση με νέο σύντροφο

Αρκετές φορές, όμως, παράλληλα με όλες τις βραχυπρόθεσμες και άμεσες υποχρεώσεις, έρχεται η στιγμή που η μητέρα ή ο πατέρας αποφασίζει να βελτιώσει την προσωπική ζωή και να δημιουργήσει μια υγιή σχέση με έναν νέο σύντροφο. Αυτή η προσπάθεια μπορεί να είναι κάποιες φορές δύσκολη, διαφορετική και καινούργια για τον νέο σύντροφο, γιατί η μητέρα ή ο πατέρας είναι μονογονέας.

Τι συμβαίνει στην περίπτωση όπου ο γονιός (μονογονέας) δημιουργεί δεσμό και το περιβάλλον του αντιδρά; Ερχεται η στιγμή που ο γονιός δημιουργεί μια νέα σχέση, προσπαθεί ταυτόχρονα να ανταποκριθεί στη νέα αρχή της ζωής του ως σύντροφος και μπαίνει στη διαδικασία να αποδείξει ότι είναι καλός γονιός, επαρκής, έτοιμος ως «υγιής σύντροφος» και ανοιχτός στο ενδεχόμενο δημιουργίας νέας οικογένειας.

Είναι μια περίοδος όπου ενδέχεται να συναντήσει άρνηση, επιφύλαξη, απόρριψη, απομάκρυνση και να γίνει δέκτης πολλών κακόβουλων σχολίων. Χαρακτηρίζεται ως μια δοκιμαστική περίοδος όσον αφορά τη νέα σχέση και ίσως είναι μια καθοριστική στιγμή όπου και ο νέος σύντροφος του μονογονέα καλείται να δείξει τις προθέσεις του, προστατεύοντας τη σχέση του και υπερασπίζοντας την επιλογή του. Σκιαγραφείται μια λεπτή γραμμή ανάμεσα στο νέο ζευγάρι και το περιβάλλον. Σε αυτές τις περιπτώσεις χρειάζονται καλή επικοινωνία από το ζευγάρι και κοινή τακτική διαχείρισης ώστε να αντιμετωπιστεί ομαλά οποιαδήποτε σύγκρουση με τις λιγότερες δυνατές απώλειες.

Ο μονογονέας οφείλει να συνεχίσει να συμπεριφέρεται και να λειτουργεί κανονικά απέναντι στο παιδί και στον νέο του σύντροφο. Θα ήταν αρκετά ωφέλιμο για την καλή πορεία της σχέσης να προσπαθήσει να υποστηρίξει τον σύντροφο ακολουθώντας την κοινή πορεία που έχουν επιλέξει ως νέο ζευγάρι, συντηρώντας και οι δύο την ήδη υπάρχουσα δομημένη ζωή τους και προστατεύοντας την προοπτική και την εξέλιξη της προσωπικής τους σχέσης.

Μια δύσκολη στιγμή

Στην περίπτωση όμως που διαγράφει μια διαφορετική συμπεριφορά και ο νέος σύντροφος δεν δέχεται τον ρόλο του συντρόφου του ως γονέα και προσπαθεί να τον απομακρύνει ή να απαιτήσει να εγκαταλείψει το παιδί του για να παραμείνει μαζί του, ίσως είναι η στιγμή για τον μονογονέα να αναθεωρήσει, να επεξεργαστεί, να διερευνήσει και ίσως χρειαστεί να σκεφτεί να διακόψει τη σχέση του, από τη στιγμή που παρουσιάζεται η παράμετρος αποχωρισμού του παιδιού του. Είναι μια δύσκολη στιγμή για το ζευγάρι και τον γονιό, όμως είναι μια στιγμή που μπορεί μέσα στη σχέση να φανούν κάποια στοιχεία προσωπικών αξιών και επιλογών του κάθε ατόμου χωριστά. Ισως είναι η ώρα που ο γονιός θα διαχωρίσει τον ρόλο του ως γονιός και ως σύντροφος. Αυτό θα διευκολύνει και θα βοηθήσει αρκετά την καλή λειτουργία και θα θέσει τις βάσεις της νέας σχέσης του με την οποιαδήποτε ιδιαιτερότητα και διαφορετικότητα.

Η εμφάνιση των ορίων μπορεί να δημιουργήσει κάποια δυσκολία προσαρμογής, όμως πραγματικά θα διευκολύνει πολύ μελλοντικά.

Ενας γονιός είναι πάντα γονιός, όποια επιλογή και αν κάνει για τη βελτίωση της προσωπικής ζωής του, σε όποια συναισθηματική κατάσταση και αν βρίσκεται λόγω της σύναψης μιας νέας σχέσης. Επίσης, δεν είναι ωφέλιμο και εξελικτικό να εμπλέξει τη γονική σχέση και τη θέση του παιδιού στη ζωή του, σε συνάρτηση με το ξεκίνημα μιας νέας συντροφικής σχέσης. Καθένας που είναι γονιός πάντα θα έχει τον ρόλο αυτό και για το παιδί πάντα θα είναι ο γονιός του.

*MSc Κλινική Ψυχοπαθολόγος - Ψυχοθεραπεύτρια
Universite Paris VIII - St. Denis – Vincennes, France
www.michalopoulou.gr
www.facebook.com/Σοφία Π. Μιχαλοπούλου

Παράληψη από το RSS: