Η θαλπωρή ενός πολύ νόστιμου πιάτου. Φακές με Ρύζι

Όπως οι περισσότεροι Έλληνες, έχω και εγώ υπέροχες αναμνήσεις από την παιδική μου ηλικία, με ένα ζεστό, γεμάτο, πιάτο φακές στο τραπέζι. Οι δικές μου περιλαμβάνουν και τη μητέρα να στεγνώνει τα χέρια της στην ποδιά της και να με “προτρέπει”. (αλλά σε ένα τόνο που δεν σήκωνε αντιρρήσεις), να “προσθέσω λίγο επιπλέον φρέσκο λάδι στην επιφάνεια της σούπας”, αλλά και μία γιαγιά να παίρνει το μέρος μου και να παίρνει προστατευτικά την κατάσταση πάνω της, αντιπροτείνοντας “άσε το παιδί να τις φάει όπως θέλει, έχω βάλει αρκετό στο μαγείρεμα”…

Ωραίες στιγμές μιας εποχής που έφυγε

ανεπιστρεπτί! Που η καθημερινότητά της μπορεί και να μην ήταν, στην πραγματικότητα, τόσο ωραία όσο οι αναμνήσεις που μένουν από τότε, αλλά που διακρινόταν από μία ανεξάντλητη θαλπωρή, μία υπέροχη ζεστασιά.

Οι φακές με ρύζι ήταν ένα πιάτο που δεν το ήξερα τότε. Και ας είναι ένα “ζευγάρι” πολύ πετυχημένο, ιδανικό για την αλληλοσυμπληρούμενη λήψη αμινοξέων, που με τη σειρά τους συνθέτουν πρωτεΐνες υψηλής ποιότητας, ανάλογες με τις ζωϊκές.

Το γνώρισα πολύ αργότερα, στον πανέμορφο αλλά και κρύο ιταλικό βορρά, σαν ένα πιάτο που συνήθιζαν οι μαμάδες να φτιάχνουν στα παιδιά τους, για “να παίρνουν δύναμη” το χειμώνα. Και το αγάπησα, όπως και πολλούς άλλους συνδυασμούς που κάνουν σε εκείνα τα μέρη: Ζυμαρικά με φασόλια, φασόλια με φακές, ρύζι με αρακά, ζυμαρικά με ρεβύθια, mascarpone με σαβουαγιάρ (άσχετο αυτό, αλλά θα συμφωνήσετε ότι “σκίζει” σαν συνδυασμός στην Tiramisu…..).

Keywords
Τυχαία Θέματα