Το άφθαστο "Μπιάνκο" της Λουίζας

11:23 10/6/2015 - Πηγή: Sintages Pareas

Κάποιους μήνες πριν, είχα δει σε μία εκπομπή (νομίζω πως ήταν το “μένουμε Ελλάδα”), ένα αφιέρωμα για την Κέρκυρα. Εκεί, ανάμεσα σε θάλασσες και ανάκτορα, σε βουκαμβίλιες και βοτσαλότσαρκες, είδα και μία συνταγή για μπακαλιάρο, φτιαγμένο με έναν παραδοσιακό τρόπο που συνηθίζουν σε εκείνα τα μέρη (“κληρονομιά” από την σχέση και την επιρροή της γειτονικής Ιταλίας).

Κατευθείαν από το παραδοσιακό ταβερνάκι της Μαρίνας.

Και ήταν τόσο ενδιαφέρουσα η συνταγή, που άρχισα να ψάχνω δεξιά και αριστερά για περισσότερες λεπτομέρειες. Είναι και εκείνες οι πατάτες που είδα να μαγειρεύονται και να χυλώνουν υπέροχα μαζί με το ψάρι που με ξετρέλαναν… Ευτυχώς υπάρχουν στο internet αρκετές αναφορές για “μπιάνκο”, ψάρι με λευκή σάλτσα.

Και τότε βρέθηκα σε μία παρουσίαση της συνταγής διαφορετική από τις άλλες. Από εκείνες που αρέσουν σε ’μένα, που σε κάνουν να ορέγεσαι το πιάτο πριν ξεκινήσεις καν να το φτιάχνεις, μια περιγραφή ικανή να σε κάνει να αγαπήσεις το μαγαζί που την φτιάχνει, να φαντασιώνεσαι ότι είσαι ήδη εκεί, με το ποτηράκι του καλωσορίσματος στο χέρι. Καρώ τραπεζομάντηλα και αλατοπιπεριέρες του παλιού καιρού…

Δεν έχω την παραμικρή ιδέα εάν ο κυρ-Νίκος ο Μπέλλος, στις Μπενίτσες, έχει έτσι το μαγαζί του, την «Κληματαριά». Όλα τα άλλα όμως που διάβασα στο σχετικό άρθρο, στο botanistas.gr, με έκαναν να ταξιδεύω! Τη λάτρεψα αυτήν την συνταγή!!!

Μέχρι και την τελευταία της λέξη. Μέχρι και τον …τίτλο της! Τόσο που, όταν πια έβαλα μπρος να περιγράψω ετούτη εδώ τη συνταγή που ετοίμασα (και που έχει πολλά κοινά με εκείνη του κυρ-Μπέλλου αλλά και πολλές αλλαγές – αποτέλεσμα και άλλων επιρροών) κράτησα ακόμη και αυτόν τον τίτλο της (καλά, αλλαγμένο κάπως και εκείνο κατά το δοκούν). Δοκιμάστε και κρίνετε…