Oscar Wild: Η αγριότητα των Όσκαρ και ο χαζούλης Τζάρεντ Λέτο

17:36 9/3/2014 - Πηγή: Alfa Vita

Tweet Αρθρογράφος: Θωμάς Τσαλαπάτης

Κάπως έτσι αποφάσισε να προλογίσει η Lifo το λόγο που ακολούθησε τη βράβευση με Όσκαρ β ανδρικού ρόλου, σε άρθρο της με τίτλο «πιθανόν ο καλύτερος λόγος της βραδιάς των Όσκαρ». Με τον τρόπο αυτό, η εφημερίδα δεν περιέγραψε μόνο την πρότασή της, αλλά ταυτόχρονα και τη μετάδοση του

συγκεκριμένου λόγου, τη σημασία και το χειροκρότημα που απέσπασε, σε έντυπα και διαδικτυακά μέσα, σε σελίδες κοινωνικής δικτύωσης και σε κουβέντες. Με τον τρόπο αυτό, ο λόγος του Jared Leto έπαψε να αποτελεί απλά μια στιγμή σε μια –έτσι κι αλλιώς – αφελή διαδικασία. Πήρε τη λειτουργία της πρότασης, του προτύπου, της στάσης απέναντι σε πράγματα και γεγονότα.

Ο λόγος του βασιλιά
(του Σαββατόβραδου)

Ο Jared Leto βραβεύτηκε με Όσκαρ β αντρικού ρόλου για την ερμηνεία του στην ταινία Dallas Buyers Club. Αφού παρέλαβε το αγαλματίδιο, ευχαρίστησε τη μαμά του και τους συντελεστές της ταινίας και αποφάσισε να δώσει πολιτική χροιά στο λόγο του. Έτσι αφιέρωσε το βραβείο σε όλους τους ονειροπόλους εκεί έξω (to all the dreamers, man). Μίλησε για τους ανθρώπους που μάχονται στη Βενεζουέλα και την Ουκρανία. «Είμαστε εδώ, ενώ παλεύετε να κάνετε τα όνειρά σας πραγματικότητα, να ζήσετε το αδύνατο, σας σκεφτόμαστε τώρα».
Η εξισωτική αφέλεια με την επιθυμία προοδευτικού πρόσημου, καταγράφει όχι απλά την αστοχία μιας βραδιάς, αλλά την ίδια την αφέλεια ως κυρίαρχη πολιτική στάση.

Ο θείος Όσκαρ και ο θείος Σαμ

Όσο παράδοξο και αν φαίνεται, η πολιτική δεν υπήρξε ποτέ ξένη με την τελετή απονομής των Όσκαρ. Με τον ίδιο τρόπο που το θέαμα πάντοτε ήταν στοιχείο την αμερικανικής πολιτικής. Έτσι δεν αποτέλεσε έκπληξη η περσινή σύζευξη των δύο, όταν η πρώτη κυρία Μισέλ Ομπάμα, ως σταρ του δημοσίου λόγου, ανακοίνωσε το βραβείο καλύτερης ταινίας σε ζωντανή σύνδεση με τον Λευκό Οίκο. Παρ όλα αυτά υπήρξαν περιπτώσεις που η πολιτική των βραβευμένων απείχε κατά πολύ από την ευχάριστη σύμπλευση με τον κυρίαρχο λόγο.
Το 1973, ο Μάρλον Μπράντο κερδίζει το δεύτερο Όσκαρ του για τη μνημειώδη ερμηνεία του στον «Νονό». Στη θέση του εμφανίζεται η ινδιάνα ακτιβίστρια Sacheen Littlefeather ντυμένη με παραδοσιακή στολή των Απάτσι. Η Littlefeather αρνείται το Όσκαρ εκ μέρους του ηθοποιού. Με τον τρόπο αυτό ο Μπράντο θέλησε να αποδοκιμάσει τον τρόπο με τον οποίο ο κυρίαρχος αμερικανικός κινηματογράφος απεικόνισε τους ινδιάνους, ενώ ταυτόχρονα συνδέθηκε με το τότε κίνημα για τα δικαιώματα των ινδιάνικων μειονοτήτων. Το 1978 η Βανέσσα Ρεντγκρέηβ μίλησε κατά του μακαρθισμού, του κράτους του Ισραήλ και υπέρ των Παλαιστινίων. «Θα συνεχίσω να μάχομαι τον αντισημιτισμό και τον φασισμό» κατέληγε ο λόγος της μπροστά σε ένα έντονα διχασμένο κοινό. Το 2003, εν μέσω του πολέμου στο Ιράκ, πολλοί από τους παρευρισκόμενους εμφανίστηκαν με κονκάρδες ειρήνης, ενώ στον πιο φορτισμένο λόγο της βραδιάς, ο Μάικλ Μουρ τόνιζε: «Ντροπή σας κύριε πρόεδρε». Το 2009, ο Σον Πεν χρησιμοποίησε τη βράβευσή του ώστε να μιλήσει για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων.

Για τους ονειροπόλους

Η διαφορά όλων αυτών των περιπτώσεων με τις δηλώσεις του Τζάρεντ Λέτο, είναι πως οι δηλώσεις γειώνονταν με συγκεκριμένες περιπτώσεις και έπαιρναν μια συγκεκριμένη θέση. Η διαδικασία αυτή περιέγραφε το λόγο ύπαρξή τους άρα και την αναγκαιότητα των δηλώσεων. Στην συγκεκριμένη περίπτωση βρισκόμαστε μπροστά σε μια «Νταλαροποίηση» του πολιτικού λόγου. Ο εκφορέας δεν γνωρίζει για τι ακριβώς μιλάει, γενικολογεί συναισθηματολογώντας, μοιράζοντας το ευχολόγιο ενός εξωτερικού παρατηρητή. Η αφέλεια που πολλαπλασιάζεται και κατοχυρώνεται μέσω των μέσων, γίνεται παγκόσμιος νόμος, κουβαλά ολυμπιακές δάδες, στήνει μπίζνες φιλανθρωπίας στο όνομα μιας μακρινής ηπείρου. Η απουσία άποψης γίνεται κυρίαρχη άποψη, ακκισμός φιλόζωης ευαισθησίας που ταιριάζει τέλεια με το κούρεμά μας. Η προσπάθεια αποσταθεροποίησης από εθνικιστές και αμερικανοκινούμενες μονάδες στην Βενεζουέλα, ταυτίζονται με το σύνθετο μωσαϊκό του Ουκρανικού ηφαιστείου. Ονειροπόλοι λοιπόν και οι πραξικοπηματίες του Λεοπόλδο Λόπεζ, ονειροπόλοι και οι ναζί Ουκρανοί του Δεξιού τομέα μαζί και η Ουκρανική κυβέρνηση που σαν πρώτο της μέλημα είχε την απαγόρευση του κομουνιστικού κόμματος και την περιθωριοποίηση των μειονοτήτων. Γιατί αντίθετα με όσα μας λένε τα χολιγουντιανά σαξές στόρυ, δικαίωμα στο όνειρο έχουν όλοι, ακόμη και αυτοί που ονειρεύονται να κάνουν πραγματικότητα τους εφιάλτες μας.

(στην εφημερίδα Εποχή) via tsalapatis.blogspot.gr

Ετικέτες: Θωμάς ΤσαλαπάτηςΌσκαρ Tweet

View the discussion thread.