To αιμοβόρο κτήνος των ΗΠΑ-Ισραήλ ξαναχτυπά!

22:12 22/5/2018 - Πηγή: Alfa Vita

To αιμοβόρο κτήνος των ΗΠΑ-Ισραήλ ξαναχτυπά!

Στην Παλαιστίνη το κτήνος του ιμπεριαλισμού δείχνει και πάλι τα δόντια του. To αιμοβόρο-υπερκράτος του Ισραήλ που ζει και επεκτείνεται με την ωμή στρατιωτική βία, με το αίμα του παλαιστινιακού λαού και τα εδάφη του.

ΗΠΑ-Ισραήλ σφάζουν τον παλαιστινιακό λαό με τη συναίνεση της «διεθνούς κοινότητας» και των «διεθνών οργανισμών». Των ίδιων μηχανισμών που διαμόρφωσαν το μεταπολεμικό περιβάλλον και αιτιολόγησαν τόσα και τόσα εγκλήματα του καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού σε διαφορετικούς τόπους και χρόνους. Με την τακτική των «ίσων

αποστάσεων», προσπαθούν να αποκρύψουν την αιτία των συγκρούσεων, να αποσύρουν από τις κοινωνίες το ταξικό υπόβαθρο, να υποσκάψουν την φύση των εξεγέρσεων και να αποτρέψουν τους λαούς από το να σηκώσουν κεφάλι.

70 χρόνια τώρα, από το 1948, ο Παλαιστινιακός λαός δίνει ένα μάθημα στους αβράκωτους όπου γης γιατί το δίκιο είναι ανίκητο. Παρόλο που ο ισραηλινός στρατός γκρεμίζοντας τα σπίτια των μαροκινής καταγωγής παλαιστινίων κατέλαβε και την Ανατολική Ιερουσαλήμ το 1967. Παρόλο που σε κάθε βήμα σε αυτή τη Γη που στενάζει για Ελευθερία, βλέπεις σε κάθε λόφο εποίκους και παντού τείχη και μπλόκα. Που σε υποχρεώνουν να περάσεις επαναλαμβανόμενα μπλόκα-check pointς του ισραηλινού στρατού και να περάσουν ώρες προκειμένου να πας στο σχολείο σου, αν υπάρχει και στην δουλειά σου, αν υπάρχει. 44% η επίσημη ανεργία στη Γάζα που αντιμετωπίζει τον πολυετή αποκλεισμό, φτώχεια, εξαθλίωση και στη Δυτική Όχθη. Την ίδια ώρα που τα «νέα» αφεντικά ανδρώνονται και πλουτίζουν, όπως γίνεται σε κάθε τόπο που βρίσκεται υπό κατοχή. Οι χιλιάδες ηρωικοί μάρτυρες Παλαιστίνιοι όλα αυτά τα χρόνια αγωνίζονται και θυσιάζονται και η κραυγή της απελπισίας τους πλανιέται πάνω από τα κεφάλια των μητροπόλεων του συστήματος εκμετάλλευσης και καταπίεσης.

Μια παλαιστινιακή εξέγερση που είναι καθημερινό φαινόμενο. Σήμερα το μαρτυρούν οι 118 νεκροί της από 30 Μάρτη και οι 3000 τραυματίες. Η επερχόμενη 3η Ιντιφάντα, με την όποια εθνοτική ή θρησκευτική ιδιαιτερότητα στους επιμέρους προσδιορισμούς της, θα ξεπεράσει και κάποια στιγμή θα ρίξει τα τείχη στην Βηθλεέμ, στην Ναμπλούζ, στην Ιερουσαλήμ και στην περίμετρο της Χεβρώνας.

«H πέτρα από τη σφεντόνα» του εξεγερμένου Παλαιστίνιου θα βρει μια μέρα το στόχο της στην καρδιά του κτήνους και των συμμάχων του, ανεξάρτητα από τις ηγεσίες, ισλαμιστικές και άλλες, «πουλημένες» και «τίμιες». Η διαρκής υποχώρηση των ηγεσιών της Παλαιστίνης τις τελευταίες δεκαετίες , με αποκορύφωμα τη Συνθήκη του Όσλο του 1993, έφτασε την κατάσταση εδώ. ‘Οπως λέει ο Μπάσεεμ Ταμίμι, «σκόρπισε ψευδαισθήσεις ότι σε 5 χρόνια θα υπάρχει Παλαιστινιακό κράτος» . Ήταν μια συμφωνία- νεκρό γράμμα, που κατέρρευσε οριστικά όταν, το 2000, ο τότε βουλευτής Σαρόν επισκέφτηκε το τέμενος Αλ Ακσά, ιερό χώρο των μουσουλμάνων, γεγονός που οδήγησε στην 2η Ιντιφάντα.

Αφού οι «διεθνείς οργανισμοί» δεν μπόρεσαν να αμφισβητήσουν το «δόγμα της ασφάλειας του Ισραήλ», το επιβάλλουν κιόλας. Ταυτόχρονα ο Τσίπρας υπογράφει νέες οικονομικές και πολιτικοστρατιωτικές συμφωνίες με τον Νετανιάχου και την Κύπρο, ψελλίζει για μια ανύπαρκτη και ψευδεπίγραφη «ειρήνη και διεθνή συνεργασία». Είναι η «ειρήνη» της Συρίας, του Ιράκ, του Κουρδιστάν, ισοπεδωμένες χώρες, σφαγιασμένοι πληθυσμοί, εκατομμύρια πρόσφυγες: αυτή είναι η τάξη-αταξία των εγκληματιών-ειδικών του Πολέμου, αμερικανονατοϊκών και άλλων. Μην ξεχνάμε ότι το 70% των Παλαιστινίων ζει σε καθεστώς πρόσφυγα. Ποιος θα μπορούσε να γίνει περισσότερο φιλοαμερικανός και φιλοσιωνιστής από τον Κοτζιά που δήλωσε ότι «θα αναγνωρίσουμε το κράτος των Παλαιστινίων όταν κάνουν ειρήνη με το Ισραήλ»;

Όμως η ελπίδα πάντα υπάρχει και αναθάρρεψε με αφορμή τις «πορείες της επιστροφής» των Παλαιστινίων στην γη τους, με την Νάκμπα, αλλά και με τις διαδηλώσεις και την γενική απεργία ενάντια στην μεταφορά της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Ιερουσαλήμ.

Ένα κράτος-τρομοκράτης οι ΗΠΑ και ένα κράτος χωροφύλακας - τραμπούκος το Ισραήλ δίνουν ρέστα κυνισμού και μαζικών δολοφονιών που θυμίζουν πραγματικά ναζιστικές πρακτικές.

Όμως η ελπίδα υπάρχει όσο δεν σβήνει η φλόγα αλληλεγγύης κι αξιοπρέπειας, συνεκτικό στοιχείο στους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες όπου γης, αλλά και στα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα. Πολύ περισσότερο γιατί υπάρχει στα μάτια των ανθρώπων που αμφισβητούν την ισραηλινή κατοχή, στα μάτια της Άχεντ Ταμίμι και των άλλων φυλακισμένων κατοίκων του χωριού Ναμπί Σαλέχ, των ηρωικών συγγενών της που ζητάνε ενότητα των Παλαιστινίων και διεθνή υποστήριξη για να προωθηθεί ο αγώνας τους, στηλιτεύοντας το ρόλο του διεθνούς συστήματος ΗΠΑ, Ε.Ε. κλπ. Μια ελπίδα που φοβίζει τους οπλισμένους ακόμα και στους περιπάτους τους εποίκους, και θα συντρίψει αυτούς που γκρεμίζουν σχολεία και την αξιοπρέπεια παιδιών, γιατί τα θεωρούν πολύ επικίνδυνα για το φασιστικό σιωνιστικό καθεστώς.

«Και είναι να 'ρθει, με τον ήλιο πρόσωπο παραμορφωμένο από τη σκόνη της παιδείας και είναι να 'ρθει ύστερ' απ' την αυτοκτονία της αναβροχιάς μες τη φωνή μου, αυτό που τα θαύματά του είν’ ατελείωτα που τ’ άσματα πουλί το λένε της βροντής …Θα ‘ρθει γιατί το φτάσαμε, το φτάσαμε το αποκορύφωμα του θανάτου», Σαχίμ Αλ Κάσεμ.

Συμμετέχοντας στην διεθνιστική αποστολή εκπαιδευτικών σωματείων της πρωτοβουλίας «Ένα σχολείο για τη Γάζα» στην Παλαιστίνη και την επιτόπου εξέταση της κατάστασης που διαμορφώθηκε με το γκρέμισμα από τον ισραηλινό στρατό στο σχολείο της Ζανούτα, αλλά και το εν λειτουργία σχολείο στην Ραμαντίν (και τα δύο είναι χωριά κοντά στην Χεβρώνα), στα σχολεία που φτιάχτηκαν με χρήματα που συγκέντρωσε η πρωτοβουλία, αλλά και την επίσκεψη και σε άλλα σχολεία στη Ραμάλα, την ανταλλαγή απόψεων με παιδιά, γονείς και εκπαιδευτικούς, την επίσκεψη στο σπίτι των Ταμίμι κ.ά., την επιτόπου δηλαδή συνειδητοποίηση της καθημερινότητας της ισραηλινής κατοχής σε χωριά και πόλεις της Δυτικής Όχθης, βγαίνει το αβίαστο συμπέρασμα ότι η ποικιλόμορφη αλληλεγγύη στον Παλαιστινιακό λαό πρέπει να συνεχιστεί, μέχρι αυτός να πετύχει οριστικές νίκες στον αγώνα απελευθέρωσης και αυτοδιάθεσης που δίνει 70 χρόνια.

Η ωμή βία και οι μαζικές δολοφονίες από τον στρατό κατοχής στην «νεκρή ζώνη» στη Γάζα, ενισχύουν αυτό το συμπέρασμα. Όλοι θα πρέπει να δώσουν ένα όρκο τιμής και αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό και οι εκπαιδευτικοί ακόμα περισσότερο.

Γιατί στην Παλαιστίνη κρίνεται σήμερα η δική μας ελευθερία κι ο δικός μας αγώνας στα καθεστώτα της μίζερης αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης, με τα «μνημόνια» και τα ανελέητα μέτρα που επιβάλουν Ε.Ε. και ΔΝΤ μαζί με τις πρόθυμες κυβερνήσεις, αλλά και ο αγώνας ενάντια στον πόλεμο, εδώ και σ΄ όλο τον πλανήτη, όπου οι πολεμικές μηχανές του ΝΑΤΟ και των υπολοίπων δουλεύουν στο φουλ.

ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ!

Γιάννης ΜαρίνηςΠαλαιστίνηΛωρίδα της ΓάζαςΠαλαιστίνιοιΙσραήλ