Αναγκαίες διευκρινίσεις μετά τις καταγγελίες του Συλλόγου Υπαλλήλων της ΚΥ του υπ. Παιδείας

16:36 10/3/2017 - Πηγή: Alfa Vita

Ως «απλή υπάλληλος περιφερειακής υπηρεσίας της βορείου Ελλάδος», χρειάστηκα τρεις γραπτές ανακοινώσεις συναδέλφων της Κ.Υ. για να αντιληφθώ όσα δεν είχα καταλάβει συμμετέχοντας στο Δ.Σ. της ΠΟΣΥΠ τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Ευτυχώς, ήρθε το μπαράζ καταγγελιών για να ξεκαθαρίσει το τοπίο και να κρούσει των κώδωνα του κινδύνου στους ανυποψίαστους συναδέλφους που υπηρετούν στην Κ.Υ. Τα πράγματα είναι πλέον σαφή:

1.Υπάρχει εσωτερικός εχθρός. Είναι οι υπάλληλοι των περιφερειακών υπηρεσιών.

2.Οι περιφερειακοί

υπάλληλοι είναι

καταφερτζήδες: βάζουν στο τσεπάκι τους την πολιτική ηγεσίααδίστακτοι: στερούν από τους υπαλλήλους της Κ.Υ. ευκαιρίες εξέλιξης, διότι ποιον να πρωτοβολέψεις σε 6 θέσεις Γενικών Διευθυντών, 31 θέσεις Διευθυντών και 127 θέσεις προϊσταμένων τμημάτων (που θα αυξηθούν περαιτέρω με την τροποποίηση του οργανισμού)θρασύτατοι: εκπροσωπούνται σε ομάδα εργασίας για την σύνταξη του οργανισμού των υπηρεσιών στις οποίες δουλεύουν, διεκδικώντας να μπορούν να καταλαμβάνουν θέσεις ευθύνης σε αυτές τις υπηρεσίες (τσ, τσ, τσ….)πανούργοι: καμουφλάρουν την Πρόεδρο της Ένωσης Υπαλλήλων Περιφερειακών Υπηρεσιών Μακεδονίας-Θράκης ώστε να εμφανίζεται ινκόγκνιτο σε αυτήν την επιτροπή ως μια περαστική υπάλληλοςαμετροεπείς: δεν αντιλαμβάνονται ότι δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Οι συνάδελφοι της Κ.Υ. εξ ορισμού ανήκουν στην ελίτ του ελληνικού δημοσίου αφού ασχολούνται αποκλειστικά με τον επιτελικό σχεδιασμό, ενώ οι υπάλληλοι των περιφερειακών υπηρεσιών υπάρχουν για να διεκπεραιώνουν τις παρακατιανές (εκτελεστικές) λειτουργίες (αυτό δεν περιλαμβάνεται στις πρόσφατες καταγγελίες, αλλά έχει γραφτεί σε άλλη περίσταση. Βέβαια, ο Όργουελ το διατύπωσε πολύ πιο εύστοχα σε μυθιστόρημα πριν από 72 χρόνια: «όλα τα ζώα είναι ίσα, αλλά μερικά ζώα είναι πιο ίσα από τα άλλα»).

3.Απέναντι σε έναν τόσο επικίνδυνο εχθρό, οι μικρές δυνάμεις του Συλλόγου της Κ.Υ. δεν επαρκούν. Χρειάζονται επειγόντως ενισχύσεις από υπέρτερου μεγέθους και μεγάλης επιρροής συμμάχους. ΟΛΜΕ, ΔΟΕ, Περιφερειακοί Διευθυντές και όποιος άλλος εκπαιδευτικός θέλει να προστρέξει, καλούνται να σχηματίσουν κοινό μέτωπο για να αποτραπούν τα χειρότερα: δημιουργία ενός οργανισμού του ΥΠΠΕΘ, στον οποίο θα έχουν θέση και οι περιφερειακές υπηρεσίες του (άκου αναίδεια!).

4.Ο Σύλλογος της Κ.Υ. φημίζεται στο πανελλήνιο για την αγωνιστική του εγρήγορση. Όποιος/α, (όπως και η συντετριμμένη υπογράφουσα), δεν θυμάται τις δυναμικές του κινητοποιήσεις όταν συνάδελφοι ΙΔΑΧ κινδύνευσαν το 2012 με απόλυση, όταν το 2013 εφαρμοζόταν η αξιολόγηση με τις ποσοστώσεις και ολόκληρες κατηγορίες εργαζόμενων έβγαιναν σε διαθεσιμότητα, όταν οι μνημονιακές πολιτικές έπλητταν όχι μόνο τα εισοδήματά μας αλλά και βασικά δικαιώματά μας, απλώς έχει ασθενική μνήμη.

5.Η πολιτική ηγεσία του ΥΠΠΕΘ δείχνει μια ανεξήγητη επιμονή να χρησιμοποιεί ως σύμβουλο για τα θέματα του οργανισμού το Εθνικό Κέντρο Δημόσιας Διοίκησης (από πού κι ως πού;), το οποίο έχει γίνει –και αυτό- πιόνι στα χέρια των περιφερειακών υπαλλήλων.

6.Όλα αυτά δημιουργούν μια τεράστια ψυχολογική επιβάρυνση, που ξέρουμε εκ των προτέρων ότι δεν θα επιτρέψει στους συναδέλφους της Κ.Υ. να πάρουν μέρος στη διεξαγωγή των φετινών πανελλήνιων εξετάσεων (προς Θεού, δεν πρόκειται για απεργία – άλλωστε, και να ήταν, ποιος διακινδυνεύει να το πει για τον κυνηγάει η μέση ελληνική οικογένεια…).

Όπως είναι φανερό, ύστερα από όλα τα παραπάνω και με την επισήμανση ότι αυτή η φασαρία σε καμιά περίπτωση δεν σχετίζεται με την περιχαράκωση των θέσεων ευθύνης (μόνον κακοπροαίρετος θα σκεφτόταν να αποδώσει τέτοιες ευτελείς προθέσεις), ένας δρόμος μένει για τους περιφερειακούς υπαλλήλους του ΥΠ.Π.Ε.Θ.: της μεταμέλειας.

Σοβαρά τώρα:

2.150 υπάλληλοι των περιφερειακών υπηρεσιών αξιώνουν να αποτελούν ένα «κανονικό» κομμάτι του ελληνικού δημοσίου και όχι μία συνεχή παρέκκλιση.

Διεκδικούν σύγχρονες, λειτουργικές υπηρεσίες, φιλικές προς τους πολίτες, τους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές, δομημένες με βάση τις αρχές της διοικητικής επιστήμης και της οργανωσιακής θεωρίας.

Επιδιώκουν την απρόσκοπτη υπηρεσιακή εξέλιξή τους και την αναγνώριση της ύπαρξης και του ρόλου τους στις υπηρεσίες.

Διεκδικούν τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας τους και τη θωράκιση απέναντι σε αυθαίρετες μεταβολές της υπηρεσιακής τους κατάστασης, από τις οποίες κινδυνεύουν πολύ περισσότερο σε σχέση με τους συναδέλφους της Κ.Υ., που επίσης πρέπει πάσει θυσία να διασφαλιστούν με το νέο οργανισμό. Ταυτόχρονα, όμως, έχουν διδαχθεί από την εμπειρία ότι ο βαθμός διασφάλισης είναι απόλυτα συναρτημένος από κεντρικές πολιτικές επιλογές. Με άλλα λόγια, η πρόβλεψη στον οργανισμό δεν διασφαλίζει κανέναν υπάλληλο, είτε της Κεντρικής είτε των Περιφερειακών Υπηρεσιών, στην περίπτωση επιλογών «σκληρής» κινητικότητας, όπως αυτές που πήγαν να εισαχθούν με την έννοια του υπαλλήλου του κράτους, έναντι των οποίων οφείλουμε να είμαστε σε ετοιμότητα.

Και μία γενική παρατήρηση. Η επένδυση στο φόβο, μπορεί βραχυπρόθεσμα να εξυπηρετεί μικροσκοπιμότητες, όμως έχει αποδειχθεί ιστορικά ολέθρια. Όταν, λοιπόν, με σκιαμαχίες, συνειδητά ανυπόστατες και σκόπιμα κινδυνολογικές προβλέψεις επιδιώκεται η συσπείρωση καλοπροαίρετων αγωνιούντων συναδέλφων, το μέλλον του κλάδου έχει υπονομευτεί εκ των προτέρων και, δυστυχώς για όλους, τη διάρρηξη της συνοχής θα την διαπιστώσουμε με οδυνηρό τρόπου στα πιο δύσκολα που θα έρθουν.

Γεωργία Κομψοπούλου

Σύλλογος Υπαλλήλων Κ.Υ. Υπουργείου ΠαιδείαςΚαταγγελίαδιευκρινίσεις