Ανακοίνωση καταγγελία της Β ΕΛΜΕ Πέλλας

10:01 6/12/2012 - Πηγή: Alfa Vita

Tweet Κατηγορία: Ανακοινώσεις

Β΄  ΕΛΜΕ ΠΕΛΛΑΣ                                                                                    Γιαννιτσά    23/11/12

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ - ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ

Το Δ.Σ. της Β΄ ΕΛΜΕ ΠΕΛΛΑΣ εκφράζει την έντονη διαμαρτυρία του για την υπ’ αριθμ.  Φ. 277 / 412 / 144706 / Δ2 / 19-11-2012 εγκύκλιό του Υπουργείου Παιδείας, που καλεί τους διευθυντές και προέδρους των Υπηρεσιακών

Συμβουλίων να συντάξουν λίστα «προγραφών» εκπαιδευτικών. Με την εγκύκλιο αυτή γίνεται απόπειρα κατάλυσης κάθε έννοιας δημοκρατικής νομιμότητας στη διοίκηση της εκπαίδευσης, καθώς στην ουσία επιχειρείται η στέρηση του πολίτη – εκπαιδευτικού από το φυσικό του δικαστή.

Με την προαναφερόμενη εγκύκλιο ζητείται η  αποστολή μιας λίστας «προγραφών» με ονόματα εκπαιδευτικών, οι οποίοι χωρίς άλλη περαιτέρω διαδικασία - πέραν της αναφερόμενης στην εγκύκλιο «διαπιστωτικής πράξης του οικείου οργάνου» - θα τίθενται αμέσως σε καθεστώς αυτοδίκαιης αργίας.

Οι «προγεγραμμένοι» εκπαιδευτικοί δεν θα είναι μόνο εκείνοι, στους οποίους έχουν επιβληθεί ποινές οριστικής ή προσωρινής παύσης για τα πειθαρχικά παραπτώματα που αναφέρονται στο κείμενο του νόμου και της εγκυκλίου, αλλά κι εκείνοι των οποίων οι υποθέσεις εκκρεμούν. Με τον τρόπο αυτό επιβάλλεται ποινή πριν από την οριστική καταδίκη και επομένως παραβιάζεται κατάφωρα το «τεκμήριο αθωότητας», η θεμελιώδης ποινική αρχή που κατοχυρώνεται τόσο από το εσωτερικό Δίκαιο (με την αυξημένη συνταγματική ισχύ του αρθρ. 28 παρ. 2 του Συντάγματος), όσο και από το κοινοτικό Δίκαιο.

Αποκαλυπτική του μεγέθους της αυθαιρεσίας είναι η περίπτωση  συναδέλφου σε σχολείο της πόλης, που συμπεριελήφθη στις εδώ λίστες «προγραφών», παρ’ ὀτι κατηγορείται για μια απολύτως δικαιωμένη στη συνείδηση του εκπαιδευτικού κόσμου πράξη και καμία απόφαση δεν του έχει επιβληθεί ακόμη, αφού η πειθαρχική εκδίκαση της υπόθεσης καθυστερεί αδικαιολόγητα για γραφειοκρατικούς λόγους.

Όλα αυτά προδίδουν πως θέλουν δημοσίους υπαλλήλους, κι ειδικότερα τους εκπαιδευτικούς να είναι πλέον όμηροι της διοίκησης και του αυταρχικού κράτους, αφού θα επικρέμεται πάνω από το κεφάλι τους η δαμόκλειος σπάθη της απόλυσης γενικά και ειδικά της «αργίας» και της «δυνητικής αργίας» σε περίπτωση «πειθαρχικής ποινής». Είναι προφανές πως με «όχημα» τα πειθαρχικά παραπτώματα θα ανοίξει ο ασκός του Αιόλου για τις απολύσεις και στην εκπαίδευση.

Αυτό που επιχειρείται είναι απλό και διακριτό. Ο κάθε διευθυντής – αξιολογητής και πειθαρχικός προϊστάμενός μας, ο οποίος θα κληθεί να λειτουργήσει κυρίως ως manager οικονομικής μονάδας και όχι ως διευθυντής σχολείου, ανάλογα με το πώς αυτός κρίνει, «με ποιους τα πάει καλά και ποιους όχι», υπό το κράτος απειλής πρόκλησης άσκησης πειθαρχικής δίωξης και άρα της αυτοδίκαιης θέσης μας σε αργία, θα είναι αυτός που θα χειραγωγεί τους εκπαιδευτικούς, αυτός που θα αποφασίζει για την επιβίω