Αντιεκπαιδευτική αναδιάρθρωση με τρία άλφα: Αυτονομία, Αποκέντρωση, Αξιολόγηση

09:20 1/3/2017 - Πηγή: Alfa Vita

Δέκα σημεία με αφορμή τη δημοσιοποίηση των θέσεων

του ΣΕΒ και της επικαιροποιημένης έκθεσης του ΟΟΣΑ

για την ελληνική Εκπαίδευση:

Για να μη μείνει καμιά αμφιβολία ποιοι υπαγορεύουν την πολιτική στην εκπαίδευση και ποιοι την υλοποιούν πιστά, ο Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων - ΣΕΒ αλλά και ο ΟΟΣΑ δημοσίευσαν πρόσφατα τις απαιτήσεις

τους για τη «μεταρρύθμιση» της ελληνικής εκπαίδευσης. Μάλιστα, την επικαιροποιημένη έκθεση του ΟΟΣΑ διέρρευσε η ίδια η Κυβέρνηση στην κομματική εφημερίδα «Αυγή», για να εμπεδωθεί ως τελεσίγραφο από την εκπαιδευτική κοινότητα πριν την επίσημη ανακοίνωσή της. Κι έτσι, το αντιδραστικό παζλ που ξεκίνησε με την υπογραφή του 3ου Μνημονίου, τον προσχηματικό «εθνικό διάλογο», τις κραυγαλέες περικοπές της φετινής χρονιάς και την παράδοση της σκυτάλης στη θεαματική αποδόμηση - μετάλλαξη της δημόσιας εκπαίδευσης, όπως αυτή καταγράφεται στα σχέδια και τις εκθέσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, του ΣΕΒ και του ΟΟΣΑ, ολοκληρώνεται!

Και δεν υπάρχει πλέον καμιά αμφιβολία πως η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ οδηγεί την εκπαίδευση σε μια ακραία νεοφιλελεύθερη αναδιάρθρωση με ταξικά μέτρα και τέτοιες επιλογές, οι οποίες υπαγορεύονται κατ’ ευθείαν από τους επιχειρηματίες, τους δανειστές και το κεφάλαιο και που δεν κατάφεραν να εφαρμόσουν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις, ακόμα και στα χρόνια των μνημονίων!

Μεγαλύτερη μαθητική διαρροή, σχολείο με όλο και πιο ταξικό πρόσημο, ομηρία, εργασιακή ανασφάλεια και απολύσεις εκπαιδευτικών, κατάργηση-συρρίκνωση δομών και σχολικών μονάδων, μικρότερα κονδύλια από τον Γ.Κ.Π. για την εκπαίδευση- θυσία στα αιματοβαμμένα πλεονάσματα του 3,5 και 4,5%, αλλά και μεταφορά κονδυλίων στα χέρια ιδιωτικών συμφερόντων και «εμπόρων της γνώσης», είναι κάποια από τα ορατά αποτελέσματα όσων ετοιμάζει η κυβέρνηση. Κοινός τόπος των εκθέσεων της ΕΕ, του ΣΕΒ, του ΟΟΣΑ, αλλά και των «πορισμάτων» του στημένου «διαλόγου» της Κυβέρνησης είναι η άμεση απαίτηση για δρομολόγηση της αυτονομίας της σχολικής μονάδας, της αποκέντρωσης του εκπαιδευτικού συστήματος και της γενικευμένης αξιολόγησης στην εκπαίδευση.

Η αυτονομία της σχολικής μονάδας είναι η μετάφραση της απροκάλυπτης αποχώρησης του κράτους από την υποστήριξη του μορφωτικού αγαθού, ως καθολικού δικαιώματος. Είναι η αποκοπή του δημόσιου σχολείου από την κρατική χρηματοδότηση και η μετατροπή του σε εμπορευματοποιημένη και ιδιωτικοποιημένη ζώνη. Είναι η ευθεία αναζήτηση από τα σχολεία οικονομικών πόρων από την τοπική ή την ευρύτερη αγορά με αντάλλαγμα ιδεολογικές, πολιτιστικές και οικονομικές εξαρτήσεις στη διαμόρφωση του εκπαιδευτικού προγράμματος, στην επιλογή και διαχείριση του προσωπικού, στους εκπαιδευτικούς στόχους και το κοινωνικό προφίλ κάθε σχολείου.

Η αποκέντρωση του εκπαιδευτικού συστήματος στο νεοφιλελεύθερο περιβάλλον που αναπτύσσεται, είναι η επιβολή της αυτονομίας της σχολικής μονάδας μέσω της εμπλοκής της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, πράγμα που θα σφραγίσει ακόμα περισσότερο το χτύπημα των εργασιακών σχέσεων και των επαγγελματικών δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών, τη λειτουργία των σχολείων με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια- όπως σε όλες τις δημοτικές επιχειρήσεις, την εμπορευματοποίησή τους και την επιβολή διδάκτρων στις οικογένειες. Αποδείχτηκε πως η Κυβέρνηση έχει ως λαγούς σε αυτήν τη σχεδίαση τους δημάρχους της Ν.Δ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, που στο πρόσφατο συνέδριο της ΚΕΔΕ ζήτησαν την υπαγωγή των νηπιαγωγείων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση αβαντάροντας έτσι και τα ιδιωτικά συμφέροντα που θα κερδοσκοπήσουν άμεσα από αυτήν την εξέλιξη.

Κυρίως όμως, η αποκέντρωση κι ο τοπικός σχεδιασμός του εκπαιδευτικού συστήματος είναι η βάση για τη ραγδαία μείωση της χρηματοδότησης και της διαφοροποιημένης λειτουργίας των σχολικών μονάδων με βάση κοινωνικά και ταξικά κριτήρια, τις διαφοροποιημένες ανάγκες και οικονομικές δυνατότητες των τοπικών κοινωνιών.

Η αξιολόγηση στην εκπαίδευση είναι ο κοινός τόπος όλων των αντιδραστικών προτάσεων που καταθέτουν οι δυνάμεις της κυβέρνησης, των δανειστών και των επιχειρήσεων. Είναι το στρατηγικό εργαλείο για την υλοποίηση της αντιδραστικής αναδιάρθρωσης. Με βάση τη σταχυολόγηση όλων των προτάσεων, σε αυτήν περιλαμβάνονται η αυτοαξιολόγηση–αξιολόγηση των σχολικών μονάδων, η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, όπως επίσης και η εξωτερική αξιολόγηση, που θα συνδέει την αξιολόγηση των σχολικών μονάδων και των εκπαιδευτικών με τις κοινωνικά προσδιορισμένες επιδόσεις των μαθητών τους, με στοιχεία μάλιστα που θα έχουν αναγωγή σε επίπεδο χώρας, ώστε να συγκρίνονται σε νεοφιλελεύθερα και αμφιλεγόμενα διεθνή project αξιολόγησης των εκπαιδευτικών συστημάτων (PIZA). Όλα και όλοι σχεδιάζεται να αξιολογούνται, παρά την καθησυχαστική ρητορεία περί εξαίρεσης των εκπαιδευτικών - πλην στελεχών, που εκστομίζει υποκριτικά και διαψευδόμενος συνεχώς από τους θεσμούς, ο Υπουργός Παιδείας. Η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών θα εντείνει το καθεστώς χειραγώγησης και ομηρίας τους, μπροστά στα απροκάλυπτα σχέδια για περικοπές προσωπικού κι ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων.

Η αυτοαξιολόγηση των σχολικών μονάδων κι οι διαφορετικές επιδόσεις των σχολείων στη βάση μετρήσιμων δεικτών, θα συμβάλουν τάχιστα στην κατηγοριοποίησή τους, τη διαφοροποιημένη χρηματοδότησή τους, αλλά και στο κλείσιμο πολλών εξ αυτών. Η δημόσια παρουσίαση των δεδομένων της αυτοαξιολόγησης των σχολικών μονάδων, η σχεδιαζόμενη «άρση των γεωγραφικών ορίων» όπως και η «ελεύθερη επιλογή σχολείου», δημόσιου και ιδιωτικού, που εισάγεται στα κείμενα που δημοσιοποιήθηκαν πρόσφατα, θέλει να σπρώξει τα δημόσια σχολεία σε έναν ανελέητο ανταγωνισμό προς «άγραν πελατών», από την οποία θα συναρτούν τη χρηματοδότηση και τη συνέχιση της λειτουργίας τους. Από αυτή την ιστορία όμως, ο μεγάλος χαμένος θα είναι το δημόσιο σχολείο συνολικά, γιατί θα κλείνουν η μια μετά την άλλη οι σχολικές μονάδες και τα χρήματα του κρατικού προϋπολογισμού θα πηγαίνουν στους εμπόρους της γνώσης και στα ιδιωτικά συμφέροντα, ως ανταλλάξιμα κουπόνια-vouchers για την αγορά εκπαιδευτικών υπηρεσιών.

Δεν μας εκπλήσσουν, επίσης, ούτε η ανερυθρίαστη φιλολογία των κειμένων του ΣΕΒ και του ΟΟΣΑ για το «υψηλό μισθολογικό κόστος των εκπαιδευτικών» ούτε οι ομοβροντίες για ανάγκη αύξησης του ωραρίου τους ούτε ο δόλια εμφανιζόμενος ως μικρός μέσος όρος μαθητών ανά εκπαιδευτικό στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα. Όλα αυτά απορρέουν από την στόχευση για «εξορθολογισμό και μείωση των δαπανών στην εκπαίδευση», που απλά σημαίνει λιγότεροι εκπαιδευτικοί, χαμηλότεροι μισθοί, εργασιακές σχέσεις γαλέρας, αλλά και λιγότεροι μαθητές, λιγότερα σχολεία, λιγότερα και υπερπληθή τμήματα. Αυτό είναι το μέλλον που μας ετοιμάζουν όλες οι δυνάμεις του μνημονιακού μπλοκ και του ευρωπαϊκού μονόδρομου, αν δεν σημάνει συναγερμός για την υπεράσπιση του δημόσιου αγαθού της εκπαίδευσης και των δικαιωμάτων της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας.

Απέναντι σε αυτήν την επίθεση που ξετυλίγεται ταχύτατα από την κυβέρνηση και τους συμμάχους της, ο δικός μας μονόδρομος είναι τα τρία άλφα του κινήματος: Αντίσταση, Αντεπίθεση Ανατροπή. Ας μην ξεχνάμε ότι η επιτάχυνση της επίθεσης στη δημόσια εκπαίδευση συμπίπτει με τη βαριά σκιά της δεύτερης αξιολόγησης και του τέταρτου μνημονίου, που πέφτει πάνω σε κάθε εργαζόμενο, άνεργο, νεολαίο. Οι εκπαιδευτικοί μπορούμε να γίνουμε η ατμομηχανή του κινήματος, που θα υπερασπιστεί το δικαίωμα σε μια πραγματικά δημόσια και δωρεάν παιδεία και θα παλέψει για την ανατροπή της μνημονιακής λεηλασίας. Όλες οι δυνάμεις του αγώνα ας συντονιστούμε ακόμα περισσότερο στα πρωτοβάθμια σωματεία στο δρόμο της αγωνιστικής συνεννόησης. Σε ένα μέτωπο αντίστασης που θα ξεκινάει από κάθε σχολείο, θα συγκροτείται στους συλλόγους και στις Γ.Σ και θα συνενώνει όλον τον κλάδο και στις δυο βαθμίδες. Που θα συναντήσει αγωνιστικά όλη την κοινωνία, θα ξαναβρεί το νήμα αλλά και το νόημα των πραγματικών ενωτικών και μαζικών αγώνων - συγκροτώντας ένα ανεξάρτητο κέντρο για το συντονισμό τους, θα ακυρώσει την αναδιάρθρωση και την αποδόμηση της δημόσιας εκπαίδευσης- στο δρόμο για την κοινωνική και πολιτική ανατροπή.

28 Φλεβάρη 2017

πρωτοβουλία ανεξάρτητων εκπαιδευτικών ΠΕαγωνιστική ριζοσπαστική ενότητα