Αντίσταση στους φαιοχίτωνες

Tweet Κατηγορία: ΆρθραΑρθρογράφος: Νίκος Παπαδογιάννης

  Eάν ήμουν ο πρόεδρος της ομοσπονδίας μπάσκετ, της μουχλιασμένης αλλά σεσημασμένης για τις δημοκρατικές της ευαισθησίες,   θα κήρυττα έκτακτο προσκλητήριο της Εθνικής ομάδας, σήμερα κιόλας. «Για μία προπόνηση και ένα φιλανθρωπικό φιλικό στις 19 Δεκεμβρίου, με την ευκαιρία της διακοπής της Ευρωλίγκας», θα εγραφα στο δελτίο Τύπου.   Θα ξεκινούσα τον κατάλογο των ονομάτων από τον Σοφοκλή Σχορτσανίτη και τον Νέστορα Κόμματο, που έχει σχεδόν 10 χρόνια να φορέσει τα μπλε.

Θα συνέχιζα με τον Μάικ Μπράμο, τον Νικ Καλάθη, τον Πατ Καλάθη, τον Κώστα Κουφό. Θα έδινα φανέλα στον κοσμαγάπητο Πέτζα Στογιάκοβιτς, ώστε να τον δει το κοινό ντυμένο στα γαλανόλευκα για πρώτη και τελευταία φορά. Θα καλούσα τον Μάικ Μπατίστ, ο οποίος διαθέτει πλέον τα τυπικά προσόντα για να θεωρηθεί Ελληνας. Θα έβαζα στην εξίσωση μία εικόνα από το μέλλον, στο πρόσωπο του θεόρατου τινέιτζερ Αλφα Φασένγκας. Και θα συμπλήρωνα τη δωδεκάδα με λαοπρόβλητους παλαίμαχους: Νίκο Γκάλη, Μπάνε Πρέλεβιτς, Λευτέρη Σούμποτιτς. Την τεχνική ηγεσία θα την ανέθετα στον Ντράγκαν Σάκοτα.     Κι έπειτα θα έβγαζα μία ανακοίνωση δίχως μαλλιά στη γλώσσα: «Οποιος πιστεύει ότι αυτοί οι δεκατρείς δεν είναι Ελληνες, ας έρθει στο γήπεδο να τους το πει κατάμουτρα». Ενα μανιφέστο 18 λέξεων, σαν αυτό που εξέδωσε ο Σχορτσανίτης ως απάντηση στα ναζιστοειδή της Χρυσής Αυγής: «Εγώ φοράω το ελληνικό εθνόσημο από τότε που ήμουν δώδεκα ετών».   Οσο κι αν πασχίζει να αποδείξει το αντίθετο με τις πράξεις και τα λόγια της η δεσποσύνη Παπαχρήστου, ο αθλητισμός αποτελεί ιδανικό αντίδοτο στον ρατσισμό. Και το μπάσκετ είναι το πιο ζωντανό και υγιές κύτταρο στον βουτηγμένο στην παρακμή και στη διαφθορά ελληνικό αθλητισμό. Στους συλλόγους συνυπάρχουν αρμονικά αυτόχθονες και ξένοι, λευκοί και μαύροι, πλούσιοι και λιγότερο πλούσιοι, Ελληνες, Τούρκοι, Σκοπιανοί, Τσιγγάνοι. Οι Εθνικές ομάδες στέγασαν κατά καιρούς και στεγάζουν ακόμη νέους από διαφορετικές φυλές, παιδιά μεταναστών, οικονομικούς πρόσφυγες, ελληνοποιημένους, επαναπατρισμένους. Η αυτού εξοχότης, Νίκος Γκάλης, ο Ελληνας θεός της πορτοκαλί μπάλας, είναι γιος οικογένειας εμιγκρέδων, γεννημένος και μεγαλωμένος στην Αμερική.   Η ΕΟΚ όφειλε να προτάξει πρώτη τα στήθη της για να υπερασπιστεί τον Σχορτσανίτη από το νεοφασιστικό δηλητήριο, αλλά αδιαφόρησε. Θα μπορούσε να απαντήσει με έναν συμβολισμό, σαν αυτόν που σκαρφίστηκα και περιγράφω παραπάνω. Δεν είναι αργά. Ας το δρομολογήσει στ' αλήθεια αυτό το φιλικό ενάντια στον ρατσισμό, και ας καλέσει στην «αντίπαλη» ομάδα τον Κώστα Δουβαλίδη, τη Νέρι Νιαγκουάρα, τον Πύρρο Δήμα, τον Κάχι Καχιασβίλι, τον Βαλέριο Λεωνίδη, τον Ηλία Ηλιάδη, τον Στέφανο Καπίνο, τη Μαρία Σαμορούκοβα, τον Ντανιέλ Μπατίστα, τον Μίλαν Τόμιτς, τον Σωτήρη Νίνη, τη Μιρέλα Μανιάνι, τον Ντούσαν Μπάγεβιτς, τον Μπάμπη Χολίδη και όποιον άλλον εντάσσεται από τους φαιοχίτωνες στην κατηγορία των «ανεπιθύμητων» ή των «μη Ελλήνων». Δεν χρειάζεται να φορέσουν στολή αυτοί οι αθλητές. Α
Keywords
Τυχαία Θέματα