Από ποιους θα ξεκινήσει η… επανάσταση;

16:47 12/9/2015 - Πηγή: Alfa Vita

Αρθρογράφος: Χρήστος Γκουνέλας

Μας προβλημάτισαν οι θέσεις επισκόπου της Ελλαδικής Εκκλησίας που μιλάει για…επανάσταση! Και αναρωτιόμαστε από ποιους θα ξεκινήσει η …επανάσταση. Διότι η επανάσταση θέλει ηγέτες, και ηγέτες δεν υπάρχουν, όπως φαίνεται, ή οι ηγέτες ψάχνουν για… ηγέτες, όπως στην προκειμένη περίπτωση. Πάντως τους πολιτικούς τους βλέπουμε όλοι μας, δεν χρειάζεται να σχολιάσουμε κάτι. Οι… πνευματικές όμως ηγεσίες, οι οποίες εκ της φύσεως τους είναι περισσότερο του…πνεύματος; Μπορεί συγκεκριμένα η εκκλησιαστική ηγεσία να εμπνεύσει τον λαό και ειδικά τους νέους, όταν στην συνείδησή τους

έχει ταυτιστεί με το κατεστημένο; Και είναι ίσως από τις μεγαλύτερες πληγές στο σώμα της Εκκλησίας να θεωρείται η ηγεσία της από τον λαό της κατεστημένο. Μια διοικούσα Εκκλησία που πολλές φορές εν μέσω κρίσης την βλέπουμε να μιλάει για δικαιώματα και αξιοποίηση περιουσίας για…φιλανθρωπικούς σκοπούς. Και ομολογουμένως είναι καλή η φιλανθρωπία ιδιαίτερα τώρα. Δεν φτάνει όμως μόνο αυτή, αφού συντηρεί παράλληλα και την αδικία στον κόσμο. Χώρια ότι η φιλανθρωπία ενίοτε λειτουργεί απενοχοποιητικά για τους χορτασμένους που την πράττουν. Αν ο Χριστός έκανε τέτοιες φιλανθρωπίες δεν θα οδηγούνταν στον σταυρό. Η φύση της Εκκλησίας είναι ή πρέπει να είναι σταυρική στην πράξη. Επιπλέον, τα γλυκανάλατα λόγια ή η «ξύλινη γλώσσα» δεν μπορούν να αγγίξουν τον άνθρωπο όσο μπορεί να τον «αλλοιώσει» και να τον αλλάξει η πράξη, η ζωντανή πράξη. Και για να ξαναγυρίσουμε στην…επανάσταση, την ειρηνική επανάσταση, αυτή πιστεύουμε ότι ευτυχώς ή…δυστυχώς απαιτεί θυσίες και…ποιος άραγε είναι διατεθειμένος να θυσιαστεί; Ή να θυσιάσει από το υστέρημα, και όχι από το… περίσσευμα;

Πώς να αλλάζει η Εκκλησία, τελικά, τον κόσμο χωρίς να αλλάζει πρώτα τον κακό της εαυτό; Τι άλλαξε στην ηγεσία της Εκκλησίας μέσα στην πνευματική κρίση; Τι άλλαξε στον τρόπο λειτουργίας του συνοδικού θεσμού; Τι άλλαξε στον τρόπο εκλογής των επισκόπων; Ναι, ανθρώπινες αδυναμίες! Η μεταμόρφωσή τους όμως; Τόση δυσκινησία, όταν μάλιστα το κήρυγμα του Χριστού «σπάει κόκαλα»; Γιατί; Πώς φτάσαμε εδώ; Ποια η ευθύνη των εκκλησιαστικών ηγετών στους χρόνους της μεταπολίτευσης; (Για τα αμέσως προηγούμενα χρόνια δεν το συζητάμε!). Στα τελευταία χρόνια της κρίσης ακούμε από λίγα εκκλησιαστικά πρόσωπα κάποια ελάχιστα λόγια αυτοκριτικής. Μέχρι εκεί όμως! Τίποτα πιο τολμηρό δεν ακούμε, και ακόμη χειρότερα τίποτα θαρραλέο από την μεριά τους δεν γίνεται. Πώς να πείσεις λοιπόν, και ποιους; Οι ηγέτες είναι για να δείχνουν έμπρακτα τον δρόμο, και εδώ μοιάζει να μην υπάρχει δρόμος γιατί μας λείπουν οι αληθινοί ηγέτες. Υπάρχει όμως δρόμος, και τέλος του δρόμου! Ποιοι επιτέλους θα μας τον δείξουν για να μην έχουμε και εμείς, ο λαός, άλλοθι;

Χρήστος Γκουνέλας, θεολόγος

Ετικέτες: Χρήστος Γκουνέλαςεκκλησίαεκκλησιαστική ηγεσίαΙερώνυμος Tweet

View the discussion thread.