Απρίλης με τα φαντάσματα και τις κίβδηλες υποσχέσεις

Αρθρογράφος: Γιώργος Μαυρογιώργος

Αυτή τη φορά μας τα σερβίρουν "μη τιμωρητικά" φαντάσματα.Τα φαντάσματα είναι "φιλικά" μέχρι που να τα εμπιστευτούμε, να εξοικειωθούμε και να την πατήσουμε Εδώ είναι που πιάνει τόπο η αλληγορία του βατράχου που χαλαρώνει στο νερό που σιγοβράζει στην κατσαρόλα. Για να δούμε μπας και πηδήξουμε έξω απ την κατσαρόλα πριν επαναπαυθούμε και παραλύσουμε!

Κι ένα αναμνηστικό:
Ήταν το 1985, όταν η Επιτροπή Παιδείας Νομαρχιακού Συμβουλίου Πιερίας (Νομάρχης: Μαρία Αρσένη) είχε οργανώσει στην Κατερίνη

εκδήλωση με θέμα "Σύγχρονη Ελληνική Εκπαίδευση: Πραγματώσεις και Προοπτικές". Συντονιστής ο φιλόλογος τότε καθηγητής κ. Νώντας Παπαγεωργίου, σήμερα εκδότης ("Μεταίχμιο"), ένας εκδότης με ιδιαίτερα εκτατική και λαμπρή εκδοτική επιτυχία! Την εκδήλωση την κάλυψε ο Χρήστος Φράγκος με "τα παιδιά του" που τα κρατούσε σε σχέσεις εύθραστης συνεργασίας στον Τομέα Παιδαγωγικής, στο Πανεπιστήμιο στα Γιάννενα(Γκότοβος,Μαυρογιώργος, Νούτσος Μπ. Παπακωνσταντίνου Π.). Ο Φράγκος έφυγε τρία περίπου χρόνια πριν αφήνοντας τη σφραγίδα του ανεξίτηλη στην ελληνική εκπαίδευση. Οι άλλοι 4 γίναμε "κομμάτια και θρύψαλα", ανά δύο, μέσα από μια εμφανή συγκρουσιακή διαφοροποίηση θέσεων και ακαδημαικών πρακτικών, μέσα στο χρόνο!
Σε εκείνη την εκδήλωση,επικ.καθηγητής, τότε είχα ανοίξει για πρώτη φορά τη συζήτηση για "τα νέα" τότε σχολικά βιβλία του δημοτικού σχολείου, με την υπόθεση-ισχυρισμό ότι ο νέος τύπος βιβλίων με τη διπλή έκδοση(μαθητή-δασκάλου) και τα "ετοιμα μαθήματα" αποτελούσε μια πιο αποτελεσματική μορφή άσκησης ελέγχου(σε σύγκριση με τον "επιθεωρητισμό")στη διδακτική πράξη του εκπαιδευτικού, με σοβαρές ενδείξεις απο-ειδίκευσης και επιβολής μιας "κρατικής διδακτικής". Ο έλεγχοςείχε εγκατασταθεί στα ίδια τα βιβλία και ήταν δομικό στοιχείο της προγραμματισμένης διδασκαλίας.Αυτή η υπόθεση του ελέγχου της εργασίας των εκπαιδευτικών έχει επανέλθει πολλές φορές από τότε. Ο ισχυρισμός μου έχει επαληθευθεί.
Ξαναδιαβάζοντας το βιβλίο των Πρακτικών σκόνταψα σε ένα διάλογο που είχα με τον τότε μητροπολίτη Κίτρους Βαρνάβα, στη συζήτηση:
Μαυρογιώργος:"...Και φυσικά κινδυνεύει να αποσυρθεί το βιβλίο (της Ιστορίας του Λυκείου) στο βαθμό που η εκκλησία παρεμβαίνει με πολλούς τρόπους στη χάραξη της επίσημης εκπαιδευτικής πολιτικής"
Μητροπολίτης:"Συγχωρείστε με, εδώ επέσατε σε ένα σφάλμα. Η εκκλησία δεν είναι κάτι που είναι ξένο προς το λαό.Η εκκλησία είναι κι αυτή ενσωματωμένη μέσα στη συνείδηση του λαού...Επομένως, η Εκκλησία-συγγνώμη κύριε καθηγητά, μιλάμε σαν φίλοι αυτή τη στιγμή-η Εκκλησία δεν μπορεί να μείνει αδιάφορη...Έχω τη γνώμη ότι όχι απλώς θα της επιτραπεί αλλά είναι καθήκον μας να ζητήσουμε τη βοήθεια της Εκκλησίας"
Μαυρογιώργος:"...Η επιστημονικά τεκμηριωμενη άποψη είναι ότι όσο διατηρείται αυτή η συνύπαρξη Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων,άλλο τόσο οι διάφορες προτεινόμενες εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις θα βρίσκουν προβλήματα εφαρμογής και υλοποίησης. Απ αυτή την αίθουσα μπορεί να ξεκινήσει η πρόταση αποχωρισμού της Εκκλησίας από το Υπουργείο Παιδείας(χειροκροτήματα: γράφουν τα Πρακτικά!) Σημείωση(σήμερα): Δεν αρκεί το χειροκρότημα!

Τριανταδύο χρόνια μετά, με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ (να ναι καλά η συγκυβέρνηση με ΑΝ ΕΛ) και ο προηγούμενος υπουργός Παιδείας καρατομήθηκε και η αγαστή συνεργασία του τρίτου (στη σειρά) Υπουργού με τον προκαθήμενο της Εκκλησίας της Ελλάδας καλά κρατεί. Ήταν μια μορφή "βοήθειας της Εκκλησίας" κι αυτή! Λέτε η αναθεώρηση του Συντάγματος να έχουμε ρήξεις;

Ετικέτες: Γιώργος Μαυρογιώργος
Keywords
Τυχαία Θέματα