Δεκατρείς ερωτήσεις και απαντήσεις για τον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο, την Κατοχή και την Αντίσταση

08:41 26/10/2012 - Πηγή: Alfa Vita

Tweet Κατηγορία: Κοινωνία

13 ερωτήσεις-απαντήσεις του Τάσου Κωστόπουλου για τον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο, την Κατοχή και την Αντίσταση: ιστορικού περιεχομένου, με στόχο να διαλυθούν ορισμένοι κυρίαρχοι μύθοι

 

Σε μια προσπάθεια να διαλύσουμε ορισμένους κυρίαρχους μύθους, για τον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο, την Κατοχή και την Αντίσταση (μύθους που κυκλοφορούν ευρύτατα), θέσαμε

ορισμένες ερωτήσεις στον ιστορικό Τάσο Κωστόπουλο. Οι απαντήσεις που ακολουθούν (και βασίζονται στις απαντήσεις που μας έδωσε) αποτελούν μια πρώτη απόπειρα, με σύντομο και εύληπτο τρόπο, να διαλυθούν τέτοιοι μύθοι και να έχουμε μια πραγματική εικόνα της ιστορίας της περιόδου.

1. Ο Μεταξάς είπε το ΟΧΙ. Άρα ήταν πατριώτης.

Παρά τη συστηματική καλλιέργεια μιας φασίζουσας προσωπολατρίας επικεντρωμένης στον ηγέτη του «Εθνικού Κράτους» και του «Τρίτου Ελληνικού Πολιτισμού», αυτός δεν κυβερνούσε μόνος του. Πραγματικό κέντρο εξουσίας του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου ήταν το Παλάτι και το «βαθύ κράτος», που υπάκουε πρωτίστως στο βασιλιά. Και ο βασιλιάς Γεώργιος Β΄ ήταν απόλυτα αφοσιωμένος στη Βρετανία – τη «θετή και πνευματική του πατρίδα», σύμφωνα με τον άγγλο πρεσβευτή Ρέτζιναλντ Λίπερ. Με τη Βρετανία ήταν στενά προσδεδεμένη και η ηγεμονική μερίδα του μεγάλου κεφαλαίου της εποχής, με πρώτο και καλύτερο το εφοπλιστικό. Παρά το θαυμασμό του ίδιου του Μεταξά, πολλών διανοουμένων και των περισσότερων εφημερίδων της εποχής για τη ναζιστική Γερμανία, δεν έμπαινε ζήτημα σε ποια πλευρά θα στρατευόταν η Ελλάδα σε περίπτωση εμπλοκής της στον Β΄ Παγκόσμιο. Όπως και στον Α΄ Παγκόσμιο, οι γερμανόφιλες μερίδες ήταν αναγκασμένες να περιοριστούν στη διεκδίκηση, το πολύ-πολύ, μιας «ουδετερότητας».
 

 

Ο Μεταξάς προσπάθησε να κρατήσει την Ελλάδα έξω από τον πόλεμο. Όπως εξήγησε στους δημοσιογράφους αμέσως μετά την ιταλική επίθεση (30.10.1940), ήταν υποχρεωμένος να απορρίψει το ιταλικό τελεσίγραφο για στρατιωτική κατάληψη κάποιων (μη προσδιορισμένων) στρατηγικών σημείων της χώρας απ’ τον ιταλικό στρατό, καθώς στην αντίθετη περίπτωση θα επενέβαινε στρατιωτικά η Αγγλία, με αποτέλεσμα τη διχοτόμηση της Ελλάδας και τη μετατροπή του συνόλου της ελληνικής επικράτειας σε πεδίο μάχης. Δεν πρέπει να ξεχνάμε την πρόσφατη τότε εμπειρία του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν οι βενιζελικοί κάλεσαν τους Αγγλογάλλους να αποβιβαστούν στη Θεσσαλονίκη και οι βασιλικοί παρέδωσαν αμαχητί στους Γερμανοβουλγάρους την Ανατολική Μακεδονία, με αποτέλεσμα την πλήρη καταρράκωση κάθε εθνικής κυριαρχίας και τεράστιες υλικές καταστροφές και ανθρώπινες θυσίας και στις δυο κατοχικές ζώνες. Ο Μεταξάς δεν είχε ουσιαστικά άλλη διέξοδο από την απόρριψη του τελεσίγραφου – το οποίο ήταν άλλωστε διατυπωμένο με τέτοιο τρόπο, ώσρτε να μην του αφήνει περιθώρια οποιασδήποτε διαπραγμάτευσης.

 

Ούτε ο ίδιος ο Μεταξάς ούτε ο (εξίσου γερμανόφι