Δια Βίου Εκπαίδευση ή Δια Βίου Εκμετάλλευση; Του Ανδρέα Τάγγα

13:53 13/5/2014 - Πηγή: Alfa Vita

Tweet

Βασικός πυλώνας ανάπτυξης σε κάθε κράτος είναι η Παιδεία. Αυτή διαμορφώνεται μέσα και από το εκπαιδευτικό σύστημα. Η απόκτηση Παιδείας και Γνώσεων για έναν άνθρωπο είναι μια διαρκής διαδικασία, που δε σταματάει με την ολοκλήρωση της τυπικής εκπαίδευσης, αλλά συνεχίζεται σε όλη του τη ζωή. Αυτή την ανάγκη, για συνεχή μάθηση την καλύπτει η Εκπαίδευση Ενηλίκων και γενικότερα η Δια Βίου Εκπαίδευση. Είναι ένας τομέας που τα τελευταία χρόνια έχει αναπτυχθεί και στην Ελλάδα.

Χαρακτηριστικές δομές εκπαίδευσης είναι τα Κέντρα Δια Βίου Μάθησης, τα Κέντρα Επαγγελματικής Κατάρτισης, οι Σχολές Γονέων, τα Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας κ.α. Σε όλες αυτές τις δομές ο ρόλος του Εκπαιδευτή είναι ουσιαστικός, αφού δε λειτουργεί ως απλός πομπός γνώσεων αλλά ως εμψυχωτής και μέντορας.

Αρμόδιος κρατικός φορέας για όλες αυτές τις εκπαιδευτικές δομές δια βίου μάθησης είναι το ΙΝΕΔΙΒΙΜ. Όπως, και σε όλες τις υπόλοιπες δημόσιες υπηρεσίες στην Ελλάδα, έτσι και εδώ κυριαρχεί η προχειρότητα και η ανευθυνότητα. Σε μια εποχή που η ανεργία καλπάζει, αυτές οι θέσεις εργασίες στη δια βίου εκπαίδευση, φαντάζουν όαση. Φυσικά, εδώ να μη παραλείψουμε να τονίσουμε, ότι οι θέσεις εργασίες δεν είναι μόνιμες και η χρηματοδότηση γίνεται από το ΕΣΠΑ. Επιπλέον, απουσιάζει κάθε μορφή ασφάλισης και η πληρωμή δεν γίνεται ανά μήνα, αλλά όποτε θυμηθεί το ΙΝΕΔΙΒΙΜ. Έτσι, το ίδιο το κράτος, γίνεται εργοδότης που ασπάζεται τη «μαύρη» εργασία και που δεν είναι συνεπής στις προθεσμίες καταβολής του μισθού. Για αυτές τις περιζήτητες θέσεις εργασίας, υπάρχει ένα εμπόριο ελπίδας από συγκεκριμένους επαγγελματίες της αγοράς. Είναι διάφορες επιστημονικές ενώσεις εκπαιδευτών, κολλέγια και ιδιωτικά κέντρα , που οργανώνουν επιμορφωτικά σεμινάρια για τους Εκπαιδευτές, πάντα με καταβολή διδάκτρων. Το περίεργο είναι ότι το ΙΝΕΔΙΒΙΜ σε κάθε προκήρυξη, μοριοδοτεί αυτές τις επιμορφώσεις, χωρίς το ίδιο να παρέχει τέτοιες υπηρεσίες στο προσωπικό του (αραιά και που κάνει κάποια μικρά επιμορφωτικά προγράμματα για τους εκπαιδευτές του, λίγων ωρών πάντα). Επίσης, οι προκηρύξεις δεν έχουν πάντα τις ίδιες απαιτήσεις και η μοριοδότηση αλλάζει συνεχώς. Εξαιτίας αυτής της αβεβαιότητας οι εκπαιδευτές οδηγούμαστε σε ένα συνεχή αγώνα εμπλουτισμού του βιογραφικού μας, καταβάλλοντας χρήματα περισσότερα από αυτά που τελικά εισπράττουμε. Από όλα τα παραπάνω, καταλαβαίνουμε ότι, η εργασία στη Δια βίου Εκπαίδευση γίνεται ένα ακριβό χόμπι, για λίγους. Βέβαια , πλέον και το ίδιο το κράτος μπαίνει στη διαδικασία της οικονομικής εκμετάλλευσης των Εκπαιδευτών Ενηλίκων. Μέσω του μητρώου εκπαιδευτών ενηλίκων, ζητά παράβολο 120 € για όποιον θέλει να πιστοποιηθεί και να θέλει να εργάζεται ως εκπαιδευτής ενηλίκων. Σε αυτή τη διαδικασία, εντάσσει ακόμη και αποφοίτους μεταπτυχιακών προγραμμάτων στο τομέα της Εκπαίδευσης Ενηλίκων. Θεωρεί δηλαδή ότι έχουν μεγαλύτερη αξία οι επιμορφώσεις 25 ωρών από ένα μεταπτυχιακό πρόγραμμα 3 ετών, όπως αυτό του ΕΑΠ. Μέσα σε αυτό το εργασιακό και νομοθετικό χάος όλοι μας οι εργαζόμενοι στη δια βίου Εκπαίδευση είμαστε ανυπεράσπιστοι και βορρά στις ορέξεις συμφερόντων και αυλοκολάκων του κάθε υπουργού Παιδείας. Τέλος, κανένα πολιτικό κόμμα δεν έχει στο πρόγραμμά του θέσεις σχετικά με την ανάπτυξη και τη λειτουργία της Δια Βίου Εκπαίδευσης στην Ελλάδα.

Τάγγας Ανδρέας

Φιλόλογος

[e-mail]

Tags: διά βίου εκπαίδευσηΑνδρέας Τάγγας Tweet

View the discussion thread.