Δικαίωμα αποζημίωσης υπαλλήλου που αποχωρεί λόγω συνταξιοδότησης

22:47 23/1/2018 - Πηγή: Alfa Vita

Του Δημήτρη Περπατάρη, δικηγόρου - εργατολόγου

Δικαιούται αποζημίωση υπάλληλος που αποχωρεί λόγω συνταξιοδότησης από ιδιωτική εταιρεία και ποια;

Πότε υπάρχει συγκατάθεση του εργοδότη στην αποχώρησή του;

1. Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 8 εδ. α' του Ν. 3198/1955 «περί καταγγελίας της σχέσεως εργασίας κ.λπ.», οι μισθωτοί γενικά, που συνδέονται με σχέση εργασίας αορίστου χρόνου και έχουν συμπληρώσει δέκα πέντε (15) έτη υπηρεσίας στον ίδιο εργοδότη ή το όριο ηλικίας που προβλέπει ο οικείος ασφαλιστικός

οργανισμός, και όταν δεν υπάρχει όριο το 65ο έτος της ηλικίας τους, μπορούν να αποχωρήσουν από την εργασία με τη συγκατάθεση του εργοδότη τους, οπότε δικαιούνται να λάβουν το 50% της αποζημίωσης του Ν. 2112/1920 ή του β.δ 16/18.7.1920.

2. Συγκεκριμένα το άρθρο 8 εδ. α' του Ν. 3198/1955 ορίζει επί λέξει: «Μισθωτοί συνδεόμενοι διά σχέσεως εργασίας αορίστου χρόνου συμπληρώσαντες δεκαπενταετή υπηρεσίαν παρά τω αυτώ εργοδότη υπό την έννοια της παρ. 1 του άρθρου 6 του Ν. 2112 , τη συγκαταθέσει του εργοδότου, δικαιούνται του ημίσεος της υπό του Ν. 2112, ως ετροποποιήθη μεταγενεστέρως, ή του Β.Δ. της 16/18.7.1920 οριζομένης αποζημιώσεως διά την περίπτωσιν απροειδοποιήτου καταγγελίας της συμβάσεως εργασίας υπολογιζομένης βάσει των παρ. 1 και 2 του άρθρου 5 του παρόντος». Σκοπός της συγκεκριμένης διάταξης είναι να διευκολυνθεί η ανανέωση του προσωπικού των επιχειρήσεων, με την παροχή κινήτρων στους παλαιούς ή υπερήλικους εργαζομένους να αποχωρήσουν και να παρασχεθεί με τον τρόπο αυτό η ευχέρεια στους νέους εργαζομένους να ανεύρουν εργασία και να περιοριστεί η ανεργία.

3. Προϋποθέσεις εφαρμογής της διάταξης αυτής, που συνεχίζει μέχρι σήμερα να ισχύει, είναι: α) σχέση εργασίας αορίστου χρόνου, β) συμπλήρωση δεκαπενταετούς υπηρεσίας στον ίδιο εργοδότη και γ) αποχώρηση από την υπηρεσία με τη συγκατάθεση του εργοδότη. Εφόσον συντρέξουν οι προϋποθέσεις αυτές ο μισθωτός δικαιούται το ήμισυ της αποζημίωσης του Ν. 2112/1920 ή του Β.Δ. 16/18.7.1920, όπως αυτή προβλέπεται για την απροειδοποίητη καταγγελία της εργασιακής σύμβασης, η οποία υπολογίζεται με βάση τη διάταξη του άρθρου 5 παρ. 1 και 2 του Ν. 3198/1955.

4. Οσον αφορά την εκ του ως άνω νόμου τεθείσα προϋπόθεση για αποχώρηση από την υπηρεσία με τη συγκατάθεση του εργοδότη, επισημαίνεται ότι πρόκειται για αποχώρηση μισθωτού κατόπιν συμφωνίας με τον εργοδότη και κατά συνέπεια δεν γίνεται λόγος για μονομερή, εκ μέρους του μισθωτού, καταγγελία της σύμβασης εργασίας, αλλά για λύση της εργασιακής σύμβασης «κοινή συναινέσει».

Πάντως, η συγκατάθεση του εργοδότη για την αποχώρηση του μισθωτού από την εργασία που αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση για να δικαιούται τη μειωμένη αποζημίωση, πρέπει να χορηγηθεί πριν από την αποχώρηση του μισθωτού και μπορεί να είναι έγγραφη, προφορική, ρητή ή σιωπηρή, αρκεί στην τελευταία περίπτωση να είναι σαφής και αναμφίβολη, γεγονός το οποίο συμβαίνει όταν ο εργοδότης δεν εναντιωθεί στην αποχώρηση του εργαζομένου και απεναντίας του παράσχει τις ζητηθείσες βεβαιώσεις για τη συνταξιοδότησή του.

Εξάλλου τυχόν άρνηση του εργοδότη να παράσχει την ανωτέρω συγκατάθεσή του στην αποχώρηση του εργαζομένου ελέγχεται με τα κριτήρια του άρθρου 281 ΑΚ.

Σημειωτέον ότι η συμπλήρωση από τον εργαζόμενο δικαιώματος πλήρους σύνταξης γήρατος από τον οικείο Ασφαλιστικό Οργανισμό δεν αποτελεί προϋπόθεση για την εφαρμογή της αναφερόμενης διάταξης καθώς η εφαρμογή του πρώτου εδαφίου του άρθρου 8 του Ν. 3198/1955 περιορίζεται στους εργαζομένους εκείνους που δεν έχουν συμπληρώσει τις προϋποθέσεις για τη λήψη πλήρους σύνταξης γήρατος.

Εφημερίδα των Συντακτών

εργαζόμενοιδικαιώματασυντάξεις