Εκλογές και κόμματα με φρου φρου και αρώματα ( ή αλλιώς η πολιτική του lifestyle)

10:25 18/4/2014 - Πηγή: Alfa Vita

Tweet

Εκλογές και κόμματα με φρου φρου και αρώματα τραγουδούσε ο Πανούσης θέλοντας να σατιρίσει τον τρόπο που οι (τότε) κυρίαρχοι πολιτικοί πόλοι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ έκαναν πολιτική. Από τότε πέρασαν χρόνια και η πολιτική φαντάζει στα αυτιά του κόσμου όχι πια σαν αστείο αλλά σαν βαρετό και χιλιοειπωμένο ανέκδοτο. Γάμοι, βαφτίσια, ζεϊμπέκικα και οικογενειακές βόλτες αρκούσαν για να χτίσουν ένα προφίλ «συμπαθητικό»,

το προφίλ του καλού παιδιού, του προσιτού πολιτικού, και ταυτόχρονα έκαναν μια γενναία προσπάθεια η εικόνας να αποπροσανατολίσει από ερωτήματα που πιθανότατα δε θα έβρισκαν αρεστές απαντήσεις.

Η αλήθεια είναι όμως ότι ποτέ δεν περίμενα το lifestyle να γίνεται μια από τις βασικές αρένες διεξαγωγής της πολιτικής διαμάχης, πόσο μάλλον με βασικό παίκτη ένα κόμμα της αριστεράς, το ΣΥΡΙΖΑ. Πάει βόλτα το σκύλο (και τις κάμερες) ο Σπηλιωτόπουλος, ε, ο Σακελλαρίδης θα μας πει ποια είναι τα 10 αγαπημένα του τραγούδια, ο Σγουρός φωτογραφίζεται με τους παλαίμαχους του Παναθηναϊκού, ε η Ρένα θα μας ποζάρει οκλαδόν και θα μας αποκαλύψει τι μάρκα τσιγάρα καπνίζει, πώς πίνει τον καφέ και το τσίπουρο της. Έτσι γίνεται η πολιτική αν είσαι παίκτης! Και φυσικά να μην ξεχάσω την προεκλογική εκδήλωση για τον πολιτισμό του Σακελλαρίδη όχι στα tre banal αμφιθέατρα, αίθουσες ξενοδοχείων και λοιπά, αλλά σαν νέος και ωραίος στο six dogs το πιο «in» μαγαζί της Αθήνας. Φασάρα!

Αλήθεια πώς έφτασε η αριστερά να κάνει τέτοια κακού τύπου προεκλογικά τερτίπια;

Ζητούμενο πρώτο: πώς προσπαθεί να ριζοσπαστικοποιήσει ο ΣΥΡΙΖΑ το ακροατήριο του; Θεωρητικά πάντα, όταν είσαι ένα πολιτικό μόρφωμα που σκοπό έχει την ανατροπή μιας κατάστασης και όχι απλά μια αλλαγή διαχείρισης, οφείλεις πέρα από πρόγραμμα να μπορείς να δώσεις ένα άλλο παράδειγμα (υπόδειγμα) για το πώς μπορεί να πάει αλλιώς το πράγμα, μαζί με μια άλλη ηθική για το ρόλο της πολιτικής. Το πρώτο και κύριο παράδειγμα για τα παραπάνω είναι οι άνθρωποι που επιλέγεις να μπορούν να συμπυκνώνουν τα βασικά στοιχεία του «ηθικού κώδικα» που θες να αντικαταστήσει αυτόν που επικαλείσαι ότι θα ανατρέψεις και το δεύτερο, η συμπεριφορά σου και οι πρακτικές σου να προσπαθούν να ριζοσπαστικοποιούν προς την κατεύθυνση που θες τον κόσμο που έχει αναφορά σε εσένα. Το να υιοθετείται με τόση ευκολία από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ η πολιτική του lifestyle, δυστυχώς δείχνει ότι η ριζοσπαστικοποιηση μιας κρίσιμης μάζας ανθρώπων προς αριστερή κατεύθυνση δεν υπάρχει ως ερώτημα. Ο αριστερός πολιτικός είναι ένας πολίτης του μόχθου, ναι, με τα καθημερινά προβλήματα, τις συνήθειες και τα πάθη του απλού λαού, ναι, αλλά πάντα κάνει πολιτική με όραμα, ιδέες και κυρίως απαντήσεις στα καθημερινά προβλήματα του λαού όχι με όρους κουτσομπολιού και reality show.

Θα ήταν έλειπες να θεωρήσουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ το κάνει αυτό μόνο γιατί μπήκε στο παιχνίδι της εξουσίας και, δυστυχώς, παραπλανήθηκε και παίζει με τους όρους του αντιπάλου. Όταν δεν έχεις να πεις κάτι για την ταμπακιέρα, όταν δεν μπορείς να εξηγήσεις τι σημαίνει να υπάρχει κάπου αριστερός Δήμαρχος ή αριστερός Περιφερειάρχης και τι διαφορά έχει για την καθημερινότητα του πολίτη, τότε οι διαχωριστικές σου με τους «άλλους» περιορίζονται στη φυσιογνωμία.

Ζητούμενο δεύτερο: Σε ποιον απευθύνεται τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ και ποιον θέλει να εκπροσωπήσει; Αν δούμε την εκλογική γεωγραφία των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ θα διαπιστώσουμε ότι αυτός που ψηφίζει ΣΥΡΙΖΑ κατά πλειοψηφία είναι ο απλός λαός που υποφέρει από τα μνημόνια και έχει ανάγκη μια αλλαγή για να καταφέρει να επιβιώσει αξιοπρεπώς. Οι πρωτιές του ΣΥΡΙΖΑ έρχονται από λαϊκές συνοικίες. Από ότι φαίνεται όμως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καμιά κάψα να έρθει κοντά σε αυτόν τον κόσμο και προτιμάει να απευθύνεται εμμονικά σε μικροαστικά στρώματα. Το ότι ο Σακελλαρίδης δεν επέλεξε να κάνει το κεντρικό του πολιτιστικό event σε κάποια λαϊκή-υποβαθμισμένη γειτονιά της Αθήνας ώστε να δώσει το στίγμα ότι «παιδιά εδώ είμαι σας καταλαβαίνω» αλλά επέλεξε ένα μέρος όπου κατά βάση συχνάζουν νεολαίοι που έχουν τη δυνατότητα να πληρώνουν 7 ευρώ το ποτό σημαίνει κάτι. Ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει πολιτική όχι με βάση αυτούς που τον εξουσιοδότησαν να τους εκπροσωπεί (και σίγουρα αυτή η εξουσιοδότηση δεν είναι λευκή επιταγή) αλλά με βάση το κυνήγι του «αόρατου κέντρου» με μόνο χαρτί πλέον την φυσιογνωμία του νέου και ωραίου.

Tags: Κωνσταντίνος Ζαφείρης Tweet

View the discussion thread.