Επιστολή στον Γιάννη Στουρνάρα

12:42 12/11/2012 - Πηγή: Alfa Vita

Tweet Κατηγορία: ΆρθραΑρθρογράφος: Νίκος Κουνενής

Επιστολή στον Γιάννη Στουρνάρα

 

του Νίκου Κουνενή

 

Κύριε υπουργέ,

   Παρακολουθώ με αυξημένο ενδιαφέρον και αμείωτη συγκίνηση τις αταλάντευτες προσπάθειές σας για την τρίτη κατά σειράν διάσωση της χώρας και της έμψυχης συνιστώσας της (λαό ονόμαζε την τελευταία ο πατέρας σας, ο αγωνιστής του ΕΑΜ,

αν ενθυμείστε περί τίνος ομιλώ). Μετρώ τα μέτρα τα οποία η τρόικα και σεις οι εγχώριοι εκπρόσωποί της επινοήσατε και επιβάλλατε, προκειμένου να εξυγιάνετε οριστικώς και αμετακλήτως εκατομμύρια ανεύθυνων εργαζομένων, μικροεπαγγελματιών, συνταξιούχων, ανέργων, αναπήρων, ασθενών, πολυτέκνων, μητέρων, νηπίων, βρεφών και άλλων αναιδών κοινωνικών κατηγοριών. Μένω, λοιπόν, ενεός κάθε φορά που εστιάζω στην ανυπέρβλητη αποφασιστικότητά και την πολυθρύλητη κοινωνική ευαισθησία σας, ενώπιον των οποίων ωχριούν οι Τιτάνες της ανά τον κόσμο ανωκατωδιάρθρωσης, Αουγκούστο Πινοσέτ, Μάργκαρετ Θάτσερ, Κάρλος Μένεμ, Φερνάντο Ντε λα Ρούα, Γεώργιος Παπανδρέου τζούνιορ κ.ά.

   Στοχάζομαι νυχθημερόν, κύριε υπουργέ, πάνω στις πρωτοφανείς επιτυχίες υμών και των λοιπών συντελεστών της τρέχουσας κοινωνικοοικονομικής εποποιίας και μένω άφωνος μπροστά στις τεράστιες επιτυχίες σας: το μη βιώσιμο χρέος του 120% του ΑΕΠ (ο γνωστός παπακωνσταντίνειος «Τιτανικός») απογειώθηκε και αγγίζει ήδη το 180%, για να ξεπεράσει πιθανότατα σε δυο-τρία χρόνια το 200%, με προοπτική, πάντως, να φτάσει πάλι το 2020- με έναν προφανώς μαγικό τρόπο- το 120%, οπότε, παραδόξως, θα έχει ξαναγίνει βιώσιμο, δια της εκ νέου ανελκύσεως του υπερωκειανείου από τα παγωμένα νερά του αφιλόξενου πελάγους! Γιατί όχι; «Κόπερφιλντ» και «ο Μάγος» ήταν τα παρατσούκλια με τα οποία σας αποκαλούσαν τα λοιπά γκόλντεν μπόις των τραπεζών, υπαινισσόμενα παιγνιωδώς πως διαθέτετε υπερφυσικές ικανότητές στον τομέα της εξαφάνισης κερδοφόρων τραπεζών (ενθυμείστε περί τίνος τυρβάζω: περί της «Εμπορικής» και της πωλήσεώς της στην Credit Agricole, στην οποία πρωτοστατήσατε με ενθουσιασμό).

   Ας συνεχίσω όμως με τις επιτυχίες όλων σας. Ο δείκτης της επίσημης ανεργίας ποζάρει πλέον στην πρώτη θέση της σχετικής ευρωπαικής κατάταξης, ταπεινώνοντας την Ισπανία, που για πολλά χρόνια είχε στρογγυλοκαθίσει σ’ αυτή (ακούω πως ο κύριος Ραχόι είναι έξαλλος με αυτή την υποβάθμιση και επιχειρεί ήδη παντοιοτρόπως την ανακατάλυψη της κορυφής). Ο αριθμός των αστέγων αυξάνεται εντυπωσιακά, των αυτοχείρων επίσης, ενώ οι βαρειά ασθενείς αντιμετωπίζονται, επί τέλους, όπως τους αξίζει: εξυγίανση με αρρωστιάρηδες, υπερήλικες και ανήμπορους δεν γίνεται, γίνεται; Επ’ αυτού θα μπορούσε να μας διαβεβαιώσει κατηγορηματικώς και ο Καιάδας (όχι ο χρυσαυγίτης, ο ορίτζιναλ της Σπάρτης που φιλοξένησε στα βράχια του μυριάδες «ελαττωματικούς» σπαρτιάτες, προς δόξαν της διαρκούς fitness παρουσίας της μάχιμης αυτής πόλης