Για έναν μάχητικό συνδικαλισμό που να υπηρετεί το κίνημα

07:58 31/5/2018 - Πηγή: Alfa Vita

Του Θοδωρή Καψάλη

Εκπαιδευτικός Π.Ε.11

Οι τριτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις ΓΣΕΕ & ΑΔΕΔΥ, αγκαλιά με αντιπροσωπευτικούς φορείς της κοινωνίας συγκρότησαν μια νέα «κοινωνική συμμαχία» με σκοπό την «παλινόρθωση» της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας. Στα πλαίσια της νέας αυτής συνεργασίας, ‘’ενώνοντας εμπειρία και τεχνογνωσία’’, κήρυξαν απεργία

για τις 30 του Μάη.

Η απεργία-πανεθνική δράση κηρύσσεται από την ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ με την υπογραφή ενός συμβολαίου κοινωνικής συνεργασίας (ΓΣΕΒΕ, ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΜΠΟΡΙΟΥ & ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ, ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ, ΤΕΧΝΙΚΟ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ ΕΛΛΑΔΑΣ, ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ ΕΛΛΑΔΑΣ, ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΙΑΤΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ, ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ, ΑΝΩΤΑΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ).

Το συνδικαλιστικό κίνημα, πάντα μέσα από τους αγώνες για την πραγμάτωση των όρων της ταξικής του κληρονομιάς προσπαθούσε αφενός να διεκδικήσει καλύτερες προϋποθέσεις για τους εργαζόμενους και αφετέρου να αποτρέψει τον αποπροσανατολισμό της κοινωνίας από την ιστορική αυτή θέση. Στεκόταν ενάντια σε κάθε προσπάθεια υπονόμευσης ή ακόμα και ανατροπής του, συσπειρώνοντας πλάι της το μεγαλύτερο κομμάτι της εργατικής τάξης δλδ. της κοινωνίας.

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, γίνεται αντιληπτό ότι οι ηγεσίες των κυρίαρχων συνδικαλιστικών οργανώσεων (ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ) αποδεχόμενοι τη νέα τάξη πραγμάτων (σ.σ. νεοκαπιταλισμός) με όρους πλέον όχι ταξικούς αλλά αυστηρά πολιτικοοικονομικούς, απεξαρτημένοι από βαρίδια του παρελθόντος, αποκομμένοι από τη βάση, αποδεχόμενοι την αδιαφορία και την παραίτηση της νεολαίας και των εργαζομένων για δυναμικές αντιδράσεις και συλλογικές διεκδικήσεις αλλά και με το συντεχνιακό τους μέλλον να προδιαγράφεται δυσοίωνο, υποχωρούν από τις βασικές κοινωνικές αρχές και αξίες «στρώνοντας» το έδαφος μιας «παλινόρθωσης» με κυρίαρχα πλέον τα οικονομικά-πολιτικά συμφέροντα (ορθολογισμός).

Η συγκρότηση της ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ αποτελεί μια πρωτοφανή αντισυνδικαλιστική και αντεργατική εκτροπή, εξαιρετικά επικίνδυνη για το ίδιο το παρόν και το μέλλον του συνδικαλιστικού κινήματος. Και αυτό θα φανεί σύντομα όταν σε κρίσιμα ζητήματα (εργασιακής ειρήνης, διάσωσης ασφαλιστικού συστήματος, καταπολέμησης της ανεργίας κ.λ.π.) οι ηγεσίες αυτές θα καταπιούν την κάμηλο της ταξικής τους συνείδησης και θα επιτρέψουν π.χ. την πλήρη απελευθέρωση των εργασιακών σχέσεων την ιδιωτικοποίηση κρίσιμων τομέων (παιδείας-υγείας κ.ά.) τη συρρίκνωση περαιτέρω του δημοσίου, την περιστολή των δικαιωμάτων των εργαζομένων, ικανοποιώντας τους «συμμάχους» τους στη βάση του ατομικισμού και της διαφοροποίησης με αντάλλαγμα τη διάσωσή τους!

Απέναντι σε μια τέτοια εξέλιξη δεν έχει να προσφέρει σε τίποτα η συνδικαλιστική υποταγή και συμμόρφωση κάτω από την ομπρέλα αυτών των ανακόλουθων ηγεσιών. Μόνος δρόμος είναι η δράση στα σωματεία και τις ενώσεις των εργαζομένων με όρους καθαρά κινηματικούς. Για να ανακτηθεί η εθνική κυριαρχία πρέπει να ξαναγεννηθεί η ελπίδα και μέσα από την ανάταξη των ίδιων των εργαζομένων στη βάση των κοινωνικών διεκδικήσεων. Να διαμορφωθούν καινούριες ηγεσίες που θ΄ αναλάβουν το πέρασμα από τη φάση της αδράνειας (ψευδο-συμμαχίας) στη συγκρότηση δυναμικών συνδικάτων για την αντιμετώπιση των νέων προβλημάτων και προκλήσεων της εποχής. Να δημιουργηθούν συνθήκες επαναδιαπραγμάτευσης ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου.

Για να μην φτάσουμε να εορτάζουμε την ‘’παγκόσμια ημέρα απεργίας’’ σαν μια ιστορική ανάμνηση, απαιτείται ρήξη και με το συνδικαλιστικό κατεστημένο, σήμερα κιόλας. Για να μη γίνει η 30η Μαΐου μια μέρα πένθους των εργαζομένων αλλά ημέρα εκκίνησης για την ανάκτηση της λαϊκής κυριαρχίας.

ΑΠΕΡΓΩ ΔΕΝ ΑΠΕΡΓΩ,

ΔΕΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΩ ΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΜΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΒΟΡΑ ΜΙΑΣ ΨΕΥΔΟ-ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ

Θοδωρής Καψάληςσυνδικαλισμόςαπεργία