Για τη "Δανάη" του Γρηγόρη Χαλιακόπουλου

11:19 14/5/2018 - Πηγή: Alfa Vita

Γράφει η Ελένη Αναγνωστοπούλου

Θεατρολόγος - Απόφοιτος του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών

Μια ζωή γεμάτη επιτυχίες, χαρές και απώλειες. Το αηδόνι του Αττίκ συνομιλεί με τον εαυτό του και αναπολεί στιγμές. Αυτή είναι η Δανάη του Γρηγόρη Χαλιακόπουλου. Κάνει βουτιά στον ψυχισμό της και μας παίρνει μαζί της. Είχα την τύχη να παρευρεθώ στην πρώτη παράσταση που έχει θεματικό της άξονα, τη σπουδαία προσωπικότητα της Δανάης Στρατηγοπούλου.

Η σημερινή βραδιά, 13/5/2018 ήταν αφιερωμένη στην κόρη της Δανάης, τη Λήδα Χαλκιαδάκη, η οποία τιμήθηκε για την προσφορά της στο ποιοτικό τραγούδι.

Ξεκινώντας, η παράσταση διέπεται από άρτια δομή και νοηματική συνάφεια. Ο Γρηγόρης Χαλιακόπουλος είναι γνωστό ότι διαθέτει σπουδαίο λέγειν και αστείρευτη ικανότητα να διατηρεί αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή. Τώρα, επιστρέφει στα θεατρικά δρώμενα για να συνδέσει αυτή την ικανότητα και να την παντρέψει με τον συναισθηματισμό. Έσκυψε με ευλάβεια και προσπάθησε να γράψει κείμενο που αφορά την πολυπράγμονα προσωπικότητα της Δανάης, ωστόσο το κείμενο αυτό διανθίζεται με στοιχεία μυθοπλασίας που εξυπηρετούν τη θεατρική σύμβαση.

Η λεπτή ισορροπία απαιτεί και εξίσου λεπτούς χειρισμούς. Οφείλω να πω ότι διατηρήθηκαν οι ισορροπίες στο ακέραιο και φυσικά, εμείς οι νεότεροι άνθρωποι μυηθήκαμε για 75 λεπτά στον ψυχισμό της. Προσωπικά, αντιλήφθηκα το βαθύτερο Είναι της Δανάης Στρατηγοπούλου: Un gran ser humano. Προοδευτική, με μεγάλη αγάπη για το συνάνθρωπο. Της ταιριάζει γάντι ο προσδιορισμός, καθολικός άνθρωπος που δεν περιορίζεται από σύνορα και εμπόδια. Η γυναίκα αυτή είχε ανιδιοτελή αισθήματα απέναντι στην κοινωνία και φρόντισε να το αποδείξει διαμέσου των αγώνων της. Ήταν μια επαναστάτρια που αγαπούσε τη ζωή και την προσφορά στο γενικό σύνολο και πιστεύω πως και η ζωή την αγάπησε, εξαιτίας αυτών των χαρακτηριστικών που έφερε. Η Δανάη είναι επίσης, διανοούμενη και βαθιά σκεπτόμενη, μέσα της όμως κρύβει μια πληθώρα ευγενών συναισθημάτων.

Επί σκηνής, η Κατερίνα Βαρδακαστάνη καταθέτει την ψυχή της. Σαφώς, θεωρώ σημαντικό να αναφέρω ότι υποδύεται τη Δανάη με ταπεινότητα. Θέτει την ταπεινότητα σαν σταθερά και πάνω εκεί ξεδιπλώνει τη γκάμα του ταλέντου της. Η φωνή της είναι κοντράλτο, ζεστή και δυναμική, μας ταξιδεύει σε άλλες εποχές.

Τολμώ να πω ότι δημιούργησε μια Δανάη κατά βάση συναισθηματική. Όχι, δεν αναλώνεται σε άσκοπους συναισθηματισμούς. Η χαρά και η λύπη που βιώνει, αιτιολογούνται. Ό,τι βιώνει, το βιώνει με αξιοπρέπεια. Είναι μια περήφανη γυναίκα που φέρει μέσα της δύο καρδιές που συμπυκνώνουν και πιο σωστά, συγκεντρώνουν πολυπολιτισμικά στοιχεία. Ελληνίδα στην εθνικότητα, με λατινική καρδιά. Ο σκηνοθέτης της παράστασης, Νίκος Χατζηπαπάς τοποθετεί τη Δανάη στο σαλόνι του σπιτιού της και προσθέτει όμορφες καλλιτεχνικές πινελιές. Ο Κώστας Χαδούλης μας ταξίδεψε με το πιάνο, στον εύθυμο ρομαντισμό του ελαφρού τραγουδιού της εποχής που μεσουράνησε η Δανάη. Κλείνοντας, διαπιστώνω ότι τα έργα του Γρηγόρη Χαλιακόπουλου, τα πνευματικά του παιδιά, διέπονται από το φάσμα της αυτοκριτικής. Η αυτοκριτική που χρησιμοποιεί η Δανάη, της επιφέρει συγκινησιακή φόρτιση, ωστόσο αυτή η φόρτιση την κρατάει τελικά ζωντανή σε συνεργασία με το πολυσήμαντο έργο και προσφορά της στα γράμματα και τις τέχνες.

Φωτογραφίες: Αιμίλιος Πέτρου

ΔανάηΔανάη ΣτρατηγοπούλουΓρηγόρης ΧαλιακόπουλοςΚατερίνα ΒαρδακαστάνηΝίκος ΧατζηπαπάςΚώστας ΧαδουλήςκριτικήΕλένη Αναγνωστοπούλου