Για την ενότητα και την κοινή δράση στην ΕΛΜΕ Πειραιά

21:31 27/11/2012 - Πηγή: Alfa Vita

Tweet Κατηγορία: Ανακοινώσεις

Ενημερωτικό, αρ. φ. 39, Πειραιάς, Τρίτη 27 - 11 – 2012

    ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΔΡΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΜΕ ΠΕΙΡΑΙΑ

Πολλές φορές λέμε ότι ζούμε ιστορικές στιγμές. Κυβέρνηση – κεφάλαιο – ΕΕ και ΔΝΤ  οδηγούν την Ελλάδα

προς μια μεγάλη εθνική, κοινωνική και οικονομική καταστροφή. Μια χώρα προτεκτοράτο, με δικαιώματα και εργασιακές σχέσεις 19ου αιώνα, με μισθούς Κίνας ή και Πακιστάν. Βάζουν την αστική δημοκρατία στο γύψο με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου και  Πράξεις Υπουργικού Συμβουλίου, ποινικοποιούν τη συνδικαλιστική δράση και συλλαμβάνουν όσους αντιστέκονται διαμορφώνοντας ένα απολυταρχικό κράτος «εκτάκτου ανάγκης» με τη φασιστική δράση της Χρυσής Αυγής. Οι εξελίξεις στην Ελλάδα μπορούν να συγκριθούν με τους πολέμους, τις χούντες, τις καταστροφές που έζησε η χώρα από τις διάφορες «Μεγάλες Ιδέες» της αστικής τάξης. Δεν είμαστε σε συνηθισμένες μέρες. Θα ζήσουμε με αξιοπρέπεια ή σαν σκλάβοι για τις επόμενες 2-3 δεκαετίες;

Σίγουρα τα παραπάνω ξεπερνούν τα όρια δράσης μιας ΕΛΜΕ. Όμως δεν μπορούμε να λειτουργήσουμε σε μια γυάλα ως εκπαιδευτικοί Πειραιά, έξω από τις κεντρικές εξελίξεις. Γίνεται καθημερινά σαφές ότι και η πιο μικρή αναχαίτιση της επίθεσης του κεφαλαίου, η υπεράσπιση της πιο μικρής κατάκτησης απαιτεί προσπάθεια για ανταπόκριση στα κεντρικά καθήκοντα.

Σήμερα ο λαός και οι εργαζόμενοι δεν είμαστε ενωμένοι, δεν είμαστε οργανωμένοι και δεν έχουμε σχέδιο απάντησης. Ο καθηγητής ψάχνει τον αντίπαλο στον εφοριακό, ο ιδιωτικός υπάλληλος στον δημόσιο, ο άνεργος σε όλους. Το έδαφος για τον κοινωνικό εκφασισμό υπάρχει. Από την άλλη στην Αριστερά κυριαρχεί ο κατακερματισμός και όχι η προσπάθεια για την κοινή δράση σε ένα μέτωπο αντίστασης και προοπτικής. Τα σωματεία αλλά και οι φορείς, τα κόμματα και οι παρατάξεις της αριστεράς, παρά τις σημαντικές διαφορές, είτε λιγότερο, είτε περισσότερο υπολειτουργούν ή λειτουργούν σαν εκλογικοί μηχανισμοί. Τέλος, 2,5 χρόνια μετά την κρίση δεν υπάρχει σαφές σχέδιο από την αριστερά για μια άλλη πορεία κόντρα σε δανειστές, Ε.Ε., κεφάλαιο, για μια διέξοδο από την κρίση προς όφελος των εργαζομένων.

Στην ΕΛΜΕ Πειραιά, σε μικρογραφία τα ζούμε αυτά. Σύγχυση και αμηχανία στους συναδέλφους για το πώς μπορούμε να απαντήσουμε, άμαζες προσπάθειες για συνελεύσεις και απόσταση της βάσης από το σωματείο, έλλειψη συντονισμού, ενδοαριστερή φαγωμάρα. Σε αυτό το τοπίο η προσπάθεια που έχουμε κάνει εδώ και δύο χρόνια με τους συναγωνιστές των Αγωνιστικών Κινήσεων (το κάλεσμα ήταν διαρκές προς όλους τους συναδέλφους και αριστερές δυνάμεις αλλά ΠΑΜΕ και Αγωνιστική Συνεργασία δεν ανταποκρίθηκαν) στα πλαίσια του Συντονισμού Δράσης Εκπαιδευτικών είναι χρήσιμη και είναι και θετική. Και πρέπει να βαθύνει.Δε θέλουμε μια ενότητα του κομματικού σωλήνα και της κάλπης, όπου οι ψήφοι θυμίζουν τη λαϊκή παροιμία «ανεμομαζώματα, διαβολοσκορπ