Γουρούνια στον άνεμο (της εξουσίας)

10:53 24/11/2014 - Πηγή: Alfa Vita

Αρθρογράφος: Θωμάς Τσαλαπάτης

If you didn't care what happened to me,

And I didn't care for you,

We would zig zag our way through the boredom and pain

Occasionally glancing up through the rain.

Wondering which of the buggars to blame

And watching for pigs on the wing.

Pink Floyd, Pigs on the Wing

Το άρθρο μας ξεκινά καμιά ώρα περίπου μετά την πορεία για την επέτειο του Πολυτεχνείου στις 17 Νοέμβρη. Μετά τη λήξη της πορείας κατευθυνόμαστε με φίλο κουβεντιάζοντας,

αναζητώντας κάποιο μαγαζί για να πιούμε έναν καφέ στη σφραγισμένη πόλη. Αφού λοιπόν έχουμε περπατήσει αρκετά βρισκόμαστε στο πάνω μέρος των Εξαρχείων, καθόμαστε στο μόνο ανοιχτό μαγαζί, δίνουμε παραγγελία και αρχίζουμε να μιλάμε για θέατρο, αφηγήσεις, Μπρεχτ και άλλα ανέμελα. Η συζήτηση κόπηκε απότομα. Όχι από τα επιτακτικά ζητήματα των καιρών που δεν σου επιτρέπουν να μιλήσεις για κάτι άλλο, όχι από κάποια διαφωνία ή έστω κάποιον φίλο περαστικό. Λίγα λεπτά μετά την παραγγελία, τρία παιδιά μπαίνουν στο μαγαζί και ενώ η κίνηση δεν σου προκαλεί καν την ελάχιστη περιέργεια που θα σου τραβούσε το βλέμμα, η διαδοχή της κόντεψε να μας ξεριζώσει την εστίαση. Μια αγέλη περιφραγμένων Δελτάδων κυκλώνει το μαγαζί σε μηδενικό χρόνο, ξεκαβαλικεύει το δίτροχο τσαμπουκά της και αρχίζει να πολιορκεί το μαγαζί. Κοπανά τις πόρτες με γκλοπ και σώματα, αναποδογυρίζει όλα τα τραπέζια, σπάει ποτήρια, σπρώχνει, τραβά και ρίχνει στα πεζοδρόμια θαμώνες του μαγαζιού, απειλεί μέσα σε παροξυσμό οποιονδήποτε διαμαρτύρεται ή έστω ζητά εξηγήσεις (ανάμεσα σε αυτούς ο φίλος μου και ο Μπρεχτ), κυκλώνει τον τόπο με απειλή, ξυλοδαρμό, σακάτεμα. Επειδή μπορεί, επειδή γουστάρει, επειδή επιτρέπεται.

Το μόνο που μου προκάλεσε εντύπωση από το παραπάνω περιστατικό είναι πως μου προκλήθηκε εντύπωση. Θέλω να πω, μόλις είχαμε φύγει από την πορεία του πολυτεχνείου όπου το τρίτο μεγαλύτερο μπλοκ ήταν αυτό των ΜΑΤ (7.000 λένε τα χαρτιά). Μια πορεία όπου ένα δίποδο κορδόνι καταστολής συντρόφευε τους διαδηλωτές από το Σύνταγμα μέχρι την Αμερικάνικη Πρεσβεία. Μια διαδήλωση περικυκλωμένη από αριστερά και δεξιά, από δύο ασφυκτικές όχθες κατασταλτικού εναγκαλισμού. Σε θέση αναμονής καθ όλη τη διάρκεια της πορείας, με τα χέρια στα γκλοπ και τις φυσούνες, προκαλώντας, ζητώντας επεισόδια, φτύνοντας προσβολές [από προσωπικό διάλογο έχω να καταθέσω πως ενημερώθηκα κατά τη διάρκεια της πορείας από όργανο της τάξης πως ο Αλέξης (Γρηγορόπουλος) ψόφησε και από διπλανό συνάδελφο του πως φτύνει στον τάφο του Παύλου Φύσσα (sic και τα δύο)]. Δεν προκαλεί λοιπόν εντύπωση ούτε το αναίτιο ανθρωποκυνηγητό και οι δεκάδες ξυλοδαρμοί κατά τη διάρκεια και μετά την πορεία, ούτε το περιστατικό στην καφετέρια της πρώτης παραγράφου, ούτε το ότι ματατζήδες έσπασαν τζαμαρία πολυκατοικίας ώστε να εισβάλλουν παράνομα, ούτε πως έκλεψαν νερά από περιπτερά τραμπουκίζοντάς τον στη συνέχεια, ούτε πως για τόσες ημέρες ξυλοφόρτωναν απρόκλητα φοιτητές με την πολεμική ιαχή ‘’γαμήστε τους’’. Τα τελευταία χρόνια έχουμε μάθει να μην μας εντυπωσιάζει καμία νόμιμη κτηνωδία, καμία δολοφονική συμπεριφορά, αφού βρισκόμαστε για τα καλά στο κυκεώνα της επανάληψής τους.

Για να είμαστε συγκεκριμένοι. Δεν μιλούμε γενικά για το θέμα της καταστολής, για την αστυνομία ή τη στολή. Υποτίθεται ότι στις δυτικές κοινωνίες η δημόσια αστυνομία είναι μία κατάκτηση που εξισώνει αδύνατους και δυνατούς απέναντι στο νόμο (πόσο περίεργο, σχεδόν σουρεαλιστικό ακούγεται κάτι τέτοιο στα δικά μας αυτιά σήμερα). Μιλούμε για αυτή την ένστολη, τραμπούκικη παραμόρφωση που έχει χυθεί στους δρόμους και τις ζωές μας. Μια καθημερινή καταπάτηση, μια μόνιμη απειλή, μια εξουσία που μοιάζει αυτονομημένη, έτσι ώστε να ορίζει μόνη της τα όριά της (με τις ευλογίες προφανώς του υπουργείου και των κυβερνήσεων). Καθημερινοί ξυλοδαρμοί, προσαγωγές και συλλήψεις πολιτών με γελοίες προφάσεις, απόλυτος εξευτελισμός της ανθρώπινης υπόστασης στα πρόσωπα των μεταναστών. Και για να καταλήξουμε σε ένα συμπέρασμα πέρα από τις εντυπώσεις: Η παραμόρφωση αυτή που είναι σήμερα η αστυνομία, δεν είναι τίποτα περισσότερο από την ενσάρκωση της παραμόρφωσης της ίδιας της δημοκρατίας.

Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών

Ετικέτες: Θωμάς Τσαλαπάτης