Η αξιολόγηση πέρασε το κατώφλι μας. Υπάρχουν ευθύνες

Η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΠΕΡΑΣΕ ΤΟ ΚΑΤΩΦΛΙ ΜΑΣ. ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΥΘΥΝΕΣ;

Ανακοίνωση της ΕΝΩΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ

Είναι σταθερή μας άποψη ότι οι εργαζόμενοι δεν βγαίνουν στο δρόμο του αγώνα απλά και μόνο
επειδή θίγονται. Μια κινητοποίηση πρέπει να εμπνέει, να δίνει προοπτικές νίκης, να
πραγματοποιείται σε πνεύμα αισιοδοξίας και συντροφικότητας, αλλιώς απλά πραγματοποιείται
διεκπεραιωτικά και φυσικά με μικρή συμμετοχή.

Στο βαθμό που μας ενδιαφέρει η οικοδόμηση ενός
αποτελεσματικού κινήματος των εργαζομένων στην Εκπαίδευση είναι απαραίτητο σε κάθε βήμα,
κάθε μικρή ή μεγαλύτερη κινητοποίηση να είμαστε σε θέση να σκεφτόμαστε πάνω στις τακτικές
μας, να συζητούμε και να μαθαίνουμε από την εξέλιξη του αγώνα.
Αυτό δεν έχει να κάνει με την ελεεινολογία που περιφέρουν οι γνωστοί πλασιέ της μιζέριας από
σχολείο σε σχολείο. Είναι αλήθεια ότι η, από πολλές απόψεις προβληματική, διαδικασία επιλογής
διευθυντών δεν βρήκε σημαντικές αντιστάσεις στο χώρο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (σε
αντίθεση με την πρωτοβάθμια όπου υπήρξε πρακτικά καθολική απόρριψή της), χωρίς φυσικά να
μπορούμε να πούμε ότι δεν υπήρξαν συνάδελφοι/ισσες ή και Σύλλογοι ολόκληροι που έκαναν αυτό
που έπρεπε.
Η κινητοποίηση ενάντια στην πρώτη μαζική εφαρμογή της ατομικής αξιολόγησης (που κρύφτηκε
κάτω από το μανδύα της “έκφρασης γνώμης” για τους υποψήφιους διευθυντές) σκόνταψε πρώτα
και κύρια στην ξεδιάντροπη υπονόμευση από την πλειοψηφία του ΔΣ της ίδιας της ΟΛΜΕ. Οι
εκπρόσωποι των παρατάξεων ΣΥΝΕΚ και ΔΑΚΕ, με συνέπεια στους εναγκαλισμούς που
εγκαινίασαν προκειμένου να εξυπηρετηθεί η εφαρμογή του 3ου Μνημονίου και η σημερινή
επέκτασή του στην Εκπαίδευση, έκαναν ό,τι μπορούσαν ώστε η Ομοσπονδία να βρεθεί χωρίς θέση
αγώνα μπροστά στην εφαρμογή της Αξιολόγησης. Σα να μην έφταναν τα κόλπα ροκανίσματος του
χρόνου, η σύγχυση που σκόρπισαν με τις αλλοπρόσαλλες τοποθετήσεις τους στα διάφορα μέσα, το
κλείσιμο του ματιού στις πιο ακραίες θέσεις των ιμπεριαλιστικών επιτελείων (βλ. ΟΟΣΑ) περί
επιλογής διευθυντών-μάνατζερ από “σχολές στελεχών”, έφτασαν λίγες ώρες πριν τις
συνεδριάσεις της 20ης του Ιούνη να στείλουν πραξικοπηματικά επιστολή στην ΑΔΕΔΥ για να
τη μαλώσουν για την κινητοποίηση της απεργίας-αποχής που εξήγγειλε, περιλαμβάνοντας τους
εργαζόμενους στην Εκπαίδευση (μέσα στη φούρια τους να πουλήσουν εκδούλευση στο υπουργείο
δεν σκέφτηκαν καν οι καημένοι ότι εργαζόμενοι στην Εκπαίδευση είναι και οι συνάδελφοι/ισσες
μας της πρωτοβάθμιας, η ομοσπονδία των οποίων βρισκόταν ήδη σε κινητοποίηση!!!).
Η συνειδητή υποβοήθηση της διαδικασίας προχώρησε όμως και σε τοπικό επίπεδο, με την
παράταξη των ΣΥΝΕΚ να προτείνει να συμμετάσχουμε στη διαδικασία “παρά τις αντιρρήσεις μας”
(θα είχε ενδιαφέρον να δούμε πώς καταγράφηκαν οι “αντιρρήσεις” των ΣΥΝΕΚ στο γεγονός ότι οι
συνάδελφοι/ισσες μας αναπληρωτές/ωρομίσθιοι πετάχτηκαν με μια υπογραφή έξω από τους
Συλλόγους Διδασκόντων...) και τις παρατάξεις της ΔΑΚΕ και της ΠΕΚ να προτείνουν στους
Συλλόγους να απέχουν, αλλά στους αιρετούς εκπροσώπους στα συμβούλια επιλογής να πάρουν
κανονικά μέρος... τι υποκρισία! Φαίνεται πως οι συγκεκριμένες παρατάξεις δεν μπορούν να
σκεφτούν για τον εαυτό τους άλλο ρόλο από τη συναναστροφή με τα “στελέχη” στους διαδρόμους
των διευθύνσεων. Φαίνεται πως η δυνατότητα να βαθμολογήσουν 130 υποψήφιους δεν είναι κάτι
που μπορούν να απορρίψουν με ευκολία. Έτσι, φτάσαμε στην κωμικοτραγική πρόταση που
κατέθεσαν στη Γενική Συνέλευση της 14ης του Ιούνη, σύμφωνα με την οποία η απεργία-αποχή από
το αξιολογητικό έργο θα αφορούσε όλους τους άλλους συναδέλφους εκτός από τους αιρετούς του
ΠΥΣΔΕ!!! (“συμπτωματικά”, οι συγκεκριμένοι αιρετοί προέρχονται από τις παρατάξεις της ΔΑΚΕ
και της ΠΕΚ...).
Για κακή τους τύχη, η Γενική Συνέλευση αποφάσισε ότι η απεργία-αποχή αφορά όλους τους
συναδέλφους/ισσες, κι ότι οι αιρετοί μας θα έπρεπε να μην βαθμολογήσουν κανέναν υποψήφιο, αλλά
να βάλουν σε όλους “-” στον αντίστοιχο πίνακα. Με τον τρόπο αυτό και θα υλοποιούνταν η
απόφαση της κινητοποίησης και θα δινόταν ένα μήνυμα άρνησης του συνδικαλιστικού κόσμου να
εμπλακεί στις επιλογές της διοίκησης, βαθμολογώντας μάλιστα υποψηφίους και παίζοντας ενεργό
ρόλο στη διαμόρφωση της τελικής κατάταξης, με ό,τι και να σημαίνει αυτό.
Φαίνεται όμως πως ο σεβασμός στις αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων είναι επιλεκτικός, κατά
πώς τους συμφέρει (το είδαμε άλλωστε και στο πραξικόπημά τους στην ΟΛΜΕ το Μάη του 2013
ότι δεν έχουν κανένα ηθικό ή άλλο πρόβλημα με τέτοιες πρακτικές). Έτσι, οι αιρετοί μας, μέλη
των παρατάξεων της ΔΑΚΕ και της ΠΕΚ, συμμετείχαν ΚΑΝΟΝΙΚΑ στις συνεντεύξεις και τις
βαθμολογήσεις των υποψήφιων διευθυντών ΓΡΑΦΟΝΤΑΣ ΣΤΑ ΠΑΛΙΑ ΤΟΥΣ ΤΑ
ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ ΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ. Η άθλια αυτή πρακτική συνεχίστηκε
και στο ΔΣ της 28ης του Ιούνη, όπου όχι μόνο δεν ψήφισαν την πρόταση καταγγελίας που
καταθέσαμε, αλλά υπερασπίστηκαν τη στάση τους βάλλοντας κατά της Γενικής Συνέλευσης, που
κατά τη γνώμη τους δεν είχε τη μαζικότητα για να πάρει τέτοιες αποφάσεις (πράγμα που
θυμήθηκαν να μας το πουν δύο ολόκληρες βδομάδες αφότου η απόφαση διακινήθηκε στα
σχολεία...).
Η Ενωτική Αριστερή Παρέμβαση καταγγέλλει της στάση των, εκλεγμένων με τις ΔΑΚΕ/ΠΕΚ,
αιρετών και καλεί τους συναδέλφους/ισσες να αναρωτηθούν για τα κίνητρα αυτής της πρακτικής,
καθώς και για το αν είναι αυτός ο συνδικαλισμός που χρειαζόμαστε μπροστά στην πρωτοφανή
επίθεση του Κεφαλαίου για τη διάλυση της Δημόσιας Εκπαίδευσης.
Η Ενωτική Αριστερή Παρέμβαση δεν χαϊδεύει αυτιά. Μαζί με την ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ στάση των
αιρετών του ΠΥΣΔΕ, οφείλουμε να πούμε ότι η πλειοψηφία των συναδέλφων/ισσων μας, που
συμπλήρωσαν τα “φύλλα αποτίμησης” και δεν συντάχθηκαν με την απόφαση της Γενικής
Συνέλευσης ΔΙΕΠΡΑΞΕ ΕΝΑ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΣΦΑΛΜΑ, που θα το βρούμε μπροστά μας από το
Σεπτέμβρη, όταν η Αξιολόγηση θα εφαρμοστεί συλλογικά και ατομικά χωρίς προσχήματα. Η
αποδοχή της “κουλτούρας Αξιολόγησης” από την πλευρά της πλειονότητας των συναδέλφων
(ακόμη και με τις όποιες “καλές προθέσεις”, όπως και στην περίπτωση των υπόλοιπων
“καινοτομιών” που πέρασαν φέτος με σχετική ευκολία στα σχολεία) είναι μια πολύτιμη
διευκόλυνση στα αφεντικά και τους σχεδιασμούς τους.
Η Ενωτική Αριστερή Παρέμβαση καλεί τους συναδέλφους/ισσες, και μετά την εμπειρία της
συμπλήρωσης των ανεκδιήγητων “φύλλων αποτίμησης”, να απορρίψουν τη λογική της
Αξιολόγησης και να συνταχθούν στο συλλογικό αγώνα μέσα από το σωματείο. Δεν υπήρξε ποτέ και
ούτε θα υπάρξει η παραμικρή βελτίωση στην Εκπαίδευση των παιδιών του λαού που να μην
κερδήθηκε με σκληρούς μαζικούς αγώνες. Καλούμε τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσές μας
να απορρίψουν τις σειρήνες του ατομικού δρόμου. Το καλοκαίρι που έρχεται θα είναι δύσκολο
τόσο σε σχέση με την επίθεση που δεχόμαστε (τμήματα, συγχωνεύσεις, ειδικότητες τεχνικής
εκπαίδευσης, ωράριο κλπ) όσο και σε σχέση με τα δικά μας εργαλεία (αναμένουμε με
προβληματισμό τις προγραμματικές ανατροπές που ετοιμάζει ο παλιός και νέος κυβερνητικός
συνδικαλισμός στο επικείμενο 18ο συνέδριο της ΟΛΜΕ). Η μόνη απάντηση, πέρα από τη μιζέρια,
τη μοιρολατρία και την αναζήτηση ατομικών λύσεων, είναι η αποφασιστική συμμετοχή στη ζωή
του σωματείου και η συνειδητή ένταξη στην πιο δυναμική, αγωνιστική, ταξική του πτέρυγα, που
αυτή τη στιγμή εκφράζεται από τη συμμαχία που αποτελεί την Ενωτική Αριστερή Παρέμβαση.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ, ΟΛΟΙ/ΕΣ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ!
Ενωτική Αριστερή Παρέμβαση

Ενωτική Αριστερή Παρέμβασηαξιολόγηση
Keywords
Τυχαία Θέματα