Η χαμένη θάλασσα και ο οικολογικός τρόμος

11:56 10/8/2018 - Πηγή: Alfa Vita

Αρθρογράφος: Νίνα Γεωργιάδου

Η λιμνη Αραλη, αναμεσα στο Καζακσταν και το Ουζμπεκισταν στην κεντρικη Ασια, ηταν η τριτη μεγαλυτερη στον κοσμο, μετα την Κασπια θαλασσα και τη λιμνη Σουπιριορ στην Αμερικη.
Δεν

ονομαζοταν λιμνη αλλα Θαλασσα Αραλη και ειχε εκταση οσο περιπου η μιση Ελλαδα, βαθος 70 μ και πανω της επλεαν 1500 περιπου νησια και βραχονησιδες.
Τεραστια πλοια, ψαροκαϊκα και βαρκες τη διεσχιζαν καποτε και εβγαζε τοσο ψαρι, που καλυπτε το 20% της καταναλωσης σε ολη τη Σοβιετικη Ενωση.
Δεχοταν το νερο δυο ποταμων, του Σου Νταρια και του Αμου Νταρια, πιυ πηγαζαν απο τη μεγαλη οροσειρα του Παμιρ.
Η ανθρωπινη αλαζονεια που ισοδυναμει με την ηλιθιοτητα και θεωρει οτι μπορει να καθυποταξει τη φυση, εξετρεψε τα δυο ποταμια, γυρω στο 1960 για αρδευση της ερημου του Παμιρ οπου καλλιεργουνταν ρυζι και βαμβακι. Απο τοτε η Θαλασσα Αραλη αρχισε σιγα-σιγα να συρρικνωνεται. Η περιεκτικοτητα σε αλατι ανεβηκε δραματικα τοσο, ωστε να μη μπορουν να επιβιωσουν τα ψαρια και οι γυρω καλλιεργειες. Η ζωη χαθηκε, η θαλασσα αρχισε να εξαφανιζεται.
Σημερα στη θεση της Θαλασσας Αραλης υπαρχει ενα σεληνιακο τοπιο, με καραβια που σαπιζουν στη στερια και καποτε παραλιακα χωρια και πολεις που βρεθηκαν στη μεση μιας αλμυρης ερημου. Οι κατοικοι λενε πως το αλατι που κολλαει στο σωμα οταν φυσσαει, ειναι τοσο σκληρο και κλλωδες, που δε φευγει ουτε με το νερο. Στους δυνατους αερηδες η αμμος, απο το βυθο της καποτε θαλασσας, σκεπαζει τα χαμηλα σπιτια των γυρω χωριων.
Η φυση εκδικειται αργα ή γρηγορα και το κανει με τροπο αγριο.
Η φονικη φωτια στο Ματι και οι ανεξελεγκτες πια πυρκαγιες στην Καλιφορνια, οι τροπικες θερμοκρασιες στη Βορεια Ευρωπη και η μεγαλη ανομβρια ειναι συναγερμοι.
Δε βαραει απλα ενα καμπανακι. Ουρλιαζει παρατεταμενα μια σειρηνα! Οι πολιτικες ηγεσιες, οπως διαχειριζονται την εργασιακη μας ισοπεδωση, ετσι διαχειριζονται και τον ανασκολοπισμο της φυσης. Σωζουν βεβαια σε αντισταθμισμα τις τραπεζες και για τις ακομη καλυτερες τραπεζικες μπιζνες, μιλανε και για "πρασινη αναπτυξη" σαν τα πρασινα αλογα (πρασσειν αλογα). Οι αρχοντοχωριατες δημαρχοι δεν μπορουν να διαχειριστουν ουτε καν τα σκουπιδια.
Ο αντικτυπος των επιλογων μας μοιαζει να ειναι πια πολυ μοιραιος
Ο Στηβεν Χωκιν μιλησε καποτε για τον επομενο αιωνα επιδεινωσης. Λιγο πριν πεθανει φετος, προσδιορισε πως η επομενη δεκαετια θα φερει τραγικες επιπτωσεις απ το βιασμο της φυσης.
(Στις φωτογραφιες, οπου υπαρχει νερο εικονιζεται το καποτε και στις υπολοιπες το τωρα)

Ετικέτες: ΑράληΝίνα Γεωργιάδου