Η χορωδία των ΜΜΕ, που έκλαψε για μερικές μέρες, βρήκε άλλα πτώματα

06:35 30/3/2015 - Πηγή: Alfa Vita

Ο θάνατος ενός σπουδαστή στα Γιάννενα, τυπικά από το δικό του χέρι, έφερε στο προσκήνιο σαν φουρτουνιασμένα νερά όλα τα προβλήματα που ζει η νεολαία και τα κουβαλάει μαζί της όπως η χελώνα το καβούκι της.

Η χορωδία των ΜΜΕ, που έκλαψε για μερικές μέρες, βρήκε άλλα πτώματα να δείξει τη φιλάνθρωπη και φιλεύσπλαχνη στάση της, άλλαξε τροπάρι όπως οι παπάδες που έχουν το πρωί κηδεία και τ' απόγευμα βαφτίσια.

Από κοντά και οι κρατικοί υπάλληλοι που ολοφύρονται και κλαίνε κατά παραγγελία για να δικαιωθεί το ρηθέν πως ο ατομικός πόνος είναι δράμα, ο κοινωνικός απλώς στατιστική. Όταν όμως το δάκτυλο (η αυτοκτονία) δείχνει το φεγγάρι μόνο οι ανόητοι και οι σκοπιμότητες κοιτάνε το δάκτυλο.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση παραγνωρίζονται οι αιτίες και φωτίζεται το αποτέλεσμα, σαν να λέμε πως φταίει ο στυφός καρπός και όχι οι ρίζες του δέντρου που τον φτιάχνουν. Προσπερνάται δηλαδή η ουσία πως ένα οικονομικο-κοινωνικό σύστημα τρέφει τον κανιβαλισμό και την ανθρωποφαγία. Ακριβώς έτσι.
Ο πρώιμος αστικός κόσμος που διέλυε τα σκοτάδια του Μεσαίωνα και έβαζε το ξεχωριστό άτομο στον κοινωνικό θρόνο ήρθε θριαμβευτικά με τα συνθήματα της ισότητας, της δικαιοσύνης και της αδελφοσύνης.
Απέναντι στον φεουδάρχη, τον βασιλιά και τον πάπα έθετε τον βιοτέχνη, τον παραγωγό και τον ελεύθερο πολίτη, απέναντι στο στέμμα και τη θρησκευτική τιάρα το κόκκινο σκουφί της δημοκρατίας.
Οι κομμουνιστές πήγαν παραπέρα. Έφεραν τον εργάτη και τον κοντινότερο σύμμαχό του, τον αγρότη, στο προσκήνιο και από τον ανθρωπισμό των ξεχωριστών παραγωγών πέρασαν στον σοσιαλιστικό ανθρωπισμό, δηλαδή στην κονωνικοποιημένη ανθρωπότητα.
Αυτό το μεγάλο κύμα στο β' μισό του 19ου αιώνα κορυφώθηκε και νίκησε στη μεγάλη Οχτωβριανή επανάσταση, έγραψε εποποιίες και χρυσές σελίδες στον 20ό αιώνα. Ο ξεχωριστός άνθρωπος της αστικής εποχής γίνεται πλέον ο κοινωνικός άνθρωπος του σήμερα και η συλλογικότητα και αλληλεγγύη παίρνουν τη θέση της ατομικότητας και της ιδιαίτερης προσωπικότητας. Ο άνθρωπος δεν είναι λύκος για τον διπλανό του και όλη η κοινωνία οικοδομείται στις αρχές του κοινού συμφέροντος, των όλων και των ίσων. Δυστυχώς το ελπιδοφόρο κύμα ακολούθησε η παλινόρθωση, η παρακμή και η νεοφιλελεύθερη κόλαση. Ο καπιταλισμός έπεσε ανάσκελα στο πλανητικό καναβάτσο, αλλά δεν ηττήθηκε ολοκληρωτικά και μες στα σπλάχνα τού ανώτερου σοσιαλισμού βρέθηκαν καρκινώματα, σκιές τού χτες, φαντάσματα.
Όσο θα υπάρχει ένα πολυπλόκαμο, πολυδαίδαλο σύστημα που απαξιώνει τους αδύναμους, τους λιγότερο παραγωγικούς, τους ξένους, τις γυναίκες, αυτούς που μένουν πίσω σημαίνει ότι η παρακμή ακόμα δεν πέθανε, η μήτρα που τη θρέφει, πες την κράτος, εργασία, πολιτισμό, θρησκεία, πολιτική είναι ακόμα γόνιμη.
Θα χρειαστούν τιτάνιες προσπάθειες για να φέρουμε την κοινωνία και τους ανθρώπους της στο ύψος των βαθύτερων κοινωνικών αναγκών και να περάσουμε στο “βασίλειο της ελευθερίας”. Αλλά μέχρι τότε θα χρειαστεί να βλέπουμε τις αιτίες και όχι μόνο το αποτέλεσμα. Η πηγή έχει σημασία για ένα ποτάμι.

Πηγή: ΛΑΙΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ

Συμπλήρωσε τα στοιχεία σου στο Carrefour και κέρδισε 200 ευρώ

Tags: Θανάσης Τσιριγώτης