Η δυσκολία του μαθητή να συγκεντρωθεί…

15:11 14/3/2017 - Πηγή: Alfa Vita

Πόσες ερωτήσεις αναφορικά με την δυσκολία συγκέντρωσης που παρατηρείται σε αρκετά παιδιά αναζητούν με αγωνία κάποια ικανοποιητική απάντηση.. Πόσα γιατί ψάχνουν την ύπαρξη ενός διότι..

Γιατί δεν μπορεί να συγκεντρωθεί στο μάθημα; Γιατί δεν με παρακολουθεί; Γιατί η σκέψη του ταξιδεύει αλλού; Γιατί παρασύρεται από τους συμμαθητές του;

Υπάρχουν ειδικοί – άριστα καταρτισμένοι - που υπεύθυνα μπορούν να διαγνώσουν την πιθανή ύπαρξη κάποιας από τις πολλές μορφές μαθησιακών δυσκολιών.

Η δική μου όμως σκέψη, ψάχνοντας τα διότι, ταξιδεύει σε εξωγενείς του εκάστοτε χαρακτήρα παράγοντες

και προσπαθεί να ανακαλύψει τι κρύβεται πίσω από τέτοιες καταστάσεις. Ποιο είναι δηλαδή το παρασκήνιο που δρα και δημιουργεί την διάσπαση της προσοχής;

Είναι γνωστό το πόσο σημαντικό ρόλο διαδραματίζει το περιβάλλον στο οποίο βρισκόμαστε κατά τη διάρκεια της προσπάθειάς μας να επικεντρώσουμε την προσοχή μας σε κάτι.

Πρόσωπα και προσωπικότητες, αν μας ενδιαφέρει το θέμα, ο τρόπος παρουσίασής του (παλαιότερο άρθρο Μια περισσότερο "πραγματική" διδασκαλία), κουβέντες, εικόνες, ήχοι, χρώματα, σκέψεις σημερινές ή χθεσινές είναι κάποια από τα στοιχεία της ατμόσφαιρας - περιβάλλοντος που συμμετέχουν, με θετικό ή αρνητικό πρόσημο, στην διαμόρφωση του βαθμού συγκέντρωσής της σκέψης μας .

Συνήθως τον μέσο άνθρωπο, στην παραπάνω προσπάθειά του, ευνοεί αυτό που ονομάζεται ήσυχο περιβάλλον. Θα ήταν ιδανικό ένα περιβάλλον που έχει απομονώσει τους θορύβους οι οποίοι πάντα δυσκολεύουν της επικοινωνία. Η απουσία θορύβων βεβαίως δεν έχει μόνο κυριολεκτική σημασία, αλλά και μεταφορική.

Γυρνώντας το ρολόι της ζωής αρκετά χρόνια πίσω και αναφερόμενος στα δικά μου σχολικά χρόνια, χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία μπορώ να θυμηθώ, ότι για εμένα και τους φίλους μου, η διάσπαση της προσοχής μας μέσα στην τάξη οφειλόταν (θα έλεγα) αποκλειστικά και μόνο, σε δύο λόγους. Ο πρώτος σχετιζόταν με το αποτέλεσα που έφερε η ομάδα μας, και ο δεύτερος με το χρώμα ματιών των συμμαθήτριών μας..!

Επαναφέροντας (μετά το flash back) τους δείκτες του ρολογιού στο σήμερα, και κατεβαίνοντας (νοερά) από αυτό που κάποτε λεγόταν έδρα, βρίσκομαι σε ένα θρανίο με την ιδιότητα του μαθητή! Από αυτή τη θέση λοιπόν ξαφνικά ανακαλύπτω δεκάδες άλλες αιτίες πρόθυμες να μεταφέρουν τη σκέψη μου αλλού...

Δεν αναφέρομαι (μόνο) στην εδώ και 8 χρόνια οικονομική κρίση της Ελλάδος που ασφαλώς άμεσα ή έμμεσα με αγγίζει.

Πολύ περισσότερο “σκέφτομαι” το τι άκουσα την προηγούμενη μέρα στις ειδήσεις, το τι εκπομπές παρακολούθησα στην TV, το τι εισέπραξα από τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης, το ότι το κινητό μου (με τα δεδομένα ή με Wi-Fi) ανά πάσα στιγμή μου “προσέφερε” την όποια (σοβαρή ή φαιδρή) πληροφορία ζήτησα.

Έχω υπέρ πληροφόρηση, βατότητα άμεση και στα πάντα. Σαν αποτέλεσμα βομβαρδίζομαι από παντού. Χιλιάδες ερεθίσματα “πυροβολούν” τη σκέψη μου. Μέσα μου ασυνείδητα καλλιεργείται η λογική ότι και αυτό το ξέρω! Στο μετά μου βέβαια θα συνειδητοποιώ ότι τα περισσότερα (που έμαθα με αυτόν τον τρόπο..) δεν άξιζαν της προσοχής μου. Ίσως και να ήταν η αιτία θανάτου της κριτικής σκέψης μου!

Και καλούμαι λοιπόν την επόμενη μέρα όλα αυτά τα διασταυρούμενα πυρά σκέψεων και πληροφοριών, έτσι ως δια μαγείας, να τα “αποκρούσω” αποτελεσματικά! Να τα εξαφανίσω και με ευκολία θα συγκεντρωθώ στο να ακούσω κάτι νέο..και που ξέρεις μπορεί και να με εμπνεύσει (παλαιότερο άρθρο Inspiration)

Όμως γιατί να ακούσω; Γιατί να συγκεντρωθώ;

Αφού είπαμε, χθες βράδυ μπροστά από μια οθόνη τηλεόρασης, laptop, tablet, ή κινητού έμαθα τα πάντα!

ΥΓ. Ίσως τελικά η απάντηση στα αρχικά γιατί να είναι στο “διότι αν οι αγαπημένοι μου Pink Floydέγραφαν σήμερα το We don't need no thought control δεν θα απευθύνονταν στους Teachers αλλά σε άλλους που το δικαιούνται...”

Του Μανώλη Αναστόπουλου

Μανώλης Αναστόπουλοςδυσκολία μαθητήσυγκέντρωση