Η ελάχιστη φωνή διαμαρτυρίας, της Παναγιώτας Δημητροπούλου

08:44 17/9/2013 - Πηγή: Alfa Vita

Tweet

Η ΕΛΑΧΙΣΤΗ ΦΩΝΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ

Η κοινοποίηση της παρούσας επιστολής είναι ο μόνος τρόπος που μου επιτρέπει το υπουργείο παιδείας να στηρίξω την απεργία των εκπαιδευτικών. Άνεργη εδώ και ένα χρόνο, είμαι από τα πρώτα μπαλάκια, αριθμός, θύμα του εκπαιδευτικού συστήματος της

Ελλάδας που καθημερινά θυσιάζει το μορφωτικό της κεφάλαιο.

Τέτοια εποχή πέρυσι, οι αριθμοί δε βγαίνανε ….δε βγαίνανε…. Πρώτος στόχος λοιπόν του υπουργείου παιδείας ένα μπαλάκι με το όνομα «Θεολόγοι». Δε χρειάζονται στο Ελληνικό σχολείο …δε προσλαμβάνονται …απλούστατον!

Ένιωθα ότι η επιτυχία στον ΑΣΕΠ, τα πτυχία μου, η τόσα χρόνια προϋπηρεσία μου σε σχολεία όλης της Ελλάδας ήταν ασπίδα προστασίας για ένα αξιοκρατικό σύστημα όπως εξήγγειλαν οι εκάστοτε υπουργοί παιδείας και ότι κάποια στιγμή θα ερχόταν η δικαίωση.… αυτό το αξιοκρατικό σύστημα θα λειτουργούσε… κάποια στιγμή…

Πόσο ανόητη… Ένα καλοστημένο τραπέζι μπιλιάρδου, με προστατευτικά τοιχώματα, μπαλάκι εγώ και τόσοι άλλοι συνάδελφοι τρέχαμε σε τόσα σχολεία σε όλη την Ελλάδα. Η στέκα του μπιλιάρδου παραμόνευε, κι η μαύρη τρύπα καλυμμένη με το χρώμα της ελπίδας… πράσινο… όπως και η τσόχα στο τραπέζι του μπιλιάρδου.

Μόνο που η στέκα του μπιλιάρδου ακόμα κι αν χτυπά μια μπάλα στοχεύει και στις παρακείμενες… και είναι τόσες πολλές, με πολλά ονόματα: φιλόλογοι, μαθηματικοί, ξενόγλωσσοι καθηγητές! Δε θα σταθώ σε ονόματα, δε θα σταθώ σε ειδικότητες, δε θα σταθώ σε αριθμούς, δε θα κάνω διακρίσεις στους συναδέλφους κι ας αντιμετώπιζαν κάποιοι μόνιμοι συνάδελφοι τους αναπληρωτές σαν «άλλη κατηγορία» συναδέλφων. Στέκομαι στον κοινό παρονομαστή όλων αυτών: στο ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΧΟΛΕΙΟ που βρίσκεται στην είσοδο μιας μαύρης τρύπας.

Είμαι ΑΝΕΡΓΗ αλλά όχι ΑΕΡΓΗ. Παραμένει ΕΡΓΟ ΜΟΥ Η ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ διότι το φορτίο τόσων χρόνων δεν είναι βάρος, είναι επένδυση, είναι κεφάλαιο, είναι ταυτότητα. Ακόμα κι αν ένα απρόσωπο υπουργείο παιδείας με ρίχνει στη μαύρη τρύπα, το φορτίο που φέρω λειτουργεί ως αντίβαρο και αναδεικνύει το πρόσωπό μου. «όχι, όχι, ποτέ μην αναγνωρίσεις τα σύνορα του ανθρώπου. Να σπας τα σύνορα!» Η φωνή του Καζαντζάκη δε με αφήνει σε ησυχία, θέλω να σπάσω τα σύνορα, θέλω ν’ αντιδράσω. Πώς; Έστω με τη παρουσία μου σε μια διαδήλωση και με αυτή την ελάχιστη φωνή διαμαρτυρίας.

Θέλω να ευχηθώ καλή δύναμη σε όσους συναδέλφους απεργήσουν, ας ξεχάσουν τις ειδικότητες που τους χωρίζουν και ας θυμηθούν το ρόλο τους ως εκπαιδευτικοί που είναι κοινός.

Παναγιώτα Α. Δημητροπούλου

Tags: Παναγιώτα Δημητροπούλουαπεργία διαρκείας 2013 Tweet Share on

View the discussion thread.