Η ώρα της ανατροπής και της ρήξης, του Τάσου Χατζηαναστασίου

07:51 29/10/2012 - Πηγή: Alfa Vita

Tweet Κατηγορία: Ανακοινώσεις

Η ώρα της ανατροπής και της ρήξης

Εκλογές για την ανάδειξη των νέων ΔΣ των ΕΛΜΕ και των νέων αιρετών αντιπροσώπων:

 

Εδώ και τρία χρόνια ο ελληνικός λαός δέχεται μια πρωτοφανή επίθεση από το διεθνές χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, την εγχώρια ελίτ και τους κυβερνητικούς ...εκπροσώπους τους. Αντιστοιχίες με τη σημερινή περίοδο μπορούμε να βρούμε ίσως μόνο κατά τη διάρκεια

της Κατοχής και στα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια: μια χώρα προτεκτοράτο, ένα κράτος επαίτης, ένα τοπίο ερήμωσης, εξαθλίωσης και απελπισίας· φτώχεια και  ανεργία για τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού που βλέπει τις βασικές κοινωνικές παροχές, όπως η υγεία, η παιδεία και η ασφάλεια του πολίτη να υποβαθμίζονται, να συρρικνώνονται, να ιδιωτικοποιούνται.

Κι ενώ ζούμε μια τέτοια πραγματικότητα και οι προοπτικές φαντάζουν ακόμη εφιαλτικότερες, οι συνδικαλιστικές μας ηγεσίες δε θέλουν και κυρίως δεν μπορούν να αναλάβουν το βάρος της ιστορικής τους ευθύνης να ηγηθούν ενός παλλαϊκού κινήματος αντίστασης και περιορίζονται στο να προκηρύσσουν μία... 24ωρη εθιμοτυπική απεργία το μήνα.

Όπως και στους περισσότερους χώρους, έτσι και στο χώρο της Εκπαίδευσης, η συνδικαλιστική μας ηγεσία δε θέλει και δεν μπορεί γιατί απλούστατα είναι κομμάτι της κρίσης. Γιατί τόσα χρόνια ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ, αλλά και κομμάτια της αριστεράς, έχουν την ευθύνη της στήριξης των κυρίαρχων επιλογών, συμμετέχουν στα κέντρα λήψης των αποφάσεων, κατέχουν θέσεις ευθύνης και προϊσταμένων, ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για τη διαιώνιση του πελατειακού συστήματος. Με λίγα λόγια δεν έχουν την πολιτική, ουσιαστική αλλά και ηθική νομιμοποίηση να εκπροσωπούν πλέον τον κλάδο.

Στις φετινές εκλογές επομένως, ο κλάδος των εκπαιδευτικών καλείται να ανατρέψει επιτέλους τους συσχετισμούς˙ να δώσει μια ευκαιρία στις δυνάμεις εκείνες που υπερασπίζονται αδιαπραγμάτευτα το δημόσιο σχολείο, που τα μέλη τους αγωνίζονται με τιμιότητα και ανιδιοτέλεια. Ας δοθεί σε νέες δυνάμεις η ευκαιρία να αναλάβουν την ηγεσία του συνδικαλιστικού μας κινήματος. Η διαιώνιση της σημερινής κατάστασης δεν αποτελεί απλώς εσφαλμένη επιλογή, αποτελεί ανοιχτή ομολογία παραίτησης αλλά και, σε ορισμένες περιπτώσεις, συνενοχής.

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, εξαιτίας της απαξίωσης των συνδικαλιστικών ηγεσιών από τη μεγάλη πλειοψηφία των συναδέλφων, ο στόχος της ανατροπής είναι επιτέλους εφικτός αλλά δεν αρκεί! Η ανατροπή των συσχετισμών είναι η αναγκαία προϋπόθεση, η απαραίτητη συνθήκη για την κάθαρση στο χώρο μας. Δε συνιστά όμως την καθαυτό λύση στο πρόβλημα. Δεν αρκεί να αλλάξουμε απλώς ηγεσία ψηφίζοντας αριστερά ψηφοδέλτια. Η λύση στο πρόβλημα είναι η επανεμφάνιση του λαϊκού κινήματος αντίστασης στο προσκήνιο. Είναι η συνεύρεση με άλλους κοινωνικούς χώρους. Είναι πάνω απ’ όλα η συμμετοχή του κλάδου μέσα από τις γενικές συνελεύσεις αλλά