Η πολιτική στο τιμόνι! του Θανάση Τσιριγώτη

14:06 12/11/2012 - Πηγή: Alfa Vita

Tweet Κατηγορία: ΆρθραΑρθρογράφος: Θανάσης Τσιριγώτης

  Όπως είναι απόλυτα εξηγήσιμο η οικονομική κρίση έφερε μία μεγάλη έκρηξη στον ιδεολογικό τομέα, αυτόν που οι κομμουνιστές ονομάζουν εποικοδόμημα. Διότι το εποικοδόμημα (ιδέες, αξίες, ηθική, νομικός πολιτισμός), γεννιέται στο έδαφος της οικονομίας, «τρέφεται» από αυτήν και με τη σειρά του την επηρεάζει. Δεν είναι

ισοδύναμο (όπως λένε οι ρεφορμιστές - πλουραλιστές) αλλά παράγωγο της υλικής βάσης. Πάνω λοιπόν στο τραχύ έδαφος του «κακού χαμού» άρχισαν να φυτρώνουν διάφορες εξηγήσεις των πραγμάτων οι οποίες συσκοτίζουν την πολιτική. Διότι άμα χάσεις το τιμόνι της πολιτικής είσαι σαν σχεδία χωρίς πηδάλιο, και χωρίς μπούσουλα. Δύο από τις κυριότερες αποκλίσεις της πολιτικής σκέψης είναι η ηθικολογία και ο ψυχολογισμός. Oι ηθικολόγοι σ’ όλες τις παραλλαγές τους γενικεύουν αφόρητα τα πράγματα, πάνε στη σφαίρα του αφηρημένου, ξεπέφτουν στο μελοδραματισμό και το διδακτισμό. Αγαπημένο μοτίβο των ηθικολόγων είναι ο «αιώνιος άνθρωπος», ο Έλληνας από Τουρκοκρατίας, η πάλη του καλούσε το κακό και άλλα τόσα τα οποία θα μπορούσαν να λέγονται στο καφενείο ή στον... άμβωνα. O ηθικολόγος είναι υποκειμενικός ιδεαλιστής, αρνείται τον πραγματικό ρεαλισμό, τις κοινωνικές τάξεις, τη σχέση εθνικού - διεθνικού ή εθνικού - ιμπεριαλισμός. Αιθεροβατεί, χάνεται στο αιώνιο σύμπαν και χάνει κάθε πραγματικό στόχο. Αντίθετα και συμπληρωματικά ο ψυχολογισμός και οι ψυχολογούντες σκάβουν ­τάχα­ στην ανθρώπινη ψυχή και στο υποσυνείδητο. Εκεί βρίσκουν κι εφευρίσκουν εξηγήσεις σύνθετες ή απλοϊκές. Το «κιβώτιο» του ξεχωριστού εγώ, παραμένει υλικό προκλητικό όπου ο ψυχολογιστής ξεκόβει το ξεχωριστό άτομο από το κοινωνικό σύνολο, το βάζει στο μικροσκόπιο κι «αυθαιρετεί» αφού η παρατήρησή του δεν επιδέχεται επαλήθευση. Καμία εικασία δεν επαληθεύεται αφού δεν υπόκειται σ’ επιστημονικό έλεγχο. Αν θέλουμε να ερμηνεύσουμε λοιπόν, τις πρόσφατες εξελίξεις την κρίση, την κατεδάφιση του ΠΑΣOΚ, την απαξίωση του αστικού πολιτικού κόσμου, την ψοφοδεή στάση των συνδικάτων και την «ελλιπή» στάση του κοινοβουλευτικού ρεφορμισμού, ακόμα και τις ευθύνες μας, πρέπει να το πράξουμε με τα πολιτικά γυαλιά μας, δηλαδή με ταξικά όπλα. Όλες οι επιστήμες σ’ αυτή την ανάγνωση είναι αναγκαίες και τα συμπεράσματά τους σεβαστά. Αλλά καμία επιστήμη δεν μπορεί να είναι πάνω από την επιστήμη της πολιτικής, τουτέστιν από την ταξική πάλη και την ορθή ανάγνωσή της. Δεν είμαστε αγνωστικιστές και δεν πέσαμε από τα βάθη του ουρανού. Έχουμε πίσω μας μία σπουδαία ιστορία εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος την οποία οφείλουμε να διαβάσουμε, να διαδώσουμε, να αξιοποιήσουμε. Όταν λέμε «να βάλουμε την πολιτική στο τιμόνι» εννοούμε ότι επιβάλλεται να ενωθούμε με τον κάθε εργαζόμενο που θέλει ν’ αγωνιστεί, με τον κάθε αγωνιστή που επιδιώκει να μας γνωρίσει, με τον κάθε ανένταχτο κομμουνιστή που δε βολεύεται με λιγότερο ουρανό. Σ’ αυτό το δρόμο, η ηθικολογία και ο ψυχολογισμός δεν μπορούν να εισφέρουν παρά μόνο να μπερδέψουν. Η πολιτική στο