Η στάση των ΚΚΕ - ΕΑΜ-ΕΛΑΣ - Άρη Βελουχιώτη κατά την αντίσταση για το Μακεδονικό Ζήτημα

17:40 17/6/2018 - Πηγή: Alfa Vita

9 Αυγούστου του 1943 και μία αντιστασιακή αποστολή ετοιμάζεται να αναχωρήσει για τον Κάιρο. Τρεις ημέρες νωρίτερα εμφανίζεται στο Βουνό και ο ίδιος ο Σιάντος (ηγετικό στέλεχος του εργατικού κόμματος, γραμματέας και καθοδογητής του ΚΚΕ και του ΕΑΜ εκείνον τον καιρό) , ο οποίος ετοιμάζεται να ταξιδέψει με μία ομάδα αντιπροσώπων.

Ο Σιάντος έχει ακόμα ένα θέμα προς τακτοποίηση., να εξαγνίσει το ΚΚΕ από μια παλιά “αμαρτία”.

Ο Τέμπο, ηγέτης των Γιουγκοσλάβων Παρτιζάνων Κομμουνιστών, βρίσκεται καθ οδόν προς τα ελληνογιουγκοσλαβικά σύνορα και ειδοποιείται να γυρίσει στην Θεσσαλονίκη για να συναντηθεί με τον γραμματέα του ΚΚΕ. Ο Τέμπο βρίσκεται μπροστά σε ένα μεγάλο κάζο , καθώς ο Σιάντος ακυρώνει οριστικά τα σχέδια του Βαλκαντικού Στρατηγείου βάζονται φρένο σε οποιεσδήποτε επεκτατικές φιλοδοξίες Γιουγκοσλάβων Παρτιζάνων.

Επ αυτού υπάρχουν απόρρητα έγγραφα των μυστικών υπηρεσιών της Σοβιετικής Ένωσης που το επαληθεύουν :

“Οι αντιπρόσωποι του Λαϊκού Απελευθερωτικου Στρατού της Γιουγκοσλαβάις συνάντησαν αποφασιστική αντίσταση από τους αντάρτες του ΕΑΜ στις προσπάθειές τους να οργανώσουν ανταρτικό κίνημα στη Μακεδονία. Το ΕΑΜ επιμένει στα προηγούμενα σύνορα της Ελλάδας και δεν αποδέχεται κανέναν δικαίωμα αυτοδιάθεσης για τους “Μακεδόνες. Το ΚΚΕ ακολουθεί επίσης την ίδια θέση. Ο γραμματέας του ΚΚΕ δηλώνει στις συνομιλίες του με τον Τίτο ότι δεν μπορεί να γίνει λόγος για οποιαδήποτε αυτοδιάθεση των Μακεδόνων αφού δεν υπάρχει μακεδονικό έθνος ως τέτοιο.“

Και καταλήγει το επίσημο έγγραφο των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών: “ Οι Έλληνες κομμουνιστές στη Μακεδονία αντιτίθενται σταθερά στο κίνημα των Μακεδόνων για αυτοδιάθεση”

Ο Τέμπο, φεύγει έξαλλος μετά από τη συνάντησή του με τον Σιάντο. Στα Ντουκουμέντα της ιστορία του γιουγκοσλαβικού στρατού καταγράφει μία έκθεση για τη συνάντησή του με τους αντιπροσώπους του ΚΚΕ:

“Διαφώνησαν σε όλα όσα τους ζητήσαμε για το Μακεδονικό Ζήτημα. Αρνήθηκαν να αναγνωρίσουν το δικαίωμα στα δικά μας τμήματα, που θα μπαίναμε στο έδαφος της ελληνικής Μακεδονίας, να μιλούν για ανεξάρτητη Μακεδονία, που θα αποκτούσε μετα πλήρη ελευθερία και δικαιώματα αυτοδιάθεσης” (Χατζής, Επανάσταση)

Ο Διονύσης Χαριτόπουλος στο βιβλίο του “Άρης, ο αρχηγός των ατάκτων” γράφει σχετικά με τη στάση του Βελουχιώτη και του ΕΑΜ απέναντι στο Μακεδονικό “Στο ΚΚΕ έχει δυναμώσει ιδιαίτερα η φωνή των ελληνοκεντρικών (Σιάντου, Τζήμα, Ζέβγου, Γληνού..) που απαγορεύουν οποιαδήποτε έστω σκέψη συζήτησης για το Μακεδονικό ζήτημα. Για τον Άρη είναι περιττό να ειπωθεί ότι “ήταν Έλλην ως το κόκκαλο και σημαιοφόρος στα εθνικά θέματα μέχρι παρεξήγησης” ((Πυρομάγλου, Δούρειος Ίππος)

Να σημειωθεί βέβαια ότι ο Πυρομάγλου που τα λέει όλα αυτά ήταν ηγετικό στέλεχος στον ΕΔΕΣ και παρόλου που θαύμαζε ιδιαίτερα τον Άρη ήταν σε έναν αντίπαλο “ιδεολογικο-πολιτικό” αντάρτικο στρατόπεδο εκείνον τον καιρό.

Επίσης ο Χαριτόπουλος αναφέρει για τον Ιωαννίδη του ΚΚΕ, ο οποίος κινούντα σε πολύ περισσότερο διεθνιστικά πλαίσια, πως έλεγε επί λέξη σε σχέση με το Μακεδονικό “Είχαμε καεί με τη Βαλκανική Ομοσπονδία [...] Δε μπορούσαμε να κάνουμε πια τα ίδια πράγματα”.

Όπως καταλήγει συμπεραίνοντας ο Χαριτόπουλος, το ΚΚΕ με την απόφαση του 6ου Συνεδρίου του 1935 είχε διορθώσει κατά πολύ τη θέση του στο Μακεδονικό. Επίσης το ΚΚΕ από την άνοιξη του 1943 με δημόσιες δεσμεύσεις είχε προσχωρήσει στις θέσεις άλλων εαμικών κομμάτων και στην ογκούμενη λαϊκή απαίτηση για τις δίκαιες εθνικές διεκδικήσεις (Δωδεκάνησα, Κύπρος, Βόρειος Ήπειρος, “ζητώντας παράλληλα στρατηγική διαρρύθμιση των Βόρειων Συνόρων προς όφελος της Ελλάδας” (Ιωαννίδης).

Βέβαια απέναντι σε όλα αυτά δεν μπορεί να αψηφιστεί ούτε να παραγκωνιστεί ο κομβικός και καθοριστικός παράγοντας που λεγόταν ΕΑΜ -ΕΛΑΣ και Άρης Βελουχιώτης. Ο ΕΛΑΣ με πρωτοβουλία του ίδιου του Άρη εξέδωσε μπροσούρα με τίτλο “Τίποτα κρυφό από τον Ελληνικό Λαό” ζήτησε εκτός από την “εδαφική ολοκλήρωση”, με ειδική αναφορά στη Βόρεια Ήπεριο, τη “στρατηγική διαρρύθμιση των βόρειων συνόρων” αψηφώντας την ενόχληση “αδελφών κινημάτων” στις εν λόγω χώρες...

Κάποια συμπεράσματα του αρθρογράφου...

- Είναι προφανές ότι το ΚΚΕ κάτω από την πίεση των περιστάσεων και ιδιαίτερα του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ και Άρη (αλλά και ευρύτερων πολιτικών εξελίξεων και ζυμώσεων) κάνει μία σημαντική στροφή σε σχέση με τη στάση του απέναντι στο μακεδονικό ζήτημα την περίοδο της αντίστασης του ελληνικού λαού αλλά και έπειτα.

- Το ΕΑΜ – ΕΛΑΣ με πρωτεργάτη τον Άρη, σαν γνήσιο λαογέννητο και αντάρτικο κίνημα είχε ισχυρή πατριωτική βάση και πολύ συγκεκριμένη πολιτική κατεύθυνση σχετικά με τα εθνικά ζητήματα και ιδιαίτερα το Μακεδονικό.

- Το μακεδονικό ζήτημα αντιμετωπίστηκε με ιδιαίτερα και πρωτόγνορα ανεύθυνες, “αυστιστικες”, τυχωδιοκτικές και ανερμάτιστες πολιτικές τα τελευταία 25 χρόνια από όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις. Την ίδια στιγμή υπήρχε μία οργανωμένη, χρηματοδοτούμενη, αυτοκατευθυνόμενη και ετεροκατευθυνόμενη πολιτική προπαγάνδα από το γειτονικό κράτος , τους συμμάχους του και τις ισχυρές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις γύρω από το ΝΑΤΟ, που “εργάζονταν” στην κατεύθυνση δημιουργίας και αναγνώρισης του γειτονικού κράτους με μία ονομασία που σίγουρα θα συμπεριλάμβανε τον όρο Μακεδονία. Την ίδια στιγμή και πάλι όλες οι κυβερνήσεις της τελευταίας 25ετίας μιλούσαν για “σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό”. Κάτω από αυτές τις συνθήκες θα ήταν ίσως αδύνατον να επιτευχθεί μία καλύτερη συμφωνία από τη σημερινή για την ελληνική πλευρά.

- Ο μεγαλύτερος κερδισμένος της συμφωνίας των Πρεσπών δεν είναι παρά το ΝΑΤΟ, οι ιμπεριαλιστικοί του προσανατολισμοί και οι αποσταθεροποιητικές καταστάσεις που έχει σκοπό να ανακινεί κάθε τόσο στην “πυριτιδαποθήκη” των Βαλκανίων.

Πηγές :
“Άρης ο αρχηγός των ατάκτων” , Διονύσης Χαριτόπουλος
“Τα αρχεία των μυστικών σοβιετικών υπηρεσιών. 1931 -1944. Φάκελος Ελλάς
Ιστορία του ελληνικού Έθνους
“Ο Δούρειος Ίππος”, Πυρομάγλου Κομνηνός
“Επανάσταση”, Χατζής

Δημήτρης ΠαπαδημητρίουιστορίαΜακεδονικό ΖήτημαΣκοπιανό