Η Υβρις της "Χρυσής Αυγής" (Κοινώς η διαθήκη των δοσιλόγων)... του Στάθη

04:11 7/4/2012 - Πηγή: Alfa Vita

Του ΣΤΑΘΗ*

Προσωπικώς δεν πιστεύω ότι η «Χρυσή Αυγή» θα μπει στη Βουλή. Αλλωστε δεν χρειάζεται, τη βρώμικη δουλειά χάριν του Συστήματος της Διαφθοράς και της Διαπλοκής την κάνουν συστημικά κόμματα του δικομματισμού. Οχι, οι Δυνατοί δεν χρειάζονται μελανοχίτωνες στη Βουλή, τουλάχιστον όχι ακόμα. Τουλάχιστον όχι όλοι.

Χρειάζονται απλώς μια «Χρυσή Αυγή» εκτός Βουλής (και μόνον σε

μεγάλη ανάγκη εντός) ως μπαμπούλα, ως «χρήσιμο φόβητρο», που μάλιστα, τροφοδοτώντας τη θεωρία του «κινδύνου εκ των δύο άκρων» σκοπό έχει να αποδυναμώνει την Αριστερά.

Η συκοφαντική ταύτιση των «δύο άκρων» παρ\' ότι είναι τελείως αντίθετα μεταξύ τους, έχει μακράν προϊστορία στην αστική προπαγάνδα.

Αλλά, αν δεν θέλουν οι αστικές δυνάμεις, τουλάχιστον όχι όλες, τους ναζί της «Χρυσής Αυγής» στο Κοινοβούλιο, θέλει να μπει σε αυτό η «Χρυσή Αυγή»...

Προς τούτο η φρασεολογία αυτής της οργάνωσης, όπως κάθε φασιστικής οργάνωσης στην πρώιμη φάση της, στρέφεται κατά τις «σαπίλας του κράτους», κατά της «διαφθοράς στην κοινωνία» και κατά της δημοκρατίας της ίδιας ως πολιτεύματος «κλεφτών κι απατεώνων».

Ακριβώς τα ίδια έλεγαν εναντίον των αστών οι Γερμανοί ναζί την εποχή της Δημοκρατίας της Βαϋμάρης, ώσπου πήραν την εξουσία με την ψήφο του λαού κι έγιναν οι καλύτεροι υπηρέτες των αστών. Οι πιο αιμοσταγείς και οι πιο αισχροί σε όλη την ανθρώπινη ιστορία.

Σε κάποιους πολίτες που δεν ξέρουν τι ακριβώς είναι η «Χρυσή Αυγή», η ρητορική της και η σημειολογία της εναντίον του καπιταλισμού φαντάζει φιλολαϊκή, ακόμα κι αριστερή. Είναι ακριβώς το αντίθετο. Οπως απέδειξαν οι φασίστες του Μουσολίνι και οι Ναζί του Χίτλερ σφάζοντας «φιλολαϊκά» εκτός από τους άλλους λαούς εν τέλει και τους δικούς τους.

Για τους φασίστες, ο λαός είναι μια μάζα άξια περιφρόνησης, χρήσιμη μόνον για να τους φέρει στην εξουσία. Το τελευταίο που έκανε ο Χίτλερ πριν να πάει στον Διάολο, ήταν οι φιλιππικοί του εναντίον των Γερμανών (με 12.000.000 νεκρούς ήδη) που δεν στάθηκαν άξιοι του πεπρωμένου του. Οχι του πεπρωμένου τους (γελοίο κι αυτό ου μην και μεταφυσικό) αλλά του πεπρωμένου... του!

Οι τελευταίες διαταγές του Χίτλερ (μάλιστα επί μήνες) αφορούσαν στην καταστροφή της ίδιας της Γερμανίας, την εκθεμελίωσή της. Το φόλκστουρμ, ο «ολοκληρωτικός λαϊκός πόλεμος» του Γκαίμπελς δεν φανέρωνε κανένα ηρωισμό, αλλά την εκδικητική μανία των ναζί εναντίον του γερμανικού λαού, που δεν κατάφερε ο έρμος να αποδείξει ότι ήταν υπεράνθρωποι - οι ναζί βεβαίως.

Οντως, οι ναζιστές άνθρωποι δεν ήταν. Αλλά ούτε θεοί. Θηρία ήταν. Τέρατα.

Μάλιστα τέρατα αγροίκα. Οταν οι ναζί και οι νεοναζί της «Χρυσής Αυγής» μιλούν για το έθνος δεν μιλούν στη βάση του «εκάστοτε πολιτικού προσδιορισμού περί το συνανήκειν» (που είναι ένα έθνος), αλλά στη βάση του αίματος, της φυλετικής συνέχειας.

Τόσον πρωτόγονοι είναι.

Και για αυτό είναι ρατσιστές. Διότι πιστεύουν στο «αίμα» (κάτι στο οποίο θα μπορούσαν αν πιστεύουν οι