Ικέτιδες

08:28 2/5/2018 - Πηγή: Alfa Vita

Αρθρογράφος: Τάνια Ζωγράφου

Η άνανδρη επίθεση των φασιστοειδών στους ανέστιους, ικέτιδες, πρόσφυγες της Μυτιλήνης, σοκάρει. Στη Μυτιλήνη της μικρασιατικής προσφυγιάς, στη Μυτιλήνη της Σαπφούς, στην πλατεία Σαπφούς.

Με την κραυγή, "κάψτε τους ζωντανούς", τα ανθρωποειδή στόχευαν τους μετανάστες με πιστόλια φωτοβολίδων, πυροβολώντας, πετούσαν

πάνω τους πέτρες, τούβλα και άλλα αντικείμενα, με ελάχιστο σκοπό τον τραυματισμό τους, και μέγιστο τη δολοφονία τους. Πάνω σε μανούλες και παιδάκια. Οι τοπικές εφημερίδες αναφέρουν πως είχε γίνει κάλεσμα για συγκέντρωση εναντίον των προσφύγων, από την "Πατριωτική Κίνηση Λέσβου". Πάντα μια «πατριωτική» κίνηση, εταιρεία κλπ θα στεγάζει κάτω από τα φτερά της τον ανθελληνικό φασισμό... Η συνέχεια, γνωστή. 120 μετανάστες συνελήφθησαν για τα γεγονότα. Φασίστας, κανένας. Φαίνεται πως η αστυνομική άποψη για απόπειρα δολοφονίας, με δόλο είναι: «έλα μωρέ, παρεξήγηση, ήταν αγανακτισμένοι και ξέφυγε λίγο το πράγμα».

120 ικέτες για τη ζωή τους, έφτασαν στην πόρτα μας. Μαζί με χιλιάδες άλλους. Να μιλήσουμε γιατί απ’ όλα; Για τον πόλεμο στην πατρίδα τους που ρημάζει τις ζωές τους; Για την αλαζονεία των παγκόσμιων πλανηταρχών, όπου αφού μετατρέψουν τη χώρα τους σε απέραντη έρημο ερειπίων, αρνούνται να τους δεχτούν στις καλογυαλισμένες χώρες τους; Για την υποκρισία της ελληνικής εξουσίας, που για να μην τους αφήσει να περάσουν σε άλλες, καλογυαλισμένες χώ­ρες, αρνείται την έκδοση ασύλου;

Να μιλήσουμε, λοιπόν, για τον ικέτη της αρχαιότητας.

Τότε ο ικέτης θεωρούνταν ιερό πρόσωπο και κανείς δεν μπορούσε να τον βλάψει. Ο ικέτης μπορούσε να ζητήσει άσυλο σε ναό ή στο σπίτι κάποιου ιδιώτη, ακόμα κι αν είχε διαπράξει φόνο. Αν κάποιος αψηφούσε έναν ικέτη, αυτό θα κινούσε την οργή των θεών. Αυτή η οργή ονομαζόταν Άγος. Η άρνηση ταφής νεκρού και η άρνηση χορήγησης ασύλου σε ικέτη, ήταν δυο από τις μεγαλύτερες ύβρεις προς τους θεούς στην αρχαιότητα. Την αρχαιότητα που τα φασισταριά βρωμίζουν με τις αναφορές τους.

Κοντά 3.500 χρόνια πριν, ο γεροΠρίαμος, πέφτει ικέτης στα πόδια του Αχιλλέα, ακουμπώντας τη μακριά, άσπρη γενειάδα του πάνω τους, ζητώντας το πτώμα του νεκρού γιου του, Έκτορα. Και ο πολέμαρχος υπακούοντας τον άγραφο νόμο, συναινεί.

Κοντά 2.600 χρόνια πριν, οι Αθηναίοι σκοτώνουν τους οπαδούς του Μεγαρέα, Κύλωνα, που είχαν καταφύγει, ικέτες, στο βωμό της Αθηνάς. Τους κυνηγάει το Κυλώνειο Άγος, καθώς μεγάλος λοιμός πέφτει πάνω στην πόλη. Ούτε οι Σπαρτιάτες γλυτώνουν τη θεϊκή τιμωρία, που ήρθε με τη μορφή καταστροφικού σεισμού, όταν δολοφονούν είλωτες ικέτες του Ποσειδώνα. Τους είλωτες, τους δούλους δηλαδή.

Τόσες χιλιάδες χρόνια πριν, ο πολιτισμός του ανθρώπου, αντιμετωπίζει με σημερινούς όρους ανθρωπισμού, τον ικέτη, τον πρόσφυγα. Η τραγωδία του Αισχύλου «Ικέτιδες», αφηγείται το μύθο των Δαναΐδων.

Οι Δαναΐδες, κόρες του Δαναού, 50 τον αριθμό, αρνούμενες καταναγκαστικό γάμο, έφυγαν από την πατρίδα τους, τη Λιβύη και έφτασαν, πρόσφυγες στο Άργος. Στο δίλημμα πρόσφυγες ή όχι, οι Δαναΐδες επιλέγουν: «κάτω από τ’ άστρα τ’ ουρανού/ προκρίνω ατέλειωτο φευγιό». Ο βασιλιάς του Άργους, Πελασγός, τους πρόσφερε άσυλο κι εκείνες, για αντάλλαγμα, έφεραν την ευφορία στην ως τότε άγονη Αργολίδα. Άγονη, άρα φτωχή. Τι φοβερή η αλληγορία στο μύθο. Η μετανάστευση που φέρνει καρποφορία!

Την απόφαση του βασιλιά πρέπει να εγκρίνει και ο λαός του. Και να πώς το κάνει: «Έκριναν δίχως δεύτερη γνώμη οι Αργίτες/ μα έτσι, που ν’ ανανιώσει η γέρικη καρδιά μου/ γιατί όλου του λαού τα δεξιά χέρια/ τον αιθέρα τρικύμισαν για να ψηφίσουν/ την απόφαση αυτή: πως μέτοικοι σε τούτη/ τη χώρα να καθόμαστε, λεύτεροι, μ’όλα/ της ασυλίας τα προνόμια ασφαλισμένοι/ από εχθρού επιβουλή, κι ούτε κανείς, ή ντόπιος/ ή ξένος να μπορεί απ’ εδώ να μας σηκώσει/ κι αν χέρι βάλει πάνω μας, όποιος πολίτης/ να μας βοηθήσει αρνιότανε, άτιμος να ‘ναι/ και από τη χώρα εξόριστος, μ’ όλων την ψήφο».

3.500 χρόνια πριν είναι πάρα πολλά για να πάμε πίσω και απ’ αυτά.

Ετικέτες: ΙκέτιδεςΤάνια Ζωγράφου