Και μετά το Παρίσι τι;

16:27 27/11/2014 - Πηγή: Alfa Vita

Αρθρογράφος: Κλειώ Ιωάννου

Με άδεια χέρια γύρισε, για άλλη μια φορά, η κυβέρνηση από το Παρίσι, χάνοντας τελείως το καλά μελετημένο επικοινωνιακό παιχνίδι που είχε στηθεί από το επιτελείο του Μαξίμου, με στόχο την αναπτέρωση της πολιτικής της αξιοπιστίας.

Οι κραδασμοί, πλέον, έχουν καταφέρει να ρηγματώσουν και τους πιο ισχυρούς κοινωνικούς δεσμούς σε μια πορεία υποχωρήσεων προς τους δανειστές και διαρκών αναδιπλώσεων από τις θέσεις για δήθεν έξοδο από τις μνημονιακές πολιτικές.

Και όλα αυτά, στον απόηχο των καταγγελιών για χρηματισμό βουλευτών για την εκλογή Προέδρου

της Δημοκρατίας.

Αξιοσημείωτη είναι και επανεμφάνιση του λαϊκού παράγοντα στο προσκήνιο, με δύο μεγάλες διαδηλώσεις τον τελευταίο μήνα, αλλά και την νεολαιίστική ορμή να κατακλύζει πανεπιστήμια και σχολεία.

Ο κλοιός των κοινωνικών αντιδράσεων σε συνδυασμό με την αμετακίνητη στάση των δανειστών όμως, διαμορφώνει ένα τοπίο αρκετά «σεισμογενές» για την παρούσα κυβέρνηση, αλλά και απαιτητικό για την επόμενη.

Τι κάνει, λοιπόν, μια κυβέρνηση που έχασε τη δυνατότητα να ελαφρύνει, έστω και λίγο, την κοινωνία από τα αβάσταχτα φορολογικά βάρη των χαρατσιών και λοιπών οφειλών;

Όταν, στη συνέχεια δεν καταφέρνει να αποσπάσει, ακόμα και επικοινωνιακά, κάποιες θετικές παραχωρήσεις συμβολικού χαρακτήρα από τους δανειστές; Πρώτα θα φεύγαμε, μετά θα διώχναμε έναν από τους τρείς και τελικά θα μείνουν.

Ποιο μπορεί να είναι το μέλλον μιας πολιτικής που με την κοινωνική αφαίμαξη πέντε χρόνων, πανηγυρίζει μια ανάπτυξη με 1,5 εκατομμύρια ανέργους και το μισό πληθυσμό να είναι στο όριο της φτώχειας;

Που στοχεύει μια Ευρώπη που συνεχίζει χωρίς δισταγμό τη λιτότητα σε ένα τοπίο που τα «αντι-Μερκελικά» ρεύματα μεγαλώνουν; Στην Ισπανία πρώτο το Podemos, στην Γαλλία καραδοκεί η Λεπέν, στην Ιταλία ο Πέπε Γκρίλο και στην Αγγλία ένα ακραία αντι ευρωπαϊκό κόμμα (UKIP);

Το πρώτο πολιτικό στραβοπάτημα αναμένεται να γίνει στην Ελλάδα και αυτό το ξέρουν καλά όσοι κρατούν τα ηνία στο κόμματος των Βρυξελλών. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ανεπανόρθωτη «βλάβη» του πολιτικού συστήματος της χώρας, είναι κάτι το οποίο έγινε με πλήρη συνείδηση, σε μια χώρα πείραμα για τον νεοφιλελεύθερο εξορθολογισμό. Είναι σαφές επίσης ότι οι πολιτικές προθέσεις όσο θετικά προσκείμενες προς τους δανειστές και να είναι δεν αρκούν για να σφραγίσουν την στρατηγική τους ηγεμονία, όσο παραμένει ζωντανός ο βασικός τους αντίπαλος, η αριστερά.

Υπό αυτή την έννοια, η επ΄αόριστον θυσία του πολιτικού προσωπικού που ανεχόταν τον συσχετισμό αυτό είναι κάτι που ποτέ δεν προσμετρήθηκε ως ανασταλτικός παράγοντας για την εφαρμογή αυτής της πολιτικής. Ο στόχος παραμένει ίδιος από την αρχή. Η πλήρης διάλυση των αναχωμάτων σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, των αντιστάσεων στην οικονομική και πολιτική μετάλλαξη της χώρας. Αυτό είναι και το βασικό το οποίο έχει να αντιμετωπίσει η επόμενη κυβέρνηση με πλήρη συνείδηση ότι οι έξω, δεν θα διστάσουν να προβούν στον πιο σκληρό εκβιασμό.

Ετικέτες: Κλειώ Ιωάννου