Καθηγήτριες/Καθηγητές Εν Δράσει - Διακήρυξη για τις εκλογές του ΔΣ της ΕΛΜΕ Εύβοιας

08:59 4/12/2017 - Πηγή: Alfa Vita

Σε αγαπώ κι ας συνδικαλίζεσαι

Eίναι ωραία να περιμένεις το τρένο στο σιδηροδρομικό σταθμό της Χαλκίδας. Αγναντεύεις τη θάλασσα, παγώνει λίγο ο χρόνος, προλαβαίνεις να σκεφτείς κάτι που να μην είναι μεροδούλι μεροφάι. Και νάτο, καταφθάνει το τρένο που λέγεται «Ένωση Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης ν. Εύβοιας». Πιθανά, μερικοί να μην έχουν όρεξη να επιβιβαστούν, γιατί αυτό το τρένο το θεωρούν ξένο, κρυόμπλαστρο ή και βαρετό. Όντως δεν είναι παιξεγέλασε να βρούνε μια κοινή ράγα τόσοι επιβάτες. Ο καθένας κουβαλάει τη δική του βαλίτσα και προφανώς έχει τα δικά του άπλυτα μέσα. Άσε που πάνω στο

τρένο βρίσκονται και άδειες λέξεις, υπεκφυγές, ο μέγας αρχικαουμπόης, υπηρέτες δύο αφεντάδων και κάτι τρομεροί καθοδηγητάρες. Επίσης βρίσκονται ζητήματα όπως το να διδάσκεις σε τρία σχολεία εκ των οποίων το ένα στην Αγιάννα, το άλλο στην Αυλίδα και το τρίτο στο Μαντούδι ή να είσαι αναπληρωτής, να έχεις έρθει εδώ από τα Τρίκαλα και τώρα πια να βλέπεις τα παιδιά σου μέσω Skype.

Οι σφραγιδοκράτορες -αξιολύπητοι κατά βάθος- φαντασιώνονται ότι στέκουν πάνω από τη σκακιέρα και μας κουνάνε, μας πάνε από δω, μας πάνε από κει, εκτός ονείρου και εκτός καθημερινότητας. Πρέπει οπωσδήποτε να μεταλλαχτούμε σε ανασφαλή, πλεονάζοντα, αναλώσιμα πιόνια. Και τότε ρίξανε τον κλήρο να δούνε ποιος ποιος ποιος θα φαγωθεί… και τα λοιπά.

Εντωμεταξύ, το οτομοτρίς «Δημόσιο Σχολείο» ενώ πάει να περάσει τη γέφυρα προς τη νέα χιλιετία-η οποία έχει ήδη παλιώσει-βρίσκει τη γέφυρα πριονισμένη και πρέπει τώρα να προχωρήσει στον αέρα, στον αέρα και το μέλλον των παιδιών, που πριν φύγουν για το σχολείο χαιρετάνε το πρωί τους γονείς τους, οι γονείς τους -είτε άνεργοι είτε μισοάνεργοι είτε ζουπηγμένοι- τα σταυρώνουν στο κατώφλι, υπερασπίσου το παιδί γιατί αν γλιτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα.

Σκάβουμε εμείς οι εκπαιδευτικοί με τα νύχια, μέσα στα χώματα, κάτω από όγκους κατεδαφιστέων υλικών, «Νέο Λύκειο», «Κεντρικές Εξετάσεις», «Δημιουργικές Εργασίες», κλπ, να ξεθάψουμε αυτήν την καθαρή μορφή, την ευγενική νοημοσύνη, να την συναρμολογήσουμε κομμάτι κομμάτι και να την αποδώσουμε στους μαθητές και τις μαθήτριές μας. Οι αρμόδιοι μάς παρακολουθούν μέσα από ανάδρομους καθρέφτες: Βασικό θέμα τους είναι να μειωθεί η γενική παιδεία και να προετοιμάσουν τις διάφορες επί σφαγή «αξιολογήσεις».

Οπότε, καθώς διασχίζουμε κορυφογραμμές ή καμένα δάση ή τούνελ, μάς έρχεται να σιγοτραγουδήσουμε «γύφτισσα τύχη πες μου τι με σώνει, τ’ απομεσήμερο για δες ζυγώνει…»

Τι μας σώνει;

Ας δούμε τι μας πρόσφερε η συλλογικότητα το τελευταίο διάστημα. ΕΠΑΛ Αλιβερίου: εγκρίθηκαν, μετά από κοινή κινητοποίηση γονιών, μαθητών και ΕΛΜΕ, δυο από τα τρία εναπομείναντα ολιγομελή τμήματα, αναγκάζοντας το υπουργείο παιδείας σε υποχώρηση μετά την αρχική του άρνηση.

Επίσης: η παράσταση διαμαρτυρίας με τους γονείς και τους μαθητές των ειδικών σχολείων, ώστε να μην καταλήξουν στον Καιάδα τα ειδικά σχολεία της πόλης μας επέφερε καρπούς, η συνδικαλιστική συμπαράσταση στους αναπληρωτές τους οποίους οι διοικούντες ήθελαν να στείλουν όπου να ‘ναι έστειλε τον καθένα και τη καθεμιά όπου δικαιούνταν οι ίδιοι, οι υποψήφιοι των πανελλαδικών εξετάσεων βρήκαν όλα τα βαθμολογικά κέντρα ανοιχτά, που η Περιφέρεια ήθελε να κλείσει, η παρέμβαση του σωματείου για τον ΟΟΣΑ αποκάλυψε ότι οι ΟΟΣΑΔΕΣ δεν θα μας φέρουν ούτε καν καθρεφτάκια και άλλα μικρά ή μεγαλύτερα που δεν είναι για να τα αγνοείς. Και μην ξεχάσουμε τον πολιτιστικό αέρα που πνέει στην ΕΛΜΕ με τον «Μπρεχτ στο υπόγειο», το τριήμερο πολιτιστικών δράσεων στο Νέο Μουσείο Αρέθουσας, το Σεμινάριο Μουσειακής Εκπαίδευσης αλλά και Δράσεις Αλληλεγγύης: Αιμοδοσία, στήριξη συγγενών εκλιπόντων συναδέλφων, Θερινό σχολείο για τους πρόσφυγες, κ.λ.π.

Ναι. Το τρένο παρόλο που, μήπως, ίσως, κατά συνέπεια, ωστόσο.... συνεχίζει. Πολλές φορές προχωρά αργά, απελπιστικά αργά, άλλοτε πάλι βάζει όπισθεν ή ξεμένει από κάρβουνο ή πρέπει να διαβεί μέσα από σκοτεινά τούνελ, να περάσει δίπλα από φαράγγια απόκρημνα να βγει στον ανοιχτό ορίζοντα. Χρειάζεται σπρώξιμο, την ώθηση που δίνει η συμμετοχή.

Παλιά ορισμένοι δεινόσαυροι λέγανε «όποιος διαφωνεί, να κατέβει απ’ το τρένο». Οι Καθηγήτριες/Καθηγητές Εν Δράσει λέμε «όποιος/α διαφωνεί, να ανέβει στο τρένο: τον/την χρειαζόμαστε οπωσδήποτε».

Καθηγήτριες/Καθηγητές Εν Δράσει

Δεκέμβριος 2017

Καθηγητές εν Δράσει