ΚΚΕ: «Uber alles» η καπιταλιστική ανάκαμψη και η μετατροπή της χώρας σε «επενδυτικό Ελντοράντο»

08:34 28/7/2017 - Πηγή: Alfa Vita

Την απαρέγκλιτη εφαρμογή του μνημονίου και των αντιλαϊκών μέτρων στο διηνεκές επισημαίνει ως προϋπόθεση της ανάκαμψης και των διαπραγματεύσεων για το χρέος ο ΣΕΒ.

«Αντίβαρο στην οριοθετημένη, πλέον, και προσδιορισμένη εκ των προτέρων, ανάγκη για την παραγωγή πρωτογενών πλεονασμάτων, πρέπει να αποτελέσει, δίκην

εθνικού στόχου, η ταχύρρυθμη ανάπτυξη uber alles της ελληνικής οικονομίας. Η χώρα, εάν σέβεται τον εαυτό της, πρέπει να γίνει ένα επενδυτικό Ελντοράντο (...) Με μία οικονομία που δημιουργεί εισοδήματα, που φορολογούνται με συνετό τρόπο ώστε να συνεχίσουν να παράγονται, από μία κυβέρνηση που λειτουργεί με ένα μικρού μεγέθους αλλά υψηλής παραγωγικότητας δημόσιο τομέα. Και ο δρόμος αυτός περνάει μέσα από τη διευκόλυνση του ιδιωτικού τομέα να κάνει κερδοφόρες επενδύσεις, το αυτονόητο, δηλαδή, που δεν θα κουραζόμαστε να το επαναλαμβάνουμε».

Περισσότερο εύγλωττος δεν θα μπορούσε να είναι ο Σύνδεσμος των Βιομηχάνων, στο χτεσινό του εβδομαδιαίο δελτίο, σε ό,τι αφορά τις απαιτήσεις και τις προτεραιότητες που θέτει για την «επόμενη μέρα» μετά την έκδοση του κρατικού ομολόγου και τη «δοκιμαστική έξοδο στις αγορές», σε σχέση με τη στήριξη της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου, αλλά και τον «εθνικό» στόχο της μετατροπής της Ελλάδας σε «επενδυτικό Ελντοράντο», για την αναζωογόνηση της εγχώριας καπιταλιστικής οικονομίας.

«Τέρμα στις καθυστερήσεις» των αντιλαϊκών μέτρων

Ο ΣΕΒ σημειώνει πως «μετά τις αγορές, στόχο αποτελεί μια βιώσιμη σχέση μεταξύ χρέους, πρωτογενών πλεονασμάτων και ανάπτυξης», ενώ σε σχέση με την πρόσφατη «δοκιμαστική έξοδο», επισημαίνει πως «η επιτυχής έξοδος στις αγορές ήδη θέτει de facto τέρμα στην πρακτική των καθυστερήσεων στις αξιολογήσεις και την παροχολογία καθώς, σε διαφορετική περίπτωση, η χώρα θα βρεθεί αντιμέτωπη με αύξηση επιτοκίων στην επόμενη έκδοση, με αυτοκαταστροφικές συνέπειες για την ελληνική οικονομία», θυμίζοντας δηλαδή κι εκείνος με τη σειρά του στην κυβέρνηση την ανάγκη απαρέγκλιτης εφαρμογής των αντιλαϊκών μέτρων, όπως επίσης και την ανάγκη να μην υπάρξουν «περιττές» καθυστερήσεις στο κλείσιμο της τρίτης «αξιολόγησης», που στον πυρήνα της έχει τις νέες αντεργατικές ανατροπές, τις αλλαγές στο συνδικαλιστικό νόμο, το χτύπημα του δικαιώματος της απεργίας, το νέο τσεκούρι σε επιδόματα και συντάξεις, καθώς και το άνοιγμα νέων πεδίων κερδοφορίας μέσω της σάρωσης των αυτοαπασχολούμενων και την εφαρμογή της «εργαλειοθήκης» του ΟΟΣΑ. Οπως χαρακτηριστικά λέει, «η ελληνική πλευρά δεν έχει άλλη πρακτική εναλλακτική από τη πιστή εφαρμογή του μνημονίου μέχρι το τέλος του προγράμματος. Μόνο έτσι διασφαλίζεται».

Εξάλλου, σε άλλο σημείο, οι βιομήχανοι σημειώνουν με νόημα πως «εάν το παρελθόν είναι οδηγός για το μέλλον, δεν θα πρέπει στους επόμενους 12 μήνες να επαναληφθεί το σκηνικό του 2014, όταν η κυβέρνηση καθυστερούσε την ολοκλήρωση της 5ης αξιολόγησης του 2ου μνημονίου λόγω επερχόμενου πολιτικού κόστους», προσθέτοντας σε σχέση με την ανάγκη και «πολιτικής σταθερότητας» πως «σήμερα, βεβαίως, η κυβέρνηση έχει κάθε δυνατό πολιτικό κίνητρο να τηρήσει πρώτα ευλαβικά τις προθεσμίες των αξιολογήσεων και αφού πρώτα βγάλει τη χώρα από το μνημόνιο, τότε μόνο να ζητήσει την επιβράβευση του εκλογικού σώματος».

«Κανονικότητα» τα μόνιμα «μνημόνια» για το λαό

Χαρακτηριστικά είναι και τα όσα λέει στο εβδομαδιαίο δελτίο ο ΣΕΒ, σε σχέση με τους στόχους για μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων και τα μέτρα «ελάφρυνσης» του κρατικού χρέους που παζαρεύει η κυβέρνηση με τους «θεσμούς», ώστε να απελευθερωθεί περαιτέρω «δημοσιονομικός χώρος» για τη στήριξη της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Οι επισημάνσεις των βιομηχάνων σμπαραλιάζουν τα κυβερνητικά παραμύθια περί «τέλους της επιτροπείας» για το λαό, μετά το τέλος του τρέχοντος προγράμματος.

Οπως επισημαίνει ο ΣΕΒ, «η χώρα εισέρχεται πλέον σε μια μακροχρόνια περίοδο πλεονασματικής δημοσιονομικής διαχείρισης όπου η κανονικότητα θα περιλαμβάνει ετήσια πρωτογενή πλεονάσματα σε συνεχή βάση 3,5 π.μ. του ΑΕΠ από το 2018 και μέχρι το 2022, και γύρω στις 2 π.μ. του ΑΕΠ από εκεί και πέρα», ενώ η «διαπραγμάτευση ενός δυναμικού (κυλιόμενου) μηχανισμού ελάφρυνσης του χρέους με μείωση επιτοκίων, μετάθεση πληρωμών τόκων στο μέλλον, επέκταση της διάρκειας και των περιόδων χάριτος των δανείων, κ.ο.κ. (...) προϋποθέτει την εσαεί δέσμευση της ελληνικής πλευράς για την εφαρμογή μίας δημοσιονομικής πολιτικής προκαθορισμένου πρωτογενούς αποτελέσματος. Η πιθανότητα, όμως, να επιτευχθεί μία τέτοια συμφωνία για ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα (μέχρι το 2060) είναι μικρή».

Επισημαίνοντας έτσι ως «εύλογη» την απροθυμία των άλλων κρατών - μελών της Ευρωζώνης να αναλάβουν τους κινδύνους «σε μακροπρόθεσμα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους, καθώς δεν είναι δυνατόν να διασφαλισθεί εκ των προτέρων η απρόσκοπτη εξυπηρέτηση του χρέους κατά τα συμφωνηθέντα», αλλά και επισημαίνοντας ότι «δεν πρέπει να βαυκαλιζόμεθα ότι μπορεί να γίνει αποδεκτό η Ελλάδα να πληρώνει μόνο όταν έχει» (σε σχέση με τις προτάσεις για «ρήτρες ανάπτυξης»), ο ΣΕΒ καταλήγει πως «ο μόνος τρόπος να επέλθει αμοιβαία επωφελής συμφωνία είναι να δεσμευθούν τα δύο μέρη ότι σε τακτά διαστήματα (π.χ. κάθε τριετία) θα συμφωνούνται διορθωτικές κινήσεις έτσι ώστε να μην συσσωρεύονται ανισορροπίες που να υπονομεύουν την βιωσιμότητα του χρέους, μέσα από ένα εξειδικευμένο σύστημα εποπτείας. Σε κάθε περίπτωση, διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις από εδώ και πέρα θα πρέπει να ενσωματώσουν στα προγράμματά τους, και την λειτουργία τους, τον μακροχρόνιο περιορισμό των πρωτογενών πλεονασμάτων».

Στο όνομα δηλαδή της μείωσης των πρωτογενών πλεονασμάτων για να βρεθεί «δημοσιονομικός χώρος» για το κεφάλαιο, έρχονται μόνιμα «μνημόνια» και μηχανισμοί εποπτείας, που θα πληρώνει ο λαός με αντιλαϊκά μέτρα στο διηνεκές.

Ο ΣΕΒ θυμίζει εξάλλου σε άλλο σημείο πως «μετά τη λήξη του Μνημονίου τον Αύγουστο του 2018, η Ελλάδα θα υπόκειται στους συνήθεις κανόνες όπως όλα τα κράτη - μέλη, καθώς και σε ένα εξειδικευμένο σύστημα εποπτείας, καθώς οι ευρωπαϊκοί μηχανισμοί και οργανισμοί θα παραμείνουν για δεκαετίες οι μεγαλύτεροι πιστωτές της χώρας».

Επιτάχυνση της ρευστοποίησης θέλει η ΤτΕ

Στο μεταξύ, την ανάγκη επιτάχυνσης της δικαστικής διαδικασίας για τη ρευστοποίηση εξασφαλίσεων δανείων που έχουν ήδη καταγγελθεί επισημαίνει ως προτεραιότητα για το επόμενο «κύμα» αναδιαρθρώσεων η Τράπεζα της Ελλάδας, σύμφωνα με ανάλυση που περιλαμβάνεται στην επισκόπηση του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Σύμφωνα με την ανάλυση, αν οι τράπεζες χρειαστούν κατά μέσο όρο πέντε χρόνια για να ρευστοποιήσουν το σύνολο των εξασφαλίσεων που έχουν λάβει για καταγγελθέντα δάνεια, θα «γράψουν» ζημία της τάξης των 13 δισ. ευρώ. Αντίθετα, αν ο χρόνος συντμηθεί στον ευρωπαϊκό μέσο όρο (2ετία), στο βασικό σενάριο θα εισέπρατταν 14,8 δισ. και στο ακραία δυσμενές 12,6 δισ. ευρώ, από τα συνολικά 21 δισ.

ΣΕΒΚΚΕμνημόνιαανάπτυξημέτρα