Κόκκινα χαλιά και ξύλο

08:01 9/10/2012 - Πηγή: Alfa Vita

p1 {font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;font-size:12px;margin-left:8px;margin-right:8px;margin-top:4px;margin-bottom:4px;text-align:justify;}

Μαρικάκι - topontiki.gr, 8/10/2012

Την ώρα που καταφθάνει η «σύμμαχος και φίλη» Άγκελα και ξετυλίγεται το κόκκινο χαλί για την 6ωρη επίσκεψή της προκειμένου να επιθεωρήσει τα αποικιακά εδάφη και να στείλει τα μηνύματά της, γύρω τριγύρω μαίνεται η αναταραχή στις τάξεις των ιθαγενών.

Σκαραμαγκάς, Δρομοκαϊτειο, συνταξιούχοι, άτομα με ειδικές ανάγκες, ΔΕΗ, Υγεία, εκπαίδευση,

οι χαλυβουργοί πιο πριν και τόσοι άλλοι έχοντας φτάσει στο μη περαιτέρω της λιτότητας και της εσωτερικής στάσης πληρωμών, προχωρούν σε κινητοποιήσεις και διαμαρτυρίες, που εκ των πραγμάτων φέρουν το εκρηκτικό κλίμα της κατάστασης που βιώνουν.

Όλο και περισσότεροι κλάδοι εργαζομένων... συστήνονται με τα ΜΑΤ εκ του σύνεγγυς... Κι ενώ η Μέρκελ μας διαβεβαιώνει ότι η καρδιά της ματώνει για τους Έλληνες, το μόνο που εμίες μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι ματώνει είναι τα κεφάλια διαμαρτυρόμενων εργαζομένων....

Στη ΓΑΔΑ πλέον αρχίζουν και συρρέουν εργαζόμενοι, μεροκαματιάρηδες και μισθωτοί, από εκείνους που η λιτότητα προς χάρην της ικανοποίησης των «διεθνών υποχρεώσεων της χώρας» στη διεθνή τοκογλυφία, έχει στερήσει το παρόν και το μέλλον καταπίνοντας τους πόρους που έχουν διαθέσιμους για να ζήσουν, κατά κανόνα από την εργασία τους.

Παρά ταύτα οι εκδηλώσεις εξάντλησης των αντοχών της ελληνικής κοινωνίας εντέχνως καλουπώνονται στη θεωρία των άκρων η οποία ξετυλίγεται εδώ και δύο μήνες. Η απεργία, από νόμιμο δικαίωμα πριν λίγο καιρό τείνει να εξισωθεί με … πραξικόπημα και η διεκδίκηση από τους εργαζόμενους των νόμιμων δικαιωμάτων τους, κατά την κυρίαρχη ρητορική, μάλλον δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να στρέφεται εναντίον του κράτους (το οποίο πάντως, οι θιασώτες της παραπάνω θεωρίας αποκρύπτουν ότι στην πραγματικότητα είναι αυτό που έχει στραφεί κατά των εργαζομένων). Με άλλα λόγια χιλιάδες εργαζόμενοι που βρίσκονται σε απόγνωση άλλο μέλημα δεν έχουν από το να καταλύσουν το κράτος.

Πόσο όμως πιστεύουν ότι θα μπορούν τα διάφορα συστημικά κέντρα να διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα (κάτι που αποτελεί μια μορφή βίας);

Αρκεί ένα φιλικό χτύπημα στο ώμο του Σαμαρά από τη Μέρκελ για να πιστέψουμε ότι η σωτηρία πλέον είναι νομοτέλεια και όλοι του χρόνου θα μιλάνε για ένα «success story»;