Λίγο πριν από τη γνωμοδότηση – αξιολόγηση των διευθυντών

07:48 18/6/2017 - Πηγή: Alfa Vita

Η γνωμοδότηση που καλείται να δώσει κάθε σύλλογος διδασκόντων (εξαιρώντας ελαστικά εργαζόμενους) σχετικά με τους υποψήφιους διευθυντές, είναι άλλη μια ωραιοποιημένη απάτη. Από πότε η έκφραση της γνώμης έγινε υποχρεωτική και μάλιστα κατά τρόπο κλειστό, καθοδηγούμενο και προκαθορισμένο, δίχως την απαίτηση επιχειρημάτων; Και εφόσον έχει μόνο έναν γνωμοδοτικό χαρακτήρα για τα Συμβούλια Επιλογής Διευθυντών, μήπως θα χρησιμοποιηθεί στη συνέντευξη ανάλογα με την περίπτωση, άλλοτε θετικά για να προωθηθεί κάποιος και άλλοτε καταδικαστικά…;

Τι επιδιώκουν με τη διαδικασία

Προσαρμογή, μάθηση,

υπακοή και συμμετοχή σε μια από τις διαδικασίες αξιολόγησης που έχουν αποφασιστεί (το Σεπτέμβρη έρχεται η αυτοαξιολόγηση σχολικών μονάδων και έπεται και η δική μας όπως υπογράφηκε στις 2 τελευταίες συμφωνίες (μνημόνια) κατ΄ επιταγή του ΟΟΣΑ και των θεσμών). Για το λόγο αυτό είναι πολύ σημαντική η συσπείρωση των συλλογών στην παρούσα φάση ώστε να υπάρχει δυναμική αγώνα για το Σεπτέμβρη.

Αναστάτωση, σύγκρουση και κανιβαλισμό εντός των συλλόγων διδασκόντων.

Να ξεχωρίσουν όσοι δεν συμμορφώνονται, και αντιστέκονται στην εργασιακή δουλεία.

Ρόλος διευθυντή

Είναι ωστόσο έωλο, να παρατηρούμε τα παραπάνω αν δεν κάνουμε πριν μια κριτική στο ρόλο των διευθυντών. Έχουν παρέλθει οι καιροί που οι διευθυντές ήταν τρόπον τινά «διακοσμητικοί» και συμπληρωματικοί των συλλόγων. Με τα κριτήρια επιλογής των διευθυντών δημιουργείται μια πρόσκαιρη εξισορρόπηση ανάμεσα σε προσοντούχους υποψήφιους και τους παλιούς, αφού μοριοδοτεί και την «αγορά πτυχίων» και τη θητεία σε θέσεις ευθύνης και διοίκησης. Όμως ζούμε σε μεταβατική περίοδο εργασιακών σχέσεων και επιχειρείται ο διευθυντής των σχολείων να είναι manager, καθώς κάθε σχολική μονάδα με τη λεγόμενη «αυτονομία» πρόκειται να λειτουργεί ως μαγαζάκι, αν δεν λειτουργεί ήδη. Όσο δημοκρατικός και ανθρώπινος κι αν προσπαθήσει να είναι ένας διευθυντής, το παρόν και επερχόμενο νομικό πλαίσιο θα τον εγκλωβίζει σε ένα άγονο διοικητικό- γραφειοκρατικό καθήκον το οποίο δεν θα επιτρέπει ελιγμούς και μια δίκαιη ανθρώπινη διαχείριση του προσωπικού και της σχολικής κοινότητας. Θα γίνει προφανές πια ότι ο διευθυντής είναι μέρος της διοίκησης και όχι του συλλόγου.

Πέρα όμως απ΄όλα αυτά οφείλουμε να αμφισβητούμε την ιεραρχική δομή και το διαχωρισμό των εργαζομένων σε διευθυντές και διευθυνόμενους, αν θέλουμε απέναντι στον ατομικισμό και την ανάθεση να προτάξουμε τη δημοκρατία, τη συλλογική ευθύνη και τη δύναμη στη βάση, τη συλλογική δηλαδή και συμπληρωματική λειτουργία των εργαζομένων. Προς αυτή την κατεύθυνση θα μπορούσε να υπάρχει ένας εκπρόσωπος – συντονιστής από κάθε σύλλογο που θα αναλάμβανε το ρόλο κυκλικά για 1-2 χρόνια με ανακλητότητα. Ο σύλλογος των διδασκόντων έτσι θα ήταν το κυρίαρχο όργανο λήψης και υλοποίησης των αποφάσεων. Προϋπόθεση είναι μια άλλη πολιτική και διαφορετική οικονομική και κοινωνική οργάνωση.

Οι θέσεις των παρατάξεων ΔΑΚΕ, ΣΥΝΕΚ και ΠΕΚ (πρώην ΠΑΣΚΕ), όπως εκφράστηκαν με κείμενα αλλά και στις συνελεύσεις απορρίπτουν μεν τη διαδικασία γνωμοδότησης αλλά από θέση υπεράσπισης του παρελθόντος και των αστικών θεσμών. Επομένως, σε όποιες ΕΛΜΕ υπήρξαν κοινά ψηφίσματα και αποφάσεις δεν αντανακλούν μια σαφή και ξεκάθαρη στάση άρνησης (ταυτόχρονα από τους συλλόγους και από τους αιρετούς). Θετικό βήμα αποτελεί η ριζοσπαστική αρνητική τοποθέτηση των πάνω από 10 ΕΛΜΕ καθώς και μεμονωμένων συναδέλφων οι οποίοι υποστηρίζουν την κατάργηση της ιεραρχίας στο σύλλογο. Μήπως θα έπρεπε αυτές οι ΕΛΜΕ να συναποφασίσουν δημιουργώντας ένα άτυπο σώμα το οποίο απαντάει στην παθητική αναμονή της ΟΛΜΕ και να κηρύξουν στις 20 Ιούνη στάση εργασίας;

Αποχή λοιπόν είναι η λύση σε κάθε διαδικασία αξιολόγησης, όπως και αν την ονομάζουν, διότι τόσο ο σκοπός όσο και η διαδικασία επιδεινώνουν τη θέση των εργαζομένων και δεν ταιριάζουν στο λειτούργημα του παιδαγωγού. Δεν πρέπει να μπούμε σε ψευτοδιλήμματα που βάζει η εξουσία. Κάθε συνάδελφος της βάσης, κάθε σύλλογος καλείται να διακρίνει τι είναι προσωπική σχέση με τον άνθρωπο διευθυντή και τι σημαίνει διευθυντής -διευθυνόμενος, τη στιγμή που ο δεύτερος όρος χάνει βήμα- βήμα ολοένα και πιο εντατικά την παιδαγωγική του ελευθερία και το μισθό του.

Μπροστά στις δοκιμασίες και τις μάχες του μέλλοντος, όπως δείχνει η βίαιη και αδίστακτη επιβολή της αξιολόγησης σε όλη την καπιταλιστική περιφέρεια (αναπτυσσόμενος και 3ος κόσμος), η σημερινή περίσταση μοιάζει παιχνιδάκι. Άλλωστε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δείχνει μέχρι στιγμής να επιδιώκει τη συναίνεση σε μέτρα που αφορούν στην παιδεία.

Κάθε ΕΛΜΕ όπως έπραξαν κι άλλες, η ΔΟΕ και η ΑΔΕΔΥ είναι αναγκαίο να συνταχθεί ενάντια στη γνωμοδότηση και να κηρύξει στάση εργασίας και αποχή. Αυτή θα έβαζε τέλος σε νομικίστικες αγωνίες και μικροαστικούς φόβους.

Ταξική προοπτική εκπαιδευτικών Πάτρα- Ιούνιος 2017

διευθυντές σχολικών μονάδωνεπιλογή διευθυντών σχολικών μονάδων