Μαθητεία στη μετανάστευση

06:41 9/10/2017 - Πηγή: Alfa Vita

Αρθρογράφος: Ανδριανή Στράνη

Επιστρέψαμε. Αδύναμοι να κρατήσουμε για πάντα το καλοκαίρι και μελαγχολικοί όπως ο Σεπτέμβρης που κρατούσε τη ζέστη, ξεγέλασμα Αυγουστιάτικης μνήμης. Στις σχολικές αίθουσες ο απολογισμός απόχτησε βαρύνουσα σημασία. Στη μέτρηση καταλάβαμε τη διαφορά. Στις απουσίες. Σχεδόν σε κάθε τάξη κάποιος μας έλειπε. Στο δεύτερο θρανίο από αριστερά, με μάτια στο μπλε της θάλασσας ο Πάνος πέρυσι, καθόταν ήσυχος και ζωγράφιζε. Είχε μια θλίψη

στο βλέμμα και ταξίδευε από καιρό . . .από τότε που του ανακοίνωσαν οι γονείς του το ενδεχόμενο της αναγκαστικής μετανάστευσης. Σε άλλο τμήμα η Αλίντα είχε πιάσει παράθυρο και της άρεσε να παρατηρεί στα σύγνεφα τους περίεργους από βαμβάκι σχηματισμούς. Σα να ήθελε να κρατήσει μέσα της αυτό το κομμάτι τ ουρανού, ελπίδα και φως στην άλλη πατρίδα. Γεννημένη στην Ελλάδα, την ένοιωθε πρώτη πατρίδα, όπως έλεγε στους καθηγητές. Επιθυμούσε να μείνει για πάντα εδώ. Όταν η ανεργία έπληξε και τη δική της οικογένεια, η επιστροφή στην Αλβανία ήταν λύση ανάγκης. Κλαίει συχνά, εκμυστηρεύτηκε η μητέρα της σε φίλους και δυσκολεύεται να προσαρμοστεί. Η Αφροδίτη γέννημα θρέμμα του Πειραιά από τον προπάππου της ,βρέθηκε από το Πασαλιμάνι να αγναντεύει μια άλλη χώρα, την Τουρκία, όταν ο πατέρας της με σπουδαίο βιογραφικό ανέλαβε υπεύθυνος ζωικής παραγωγής μεγάλης μονάδας στον Έβρο. Η Αναστασία ακόμα, που από το μπαλκόνι της έβλεπε την Ακρόπολη και το έλεγε πάντα με περηφάνεια, βρέθηκε ξαφνικά σε φτιαχτό ''παράδεισο'' των Αραβικών Εμιράτων. Το χειρότερο αυτής της υπόθεσης είναι πως δεν έχει τέλος η μεγάλη φυγή. . . όσο οι πολιτικές που οδηγούν σε μνημόνια και εξαρτήσεις συνεχίζονται και η ελληνική μετανάστευση θα ακολουθεί και τώρα το ίδιο μονοπάτι των δεκαετιών `50 και `60 .Ο παρακάτω πίνακας είναι ενδεικτικός για την ελληνική μετανάστευση στην περίοδο της κρίσης.

Όταν η ανεργία στην Ελλάδα χτύπησε κόκκινο καταγράφοντας τα υψηλότερα ποσοστά στην Ευρωπαική Ένωση, πολλές οικογένειες αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν για λόγους επιβίωσης. Σύμφωνα με την έρευνα της ΕΛΣΤΑΤ αλλά και της Eurostat, η Ελλάδα έχει τη θλιβερή πρωτιά στην ανεργία τόσο στην ΕΕ όσο και σε επίπεδο Ευρωζώνης (21,2% τον Ιούνιο του 2017 και με τον αριθμό των ανέργων να ανέρχεται στα 1.017.127 άτομα).Για το ίδιο θέμα η πραγματική ανεργία στην Ελλάδα εκτιμάται σε ποσοστό 31,3% από την ΕΚΤ. Οι εργαζόμενοι μπροστά στην γενικευμένη νεοφιλελεύθερη επίθεση και μη έχοντες στηρίγματα κοινωνικής πολιτικής από το ανήμπορο κράτος, αναγκάζονται να ξεριζωθούν. Ένα μεγάλο ποσοστό κατευθύνεται ακόμα σε χώρες που υπάρχει κάποια σύνδεση μαζί τους (συγγενική ή συνήθειας).Όπου ο νεοπτωχισμός αφήνει περιθώρια επιλογών, αρκετοί αναζητούν εργασία σε χώρες κατάλληλων συνθηκών για την πολλαπλή στήριξη που θα χρειαστούν τα παιδιά τους. Η φτώχεια, όπως και η μετανάστευση, είναι μορφές βίας εναντίον των ανήλικων εφήβων μαθητών. Συνεπώς η μετανάστευση έχει δυσάρεστα ψυχοκοινωνικά αποτελέσματα διαφορετικά για κάθε παιδί, που επιδρούν αρνητικά στην ανάπτυξή του. Τα παιδιά αυτά χρειάζονται ψυχολογική στήριξη γιατί χάνουν τη σταθερότητα αναφοράς στο οικείο περιβάλλον και διακατέχονται από το άγχος της προσαρμογής στον ξένο τόπο. Η Κ. μέσα στις τόσες φουρτούνες που αντιμετώπισε τον πρώτο καιρό του ξεσπιτωμού, όπως χαρακτήρισε την μετανάστευσή τους στην ψυχολόγο της, ήρθε αντιμέτωπη και με τη θλίψη της έφηβης κόρης της. Σχεδόν έπαψε να χαμογελάει, πρόσθεσε, δεν μπορώ να το διαχειριστώ. Πενθεί, της απάντησε εκείνη. Θα κάνετε υπομονή και θα της συμπαραστέκεστε. Οι εξωσχολικές δραστηριότητες εκπαιδευτικού χαρακτήρα θα τη βοηθήσουν να ενταχθεί και να ξεπεράσει το χαμό της πρότερης ζωής στην πατρίδα. Η πραγματικότητα όμως την προσγείωσε σκληρά . Η πολύωρη και απαιτητική εργασία με στόχο να σταθεί στο ξεκίνημα και να μην αποτύχει για μια ακόμα φορά, της στέρησε την επικοινωνία με το παιδί της. Ζούσε για να δουλεύει κυνηγώντας το ευρώ. Το πένθος συνεχίζεται για την έφηβη κόρη στη μαύρη ζωή της Κ. Αποδοτικότητα, ευέλικτη εργασία, αθέμιτος ανταγωνισμός, ρατσισμός είναι μερικά μόνο από τα χαρακτηριστικά της κενής και όχι καινής ζωής της Κ. στον καινούριο κατά τα άλλα τόπο. Η εκπαίδευση βέβαια σύγχρονη, με ξένες γλώσσες , αθλητισμό, καλές τέχνες , projects και βιωματικές δράσεις. Το νέο σχολείο της αγοράς δίνει προτεραιότητα στην κοινωνία της '' πληροφορίας'' και όχι της μόρφωσης. Αυτή είναι η σύγχρονη ‘’ψηφιακή’’ εκπαίδευση που διαπαιδαγωγεί το νέο άνθρωπο στη ‘’μαθητεία’’ και την ’’ευελιξία’’ της Αγοράς.

Το μοντέλο της ''Διάπλασης των Παίδων'' που παρέπεμπε σε παραδοσιακές και ανθρωπιστικές αξίες ξεπεράστηκε μπροστά στις προσδοκίες της κοινωνίας της ‘’πληροφορίας’’ και της οικονομίας της ‘’ανάπτυξης’’. Στο πλαίσιο αυτό η κοινωνία της Ευρωπαικής Ένωσης ανακάλυψε την πολυπολιτισμικότητα, με την οποία διαφημίζει τις νέες αγοραίες αξίες, αποκρύπτοντας εντέχνως ότι αυτή είναι γνήσιο τέκνο των οικονομικών ανισοτήτων, της φτώχειας και της μετανάστευσης. Οι μεταναστεύσεις των Λαών και η πολυπολιτισμικότητα (γέννημα θρέμμα των πολέμων, της φτώχειας και της ανέχειας) υποστηρίζουν και εξυπηρετούν την οικονομική πολιτική των διαφόρων πολυεθνικών αυτοκρατοριών προς χάριν του Κεφαλαίου και της Αγοράς. Με την ιδεολογική χρήση της’’ πολυπολιτισμικότητας’’ και της ‘’διαφορετικότητας’’ αμφισβητήθηκαν κυρίαρχες παραδοσιακές αξίες (γλώσσα, θρησκεία, εθνικός και λαικός πολιτισμός). Στο πλαίσιο αυτό τα εκπαιδευτικά συστήματα των εξαρτημένων και χρεοκοπημένων κρατών υπηρετούν τις ‘’μεταεθνικές’’ και μεταμοντέρνες απαιτήσεις της ψηφιακής εποχής.

Την εποχή που ο καπιταλισμός και ο ιμπεριαλισμός διαλύουν Κράτη, Έθνη και Λαούς εκατομμύρια πρόσφυγες και μετανάστες προωθούνται στα σκλαβοπάζαρα της Δύσης για ευέλικτη, φτηνή και μαύρη εργασία. Ο Δ. γιός μετανάστη της δεκαετίας του `50 γεννημένος στη Γερμανία, αποφάσισε να επιστρέψει και να ζήσει μόνιμα στην Ελλάδα όταν ήρθε για πρώτη φορά στα χρόνια της εφηβείας, γνωρίζοντας άπταιστα ελληνικά. Τώρα βιώνει τον ξενιτεμό του παιδιού του που έμεινε άνεργος. Ο Δ. κάνει κουράγιο σκεφτόμενος ότι η ξενιτειά δεν είναι όπως τη δεκαετία του `50, όταν η παρηγοριά στον ξένο τόπο ερχόταν με το μούσκεμα μιας φωτογραφίας από τα δάκρυα συγγενών και τα τραγούδια του Καζαντζίδη. Μιλάνε συχνά μέσω υπολογιστή, πατέρας και γιός για τις δυσκολίες της ζωής χωρίς να τους απασχολούν οι αιτίες της κρίσης. Η καθημερινότητα τρέχει και δεν υπάρχει χρόνος για το ‘’πώς’’ και το ‘’γιατί’’ της μετανάστευσης. Ο Δ. συχνά αναφέρεται γενικά στην κρίση και παραδέχεται ότι η ελληνόγλωσση εκπαίδευση στο εξωτερικό θεωρήθηκε πολυτέλεια και υποσιτίζεται. Γιατί άραγε υπολειτουργεί το ελληνικό σχολείο του Μονάχου; (Ανοιχτή επιστολή μαθητών του Ελληνικού Λυκείου Μονάχου στο Υπουργείο Παιδείας,25-9-2017). Μήπως είναι ασύμφορη η εκπαίδευση των μεταναστών, παλαιών και νέων, για τις αγορές που δημιουργούν ενιαίο πλαίσιο προσαρμοσμένο στην ‘’ανοιχτή κοινωνία’’ του ΟΟΣΑ; Στο Γαλάτσι όμως και στο Δημοτικό σχολείο του εγγονού του η θέση έμεινε κενή, όπως και δυο ακόμα θέσεις των συμμαθητριών του για τον ίδιο λόγο, της μετανάστευσης. Ο Πάνος και η Αλίντα, η Αφροδίτη και η Αναστασία όπως και χιλιάδες έφηβοι καθημερινά βιώνουν τον ξεριζωμό από τον τόπο τους αφήνοντας άδεια θρανία και ανοιχτές πληγές στις πατρίδες τους. Η μαθητεία στη μετανάστευση συνεχίζεται όπως τον παλιό εκείνο τον καιρό που ακούγαμε ότι ‘’η Ελλάδα ανήκει στη Δύση’’. Από τότε αναμένουμε τη Νέα Ανατολή.

Ανδριανή Στράνη

Ετικέτες: Ανδριανή Στράνη