«Ο… χαμένος τα παίρνει όλα» Η επιστολή μιας άνεργης Μεσσήνιας

18:45 9/12/2013 - Πηγή: Alfa Vita

Tweet Οι ειδικοί επιστήμονες στο θέμα τη φτώχειας και της ανεργίας δεν είναι απαραίτητοι πλέον. Είναι τόσο εμφανή τα παραπάνω στοιχεία στο σώμα της ελληνικής κοινωνίας, που κάθε συζήτηση περιττεύει.Η φτώχεια και η ανεργία είναι σαν την πανούκλα, μπαίνει από σπίτι σε σπίτι και απλώνεται παντού. Διαλύει σπλάχνα και νεφρούς, κόβει τα πόδια, θολώνει το μυαλό, ξηραίνει τις ψυχές. Είναι μαράζι, σαράκι, στίγμα, γίνεται ντροπή.Γονατίζει τον άνθρωπο. Ταπεινώνει το λαό. Γίνεται βραχνάς στα σπίτια και πολιτική αδυναμία στις αγορές και τα βουλευτήρια.

Η φτώχεια και η ανεργία γίνονται ο τρόμος και η εξαθλίωση, απ’ όπου αλιεύουν πελάτες για τους Δυνατούς οι πολιτικοί πορνοβοσκοί και κρέας για τα κανόνια οι μελανοχίτωνες. Φθάνει τον άνθρωπο στο κρεματόριο. Μέρα την ημέρα τού κλέβει ό,τι έχει, τις προσδοκίες, τα όνειρα, το συνανήκειν και σιγά σιγά τον μετατρέπει σε παρία, σε συντρίμμι που αποδέχεται την ήττα του. Και κλείνεται στη μοναξιά του. Μεγάλη ήττα η μοναξιά. Ακόμα και την οικογενειακή αλληλεγγύη η φτώχεια την ατιμάζει, σε βάθος χρόνου την κάνει χαλκά και χολή απ’ τη μια μεριά, απόγνωση και καταισχύνη απ’ την άλλη. Ή παραίτηση και νέκρωση.Αυτό είναι η φτώχεια. Να σε φτωχαίνουν από πολιτισμό, από όνειρα, από ελπίδα, από ανθρωπιά και να γίνεσαι έρμαιο, ένας ακόμα ιδιώτης μέσα στη μάζα των δυσπραγούντων, ζωντανός νεκρός, φραγκομηχανή, είτε διά της εργασίας σου είτε διά της ανεργίας σου.Κι όμως, απέναντι σ' αυτή την ερεβώδη κατάσταση υπάρχουν και άνθρωποι που βλέπουν ή, τουλάχιστον, προσπαθούν, την άλλη πλευρά του φεγγαριού. Ζω το σήμεραΠροχθές λάβαμε με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο την παρακάτω επιστολή, που ανατρέπει ή και μπορεί να «θρέφει» με άλλον τρόπο τα παραπάνω. Έγραφε: Και τώρα αρχίζω να καταλαβαίνω. Τώρα συνδέομαι με τον εαυτό μου, με το μυαλό μου, με την ψυχή μου. Τώρα που έχω τόσο χρόνο, χρόνο για εμένα, για τις σκέψεις μου, για τον κόσμο. Τώρα κοιτώ τα πάντα γύρω μου με ματιά όχι γρήγορη για να προλάβω, αλλά με ματιά πιο φιλοσοφική. Τώρα αντιλήφθηκα το μεγαλείο της ζωής. Τώρα βιώνω 100% τη χαρά, το ίδιο και τη λύπη.Όχι, δεν τα έχω χάσει. Απλά τώρα με την ανεργία μου φτάνω σε άλλα επίπεδα, νομίζω ότι γίνομαι καλύτερος άνθρωπος. Σας μιλώ χωρίς να έχω λύσει τα προβλήματα που έχει αυτή η κατάσταση. Επιπλέον, είμαι σε διάσταση, με 3 παιδιά (1 φοιτήτρια, 1 σε λύκειο και 1 σε γυμνάσιο), χωρίς δικό μου σπίτι, χωρίς οικονομίες στην τράπεζα... Με λίγα λόγια, δεν έχω κάποιον άσο στο μανίκι μου ή κάποιο λυχνάρι που θα μου δώσει λύσεις! Δε γνωρίζω το αύριο, αυτό όμως δε θα με κάνει να χάσω και το τώρα. Ζω το σήμερα με όλες μου τις αισθήσεις, το ανασαίνω, το μυρίζω, το αγγίζω, το νιώθω, το βλέπω, το χαίρομαι. Είναι ουτοπία να προσπαθείς να εξασφαλίσεις ένα αύριο, ή καλύτερα ένα σίγουρο αύριο, προσπερνώντας το τώρα. Πρέπει να έχουμε εμπιστοσύνη στην ίδια τη ζωή, στο θαύμα που συντελείται εδώ και εκατομμύρια χρόνια. Είμαι άνεργη, ναι, έχω πια συμβιβαστεί μ' αυτό, όχι αναίμακτα σίγουρα. Κατάφερα, όμως, και γιάτρεψα μόνη μου τον εαυτό μου, πήρα δύναμη από την ίδια τη ζωή: από τη φύση, από τα παιδιά μου, από τις εικόνες, τα συναισθήματα, από ένα μικρό σαλιγκάρι που είδα ότι έκανε μισή ώρα να διανύσει ένα... μήλο στο καλάθι των φρούτων μου. Βρέχει, τώρα βρέχει πολύ, θα ήταν παράλογο να ζητούσα να είχε πάντα ήλιο. Είναι παράλογο να ζητάμε η ζωή μας να κινείται πάνω σε μια ευθεία γραμμή. Είναι ουτοπικό να θέλουμε να διώξουμε τις ανηφόρες και τις κατηφόρες από μια πόλη. Ας δούμε τα πράγματα με λίγη σοφία. Ανοίγω το παράθυρο, όχι μηχανικά, με επίγνωση. Ρουφάω όλη την εικόνα, τη βρεγμένη γη, το χωματένιο αέρα. Είμαι εδώ, χαμογελώ και ευχαριστώ τη στιγμή, κι ας μη γνωρίζω τίποτα για το αύριο. Ίσως λέγεται αδυναμία, μα ίσως... παντοδυναμία!Με σοφία, 41 χρ., Μεσσηνία Tags: Μεσσηνία Tweet Share on

View the discussion thread.